Jeno büyük bir hüsranla lavaboya giderken, Jaemin'in kollarında onu izliyordum.
Evet ayrılmamışlardı, henüz. Fakat Jaemin, Ona beni sokağa atmayacağını kesin bir dille söylemişti.
İnsanlara hala güvenmiyordum ama bu bana yeterdi.
"Hadi bakalım, ben mutfağı toplarken sen içeride oyuncaklarınla oyna." Jaemin, konuştuktan sonra kafama küçük bir öpücük kondurdu.
Son anda mırıltımı tutabildim, yoksa mırıldayacaktım ve hoşlandığımı belli edecektim.
Beni koltuğa bir bebekmişim gibi bıraktıktan sonra giden adamın arkasından baktım.
Ona alışmaya başlıyordum.
O sırada banyodan çıkan Jeno, hışımla yanıma yaklaşıp beni dürttü.
Sinirlenmiştim.
"Bana bak kedi, aramıza şimdiye kadar kimseyi sokmadım, seni de sokmaya niyetim yok duydun mu?" Jeno konuşurken tüylerimi kabartıp ona baktım.
Bu adam çıldırmıştı dostum.
"Miyav!" İmdat!
Jaemin tam o sırada içeri girince, sanki Jeno bana zarar vermişçesine inikleyip koltuğa uzandım.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen Jeno? Bebeğime zarar mı verdin? Neden inliyor?" Jaemin, sinirle Jeno'yu itip beni kucağına aldı.
"Miyav, miyav." Hadi döv onu Jaemin. Gitsin evimizden.
"Tamam tamam, dur Injunie." Jaemin beni koltuğa bıraktı, tam Jeno'ya bağıracaktı ki, Jeno şıllığı gözyaşlarını saldı.
"O kediye benden çok değer verdiğine inanamıyorum Jaemin." Jeno ağlamaya devam etti.
"Tamam Jeno, tamam sevgilim. Ağlama lütfen." Jaemin her şeyi unutup onu teselli ederken hissettiğim kıskançlık ve acıyla kasıldım... Jeno Jaemin ona sarılırken bana bakıp sırıttı.
Anlaşılan işimiz hiç kolay olmayacaktı.
"Miyav?" Ben buradayım?
"Of dur bir Renjun." Jaemin bana bağırırken, acıyan ayağımı umursamadan evin açık balkonuna yürüdüm.
Jaemin beni fark etmezken, balkondan aşağı atladım.
"Miyav!" Ah! Canım acımıştı.
