"Bana Jeno'nun numarasını versene." Banyo yapıp sakallarımı kestikten sonra içeri girmişken söyledim.
Jaemin'in kaşları kalktı. Sonra çatıldı. Gözleri kararırken bana sertçe baktı.
"Ne yapacaksın o fışkının numarasını?" Sordu.
Ne yapacağım şekerim, tabii ki seni kıskandıracağım.
"Burada hiç arkadaşım yok, en azından o benim arkadaşım olur." Cevapladım.
"Ben varım ya." Jaemin kendini gösterip söyledi.
"Aşık olduğum kişiyle arkadaş olamam Jaem. Sen benim için sadece ev arkadaşısın bundan sonra. Şimdi, bana Jeno'nun numarasını ver." Sertçe söyledim. Aslında üzgündüm.
Söylediklerim canımı yakmıştı. İstemiyordum sadece ev arkadaşım olmasını, ama Jaemin beni istemiyorken yapacak bir şeyim yoktu.
Umarım Jeno fikri işe yarardı.
"Çok mu istiyorsun?" Dedi Jaemin.
"Evet, ver hadi." Dedim ve verdi.
Birkaç gün önce Jaemin'in bana aldığı telefonla Jeno'yu aradım.
"Alo?" Jeno'nun sesi duyuldu.
"Alo? Jeno benim, Renjun."
"Ah, Renjun-shi. Sen beni arar mıydın? Ne oldu?"
"Dışarı çıkalım mı birlikte?"
"Sen ciddi misin? Kafana bir şey mi düştü Renjun-shi?"
"Çıkacaksan evet de çıkmayacaksan boş konuşma Jeno."
"Tamam tamam, hemen kızma yahu. Çıkalım tabii. Kaçta ve nerede?"
"Birazdan, sen nerede istersen."
Sözleştikten sonra telefonu kapatıp üstümü giyinmeye odaya girdim. Yine Jaemin'in kıyafetlerini giyecektim.
Jaemin odaya girdi peşimden, o bana sert sert bakarken üstümü giyindim, evet onun önünde giyinmekten utanmıyordum.
Daha sonra onun parfümünü sıktım.
Jaemin'in sinirli bakışları eşliğinde telefonumla ve Jaemin'in cüzdanından aldığım biraz parayla kapıdan çıktım.
Her şey yeni başlıyordu Jaemin Bey.
