Bad guy (voltooid)

6// LeyLey

Pov Hailey Flores

Ik stap bij hem achter op de motor en stel geen verdere vragen. 'Hou je vast.' beveelt hij en ik doe wat hij zegt. Ik klem mijn armen om zijn gespierde middel heen. Na een kort ritje komen we aan bij een een klein huisje. Het is er donker en het lijkt verlaten. 'Wat doen we hier Colt?' roep ik boos en stap van zijn motor af. 'Herken je dit plekje nog?' 'Nee waarom zou ik?' Ik zet mijn handen in mijn zij en laat een geïrriteerde zucht horen. 'Je moeder nam ons hier mee naar toe toen we kleiner waren.' zegt hij.

'Gaan we nu op die tour? Ik wil het niet over mijn moeder hebben.' sis ik. 'Kom op LeyLey.' Hij stapt van zijn motor en loopt naar me toe. 'Stop. Noem me niet zo. Je weet dat ik die bijnaam haat.' snauw ik. Hij raakt mijn arm aan en hij laat een tintelend gevoel achter. 'Colt, waarom doe je dit?' zeg ik. 'Omdat LeyLey, je het nodig hebt.' zegt hij. 'Als je me nog een keer zo noemt echt dan ruk ik je hoofd van je romp.' Hij lacht. 'Jij? Je zou me nog geen eens pijn doen als je me zou slaan.' Ik rol met mijn ogen en loop daarna rustig naar het huisje toe. Dan schiet de herinnering me opeens te binnen.

Mijn moeder nam me inderdaad hier samen met Colt mee naar toe. Het was voor een picknick. De dag dat Colt en ik twee jaar beste vrienden waren, en dat moest natuurlijk groots gevierd worden volgens mijn moeder. Ik ga op de boomstam zitten. 'De gedachten dat ze er straks niet meer is, is raar maar ik heb er vrede mee dat ze heen gaat.' zeg ik zacht. 'Even serieus, weet Hunter dit?' Ik knik. 'En waarom wist hij het wel en ik niet?' Hij kijkt me boos aan. 'Omdat jij dat recht niet meer hebt sinds je besloot me als oud vuil te behandelen.' Sis ik.

'Dat zit je echt dwars of niet?' lacht hij. 'En of! Je hebt letterlijk een dode vis in mijn locker gelegd.' snauw ik. 'Nou sorry babe.' 'Dat meen je toch niet.' Ik sta op. 'Kunnen we nu terug? Het wordt al donker en ik wil slapen.' zeg ik. 'Kom op LeyLey, je houdt zelfs jezelf voor de gek als je dat zegt. Je slaap al maanden niet.' zegt hij. Hoe weet hij dat? 'Ik ben niet gek, je zit altijd op het balkon of buiten voor op het muurtje.' zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik sla mijn armen over elkaar. 'Nou en. Ik wil naar huis.' Hij komt voor me staan en legt zijn handen op mijn heupen waarna hij me dicht tegen zich aan drukt.

'Ik maak je gek LeyLey. Geef maar toe.' Hij brengt zijn hoofd naar mijn oor en bijt zachtjes in mijn oorlel. 'Coltie stop.' zeg ik wetend dat hij die bijnaam ook haat. 'Stop daarmee Hailey.' zegt hij nors en laat me dan los. Hij loopt naar zijn motor. 'Opschieten alsjeblieft.' 'En nu heb je haast?' 'Ja.' Hij start zijn motor. 'Ik laat je hier zo staan hoor.' Ik maak een geërgerd geluid en stap daarna bij hem achterop de motor.

We zijn algauw weer thuis en ik stap af zonder iets te zeggen. 'Hey LeyLey, als je nou niet kan slapen, is er in mijn bed altijd een plekje vrij.' Hij knipoogt en ik schud mijn hoofd. 'Nee mijn eigen bed voldoet prima.' Ik loop daarna naar binnen en gooi de deur hard achter me dicht. Dus hij wilt het zo spelen? Dan kan hij het krijgen. Ik zucht. Ik loop in een lijn naar boven. Ik ben uitgeput. Moe. Ik kleed me om en besluit nog even in de vensterbank te gaan zitten. Ik steek een sigaret op.

Ik voel me leeg van binnen. Er zit een grote holte in mijn borstkast waar mijn hart zou moeten zitten. Ik heb er vrede mee dat ze heen gaat, maar het blijft moeilijk. Ze verdiend rust na dat zware gevecht. De tranen lopen al weer over mijn wangen. Ik druk mijn sigaret uit en loop naar bed. Ik ga op bed zitten en maak mezelf klaar voor een lange nacht die komen zal.