Apartmanın kapısı açıldı ve Jaemin soluk soluğa kalmış bir şekilde yanıma geldi. Koştuğu çok belliydi.
"Hassiktir! Sapasağlamsın, yine."
Nefes nefese konuşurken kaşlarım çatıldı.
"Miyav?" Yine derken?
"Daha önce de birkaç kez denediğini gördüm, nasıl oluyor da ölmüyorsun?" Yine nefes nefese konuşmaya devam etti.
"Miyav..." Ben de bunu merak ediyorum...
Ona gözlerimi devirmek isteyerek, ki kedi olarak yapamıyordum, popomu döndüm ve açık apartman kapısından girerek onun kapısı açık evine çıktım, içeriye girdim.
Arkamdan gelirdi nasıl olsa.
Koltuğa uzanırken uykumun geldiğini hissettim ve gözlerimi kapatarak uyudum.
***
Gözlerimi açtığımda, karşı koltukta yatan beden dikkatimi çekmişti. Onu ilk defa inceliyordum.
Uzundu ve yüzü kızları kıskandıracak kadar güzeldi. Saçları yüzüne dağılmıştı, dudakları aralanmıştı.
"Miyav~" Kedi olarak ben beğendiysem, herkes beğeniyordur.
Bulunduğum koltuktan onunkine zıpladım. Hafif kıpırdandı ama uyanmadı.
Patimle yüzüne dokundum, daha sonra boynuna ve çizdiğim kollarına.
Acaba yaraları acıyor muydu? İçimde pişmanlık oluşmasına rağmen, çizesim geliyordu yeniden.
O sırada Jaemin gözlerini açtı, korkarak geriye sıçradım ve bacağımı koltuğun kenarına çarparak büktüm.
Acıyordu, ve bu benim için oldukça yeni ve hayret edici bir şeydi.
Apartmandan atlamıştım, bir şey olmamıştı, hem de binlerce kez.
Ve ilk defa, koltuktan düştüğüm için, bu kadar basit bir şey için ayağımı burkmuştum.
Tanrı, önümdeki yakışıklıyı çizdiğim için beni cezalandırıyor olmalıydı.
Ya da ödül mü demeliydim, bilmiyordum.
