SANDAL +18 (TAMAMLANDI)

2.Bölüm: Korku

Dudaklarındaki baskı ile ciğerlerindeki yanma, öksürük ihtiyacı ile birleşip genç kadının ayılmasını sağladı. Öksürükleri ciğerlerini yakıyordu. Gözleri gecenin meydan okuyucu yıldızları ile birleşti. Neler olduğunu anımsamaya çalıştı. Hafızasını zorlamasına gerek kalmadan karşılaştığı ela gözler ona her şeyi anımsatmıştı zaten. Yüzüne doğru eğilen adamı görünce tutkudan ziyade hissettiği sinir ile adamı üzerinden ittirerek doğruldu. "Ne yaptığını zannediyorsun sen!" Çatık kaşları, tuzdan dolayı şekil değiştirince acımıştı. Ama bir anda başına gelen bu saçmalıklar, asla uslu uslu oturup sindirebileceği bir şey değildi. Hem, burnuna gelen keskin balık kokusu da katlanabileceği cinsten değildi.

Ve kendine gelir gelmez bu keskin mide bulandırıcı kokuyu alamamıştı. Çünkü onun dudakları ile kendi dudakları birbirine yapışmış haldeydi! Ah! Lanet. O kalem gibi çizilmiş dudaklar ile kendi dudakları birbirine değmişti!

"Sakin ol güzelim. O adamlar seni kurşunlayabilirdi. Teşekkür edeceğin yerde gelmiş çemkiriyorsun." Genç kadın, teknede duymaya can attığı sesin şimdi müptelası mı olsun; yoksa sözlerine bir kez daha mı çemkirsin, bilemedi. "Hem bu dudaklara dokunabilmek için hemcinslerinin neler yaptığını bilsen..." Adamın alaylı gülüşü ve sözleri genç kadını o an delirtti! Yok, müptela falan olmayacaktı! Çemkirmeye devam edecekti!

"İğrençleşme! Sizin gibi pislikler yüzünden bu dünyada rahat rahat yaşayamaz olduk!" Genç kadının ani çıkışı ve iması ile genç adam da sinirlenmişti.

"Orada dur bakalım! Bahsettiğim şeyle senin bahsettiğin birbirinden çok farklı. Kimseyi zorla öptüğüm yok! Ayrıca, suni teneffüsüme şükret sen. Allah'ına kavuşuyordun neredeyse." Genç adam geri çekildi.

Onun yakınlığının etkisinden çıkan genç kadın ise derin bir nefes aldı. Ama burnunu sızlatan balık kokusu ile burnunu kırıştırdı. "Ne silahı? Kimdi o adamlar? Ayrıca ben ne alakayım?" Üst üste sorduğu sorular genç kadını bile şaşırtmıştı. O, bu kadar konuşmazdı. Sonra neden bu durumda olduğu aklına gelince bir anda siniri daha da arttı. "Beni neden denize attın? Hayvan herif! Beni nasıl denize atarsın? Hayatımda ilk defa bayıldım. Üstelik boğularak!" Sesi gittikçe yükseliyordu ve bu durum karşısındaki adamın da kaşlarının çatılmasına sebep oluyordu. Genç kadın o hiddet ile ayağa kalkacaktı ki, kolundan tutulup çekilmesi ile yerine hızla geri oturtuldu. Kolundan yayılan karıncalanma ile hızla kolunu geri çekerek, adamın tutuşundan kurtuldu.

Ama aradaki kısa ve sıkı temas ile her iki beden de irkilmişti. Şok etkisi gibiydi. Gece suya düştüğünde, sürüklendiğinde, yaşadığı şok etkisi bunun yanında bir hiçti. Tenlerdeki akımı her ikisi de hissetmişti. Bu durum genç kadını olduğu kadar, genç adamı da şaşırtıyordu. Ama şimdi zayıflık göstermenin vakti değildi. Daha kontrollü ve hızlı olmalıydı. "Bak, şuan bir balıkçı teknesindeyiz. Ama burası da güvenli değil, her an enselenebiliriz. Şuradaki sandal ile karaya çıkacağız, tamam mı? Sonra da seni istediğin yere götüreceğim." Genç kadın, adamın gösterdiği yere baktı.

Bu da neydi böyle? "Ne saçmalıyorsun sen? Ben seninle gelmek zorunda değilim. Sen istediğin yere, hatta mümkünse cehennemin dibine gidebilirsin. Ama ben bu balıkçılara beni karaya götürmelerini söyleyeceğim."

Genç kadının gözlerindeki kararlılık ve öfkeyi gören adam, her ne kadar sinirlense de kontrolü bırakmaması gerektiğinin de farkındaydı. O yüzden uzlaşmacı olmayı elden bırakmamaya çalıştı. "Bak, anlamıyorsun. Benim yanımdasın ve... ve... lanet olsun!" Genç adam elleri ile başını sıkıştırarak sinirini gidermeye çalıştı. Kollarını kaldırması ile gerilen kol kasları, Hazan'a güzel bir göz ziyafeti sundu. Genç adam, yaşadığı gerginlikten ötürü bu şekilde süzüldüğünden haberi bile yoktu. Kollarını geri indirip başını rahat bıraktı. "Bak vaktimiz yok. Sana daha sonra anlatacağım, söz veriyorum. Ama şimdi gitmemiz gerek. Zorlama, lütfen. Seni görürlerse bırakmazlar. Silahlarını görmedin sen. Gözlerini bile kırpmazlar. Benimle gelmen gerek."