Dayan Kalbim - RayEmma [DEVAM ETMEYECEK]

💫Bölüm 36: Minerva'ya Karşı💫

*Hastane*

Tanjirou Emma'nın yattığı odadan çıkan doktoru görünce ayaklandı

''Doktor? Durumu nedir?''

''Gayet iyi. Bebek de sağlıklı. Sanırsam kendini son zamanlarda çok yıpratmış. Stres ve üzüntünün getirdiği etkiyle de sancı oluşmuş. Endişe edecek bir şey yok, stresten uzak dursun. Aksi halde ikinci sefer olursa düşük tehlikesiyle karşı karşıya gelebiliriz.''

''Anladım doktor. Teşekkürler'' dedi rahatlayarak

''Rica ederim. Geçmiş olsun'' diyerek oradan uzaklaştı

O sırada Nezuko da kantinden su alıp gelmişti. Doktorla konuşan abisini görünce ona doğru yürüdü

''Abi? Ne oldu? Emma iyi mi?''

Tanjirou olumlu anlamda başını salladı. 

''Dikkat etsin dedi doktor. Bir kez daha aynı durumla karşı karşıya kalırsak düşük tehlikesi olabilirmiş''

''Olamaz! O da çok yıprandı son zamanlarda.''

Tanjirou'nun iç geçirişinde bile kin vardı

''Evet. Gerçi sadece o değil. Hepimiz yıprandık. Sinirlerimiz harap oldu. Norman'ın anlamsız ve aptalca hırsı yüzünden geldi bunlar başımıza''

Nezuko içinde tuttuğu bir şeyi söylemeye hazırlanıyordu. Ellerini birbirine kavuşturup birbirine sürtmeye başladı. 

''Abi...sana bir şey söyleyeceğim''

Tanjirou Nezuko'ya şüpheyle baktı

''Ne?''

''Ben o gün...''

''Hangi gün?''

''İhbar gününün sabahı''

''Nezuko bilmece gibi konuşma ne gördün söyle!'' dedi hafiften sesini yükselterek Tanjirou

''O çocuk...Kimdir bilmiyorum ama, Kibutsuji'nin...planlarını Ray ve Emma'nın evinin arka bahçesine gömdü'' derken sesi titremiş gözleri hafifçe dolmuştu

Tanjirou öfkeyle oturduğu yerden fırladı

''NİYE SÖYLEMEDİN O ZAMAN NEZUKO! MADEM GÖRDÜN! RAY ŞİMDİ SENİN SUSMAN YÜZÜNDEN İDAM SIRASINI BEKLİYOR OLACAK! NİÇİN BİLDİĞİN HALDE SUSTUN HA!''

Nezuko'nun gözlerinden yanaklarına doğru yaşlar boşandı. Hıçkırarak ağlamaya başladı

''Abi yemin ederim söyleyecektim, ama o çocuk beni tehdit etti. Eğer söylersen tarlalarınızı ateşe verir, Emma'nın karnındaki çocuğu da Muzan'a kurban ederim dedi. Korktum. O yüzden bir şey söyleyemedim!''

Tanjirou sinirden saçlarını yoldu

''Ah Nezuko! Ahh! Niye yaptın bunu niye? Emma duymasın. Şu an sende en az Ray'in üzerine bu suçu atanlar kadar suçlusun''

''Ne olur öyle deme abi. Çok pişmanım inan ki''

''Neye yarar artık pişman olman?''

''Ama sana söylesem bile, Norman olsun, Kibutsuji ve daha kaç kişi...kanunları satın almıştı bile''

''Öyle olsa bile bunu yine de bana söylemen gerekirdi! Sana gerçekten inanamıyorum Nezuko. Nasıl bunu bile bile susabilirsin? Aklımı ucundan bile geçmezdi bunu yapacağın.''

''Tehdit etti diyorum anlasana. Emma'yı ve bizim ailemizin onca servetini korumak için sustum''

''O zaman şimdi de sus Nezuko. Emma hiçbir şey bilmeyecek anladın mı?''