Parktayken, beni seven çocuklara kıçımı çevirerek uzanmış yalanıyordum. Patilerimi yalamak bana garip bir haz veriyordu.
"Ayy ne kadar tatlı değil mi Haechan!" Koşarak yanıma gelen bedene baktım, köşeli yanaklı, siyah saçlı bir çocuk, karnımı okşamaya başladı.
"Miyav..." Hadi ama adamım, oradan okşanmayı sevmiyorum demekti bu.
"Ayy Haechan bak, okşamamı sevdi." Gözlerimi devirmek istedim, yanlış anlamıştı ve daha çok sevmeye başlamıştı.
"Bence rahatsız oldu, bırak hayvanı rahatsız etmeyi Mark." Adının Haechan olduğunu öğrendiğim çocuğu çok sevmiştim.
Yattığım yerden doğruldum ve Haechan'ın ayaklarının dibine ilerleyerek kıvrıldım. "Miyav..."
Haechan kıkırdadı.
"Beni sevmedi demek ki, o da benim gibi seni sevdi." Adı Mark olan kişi konuşunca, Haechan bu sefer utançla kıkırdadı.
"Hyung yapma, birileri fark ederse linç ediliriz." Haechan haklıydı. İnsanlar sevgiyi cinsiyetle bağdaşlaştırdığından beri, kin ve öfke bu topraklarda hüküm sürüyordu.
"Tamam tamam, baş belam benim." Mırıldadım.
"Mrrr..."
Haechan, yavaşça eğilip beni kucağına aldı. İlerideki bankların birine oturup sırtımı okşamaya başladı. Ben de tırnaklarımı sıkıca tutunmak için pantolonuna geçirirken, olduğum yere iyice kuruldum.
Bir sure geçmişti ki, tepemde gölge yapan birinin varlığıyla, kapanan mavi gözlerimi açtım.
Bu oydu.
Parka gelirken yolda gördüğüm çocuktu.
"Selam Jaemin!" İkisi de çocuğa selam verirken, gözlerimi Jaemin'in gözlerine diktim.
"Biraz sev, sen kedileri çok seversin." Mark, Jaemin'e söylerken, Mark'a sinir olduğumu hissettim.
"Miyav..." İstemediğimi söyledim.
Tabii ki anlamadı ve eğildi Jaemin, beni sevmek için. Ben de patimi atarak onu çizdim.
Daha sonra oturduğum yerden kalkarak, şaşkın bakışlar eşliğinde yere atladım. Onlara son bir kez bakarak, 4 ayağımın üstünde ilerideki yeşilliğe doğru asilce yürüyüp uyuma pozisyonuna girdim.
Hayır, Jaemin'in kanayan eli umurumda değildi. O da beni istemediğim halde sevmeseydi...
