SANDAL +18 (TAMAMLANDI)

17.Bölüm: Benden Daha İyi

Aldığı vitaminler ve yemek programı ile biraz bulantıları durulmuştu. Halsizliğini toparlamıştı vitaminler.  Hamileliğinin dokuzuncu haftasındaydı. Daha minicikti bebeği. İlk öğrendiğinde, saçmalamıştı ama neyse ki sonrasında oturup mantıklı düşününce kendini daha iyi hissetmişti. 

 En son neler olduğu umurunda bile değildi. 

 O adada rüya gibi bir zaman geçirmişti. Ve kısa sürede sıcak duygularına sahip olan adamdan bir parça taşıyordu. Minicik bir bebeği olacaktı. Bir can taşıyordu. Ve bu bebek ona çok iyi gelecekti.

 Annesine durumu sakince anlattıktan sonra bir süre kızına kızgın kalmıştı. Annesi sessiz bir kadındı ama öfkelendiğinde direkt mesafeyi koyardı. İlk iki hafta Hazan ile konuşmamıştı. Evde soğuk rüzgarlar esmişti. Ama Hazan bu soğukluk ile moralini bozmamıştı. Nereye kadar küs kalacaktı sanki? Ki öyle de oldu. Bebeğin ilk fotoğrafını gördüğünde dayanamamış kızına sıkıca sarılmıştı. Tabi o da haklıydı. Şu hayatta sadece üçü kalmıştı ve evde, babasız hamile kalan bir kızı vardı. Kötü bir durumdu. Ama Hazan da aptallığının kurbanı olmuştu işte. Mükemmel bir aptallıktı gerçi.

Durumu çalışanlarına anlatmıştı. Hamile olduğunu söylemiş, arada sırada erken çıkacağını veya geç geleceğini bildirmişti. Zaten eninde sonunda karnı büyüyecekti ve fark edeceklerdi. Zaten onlar da anlayış göstermiş, soru sormamışlardı. Ama çok sevinmişlerdi. Hepsi bir sürü plan yapmışlardı. Nil ve Cemre, unisex kıyafetler bakmaya başlamışlardı. Ali ve Kerem de bebek kız da olsa erkek te olsa beşiktaşlı olacağını söyleyip forma yaptırmaya başlamışlardı bile.

 Hazan onların bu şekilde heveslenmelerine, bebeğini böyle benimsemelerine o kadar sevinmişti ki... Bir diğer ailesiydi bu çocuklar.

Şimdi ise dört gözle beşinci ayını bekliyordu. Başlarda tereddüt edip doğurup doğurmayacağına dair kararsız kalsa bile, kalp atışlarını duyduğu anda tövbe etmiş bir daha öyle bir şey düşünmemişti bile. Zaten aptalca bir korkunun kurbanıydı o düşünce. Birkaç dakikadan öteye gitmemişti o düşüncesi. Bir an önce beşinci ayı gelip cinsiyetini öğrenerek isim düşünmeye başlayacaktı. Bebeğini kucağına alıp onunla ilgilenmeyi o kadar istiyordu ki...

Normalde çocuk düşkünü değildi. Uzaktan sevmeyi tercih ederdi. Hatta sevmiyordu çocukları bile denebilirdi. Sürekli ağlayıp mızmızlanan bebekler, insanın tüm hayatını kendisi yöneten bencil canlılar olarak görürdü onları.

 Ama karnındaki Barbaros'tan bir parçaydı. Her ne kadar o herife kızmış olsa bile daha önce kimse Hazan'da onun gibi bir etki yaratamamıştı. Ve hala Barbaros'u unutamamıştı. Hatta öfkesini hissedemediği dönemlerde onu özlediğini ve kalbindeki kıpırtıyı hissediyordu. Karnında onun bir parçası vardı.

Büyük ihtimal önündeki kalan hayatında kimseyi kendi yaşantısına dahil etmeyecekti. Bu yüzden hayatında minik bir bebek güzel olabilirdi. Kalan hayatında onunla ilgilenir, Allah ömür verirse yaşlılığında da kendine sahip çıkacak bir çocuğu olurdu. Hayatını paylaşacağı bir varlık... Her şey çok güzel olacaktı. 

"Biz kapatırız. Sen git hadi." Saat dokuz olmuştu ve Ali kendini kovalıyordu. Bazen Hazan yorgun olmadığını ve kapatana kadar kalabileceğini söylüyordu ama elemanları patronluk yapıp genç kadını kapı dışarı ediyorlardı. Ferit ise ihtiyaç olduğunda gelip yardım ediyordu. Birkaç sefer para almayı kesinlikle kabul etmemişti ama Hazan daha baskın gelerek, geldiği günlerin ücretini vermeyi kabul ettirmişti.

Son sıcakları yaşıyorlardı. Artık yağmurlar ılık değil iyice soğuktu. Dışarıda yine bir yağış vardı ve Hazan spor bir yağmurluk giydiği için şükretti. Kendine çok dikkat etmezdi hatta üşümeyi severdi ama artık minik bir bebeği vardı. Onun üşümesini istemezdi.