Ayağımdaki ağrıyla, popomun üstünde otururken, Jaemin beni okşuyordu.
"Kıyamam ben sana, ama anlamadığım bir nokta var."
"Miyav?" Neymiş o?
"O kadar yükseklerden atladın, arabaların önüne atladın bir şey olmadı, bir koltuktan düştün, patini burktun. Nasıl oldu acaba?"
"Miyav miyav." İşte benim de aklıma takılan soru buydu.
Pekala, başa dönmek gerekirse, Tanrı beni cezalandırıyordu.
Nedeniyse, kendisine inanmama gibi bir gaflette bulunmamdı. Ama her kedi hata yapardı değil mi?
Fakat, O, bu hatayı affetmeyerek, beni en büyük şeyle cezalandırmıştı. Ölümsüzlük.
E yaşamaya niyeti olmayan bir kediyseniz, hayat gerçekten çok zordu.
Ölemiyordum.
Fakat şimdi nasıl ayağımı burktuğumu anlayamıyordum.
"Şimdi iyisin." Jaemin beni okşarken, daha fazla kafa yormamaya karar verdim.
Kalkarak, tek ayağımın üstünde zıplayarak, kucağına yattım.
Kucağı sıcacıktı, burayı sevmiştim. O beni okşamaya devam ederken, gözlerimi kapattım ve uzunca bir uykuya daldım.
