Ο Κύκλος που κλείνει

Κεφάλαιο 8β: Όλα στην ώρα τους

"Αδέλφια ;"

"Α εγώ ήμουν τυχερός....! ναι, έχω έναν αδελφό" απάντησε εκείνος.

"Αδελφή ;" ρώτησε αυθόρμητα η Θάλεια, "κάποια Γυναίκα στην οικογένεια ;"

Ένα μικρό τικ έσφιξε αστραπιαία το πρόσωπο του Ναρσή.

"Όχι, μόνο δύο μαντραχαλάδες ήμασταν, έτσι έλεγε η συγχωρεμένη η Μάνα μου"

"Λένε πως δύο αδέλφια διαφορετικού φύλου έχουν περισσότερα πράγματα να ενώσουν, θέλω να πω να στηρίξουν το ένα το άλλο" είπε κοιτώντας τον στα μάτια.

Πάλι εκείνο το νευρικό τικ αυλάκωσε αμυδρά το πρόσωπό του.

"Μην το λες, εξαρτάται τους χαρακτήρες, εμείς είμαστε και οι δύο αγόρια στην οικογένεια και μια χαρά τα πήγαμε και ακόμα τα πηγαίνουμε".

"Αυτό είναι ευλογία, πόσα αδέλφια δεν έφτασαν στα άκρα με διάφορα προβλήματα, κληρονομικά, σχέσεων, και τόσα άλλα.."

"Ναι" είπε εκείνος σκυθρωπά. "Αυτό είναι μια πικρή αλήθεια.. άμα μπουν στη μέση περιουσιακά και κληρονομικά τότε άστα...."

"Να 'ταν μόνο αυτά ;" προσέθεσε εκείνη ενισχυτικά.

"Τι άλλο εννοείς ;" της είπε.

"Πόσα αδέλφια και οικογένειες δεν χαλάστηκαν απ τις σχέσεις τους και τις επιλογές τους".

Το βλέμμα του σκλήρυνε, έγινε μακρινό.

"Οι επιλογές μας σημαδεύουν τις ζωές μας"

"Όπως και οι επιλογές τρίτων σημαδεύουν τη δική μας, δεν βρίσκετε;" του είπε κοιτώντας τον ίσια στα μάτια. Εκείνος γέμισε τα ποτήρια με κρασί.

"Δεν σε βλέπω να τρως... τουλάχιστον να δοκιμάσεις λίγο από εξαίρετο αυτό κρασί"

"Πόσο μάλλον να παίρνονται ερήμην μας..." ολοκλήρωσε τη φράση της χωρίς να τραβήξει τα μάτια της από πάνω του.

Όπως είχε ανασηκωθεί για να της γεμίσει το ποτήρι με το κρασί πλησίασε κοντά της. Το άρωμά της, το αυθόρμητο στην έκφρασή της. Το τραβηγμένο αποκαλυπτικά φόρεμα στο κάθισμά της. Τα αισθησιακά όμορφα πόδια της, τα λόγια της, δεν άργησαν να οδηγήσουν στο να να στάξει λίγο απ το κρασί στο τραπέζι. Αμέσως αμήχανα προσπάθησε να τακτοποιήσει την αναστάτωση. Ακούστηκε η φωνή της

"Κόκκινο κρασί... στο τραπέζι..."

"Συγγνώμη, είμαι αδέξιος...." έσπευσε να δικαιολογηθεί. Η φωνή της Θάλειας ερχόταν από μακριά: