Bad guy (voltooid)

3// Intensive care

Pov Hailey Flores

Ik zucht en ga weer op het muurtje zitten met een sigaret. Toen mama ziek werd zocht ik veel troost in het drinken en het roken. Het kalmeerde me, maar tegenwoordig raak ik er alleen maar meer gestresst van. Ik blaas de rook uit en kijk naar de zon, die langzaam begint op te komen. Ik rook mijn sigaret op. Ik druk hem uit en loop dan naar binnen. Ik loop direct naar boven. Ik pak mijn kleren en loop dan naar de badkamer.

Ik kleed me uit en stap onder de douche. Naast dat ik huil als mijn moeder slaapt, huil ik ook vaak onder de douche. Alleen en niemand die het merkt. Ik voel de tranen al weer over mijn wangen stromen en langzaam vermengen ze met het water. Ik laat me op de grond zakken en trek mijn benen omhoog. Het water loopt via mijn rug naar beneden. Na een tijdje sta ik op en draai ik de kraan uit. Ik stap onder de douche vandaan en maak mezelf gauw klaar.

Als ik klaar ben, loop ik naar beneden. Ik pak mijn tas en sleutels van de tafel. Ik loop naar buiten en draai de deur achter me op slot. Ik loop daarna naar de garage en haal mijn fiets er uit. Ik kijk even opzij als ik Colt's motor hoor. Hij kijkt terug en haalt zijn sigaret uit zijn mond en drukt hem uit onder zijn schoen. 'Zout op.' roept hij. Iets knapte in me en ik ben klaar met zijn gezeik. 'Serieus? Dat is hoe je me behandeld? Ten eerste ik woon hier ook en ten tweede zout zelf lekker een eind op. Je bent een naar persoon geworden Colt. Echt een eikel ben je. Ik heb het al moeilijk genoeg dus maak het nou niet moeilijker voor me.' De woorden komen mijn mond uitrollen.

Hij grijst maar blijft stil. Ik schud al zuchtend met mijn hoofd. Ik stap op mijn fiets en fiets naar het ziekenhuis. Eenmaal daar gooi ik mijn fiets in de fietsenstalling. Ik loop daarna zo snel mogelijk naar mijn moeders kamer. Het is een routine geworden de afgelopen jaren. Ik bezoek haar altijd voor dat ik naar school ga. Ik loop weer door de gang heen richting mijn moeders kamer. Als ik binnenkom zie ik dat haar bed leeg is en dat haar spullen weg zijn. Paniek slaat toe. 'Waar is mijn moeder?' roep ik naar een zuster. 'Mevrouw Flores is verplaatst naar de intensive care. Haar situatie is verslechterd en ze wordt nu 24 uur per dag in de gaten gehouden.' zegt ze.

Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang om mijn tranen in te houden. 'Mag ik bij haar?' vraag ik. Ze knikt en loopt met me mee. Eenmaal daar schrik ik me dood. Mijn moeder lijkt net een spook. Ze is nog magerder dan gister alsof ze vannacht opeens vijf kilo is afgevallen, haar hele gezicht zit nu onder de rode vlekken en bulten en ze kan nauwelijks haar ogen open houden. Ze wil wat zeggen maar er komt geen geluid uit haar mond. Ik ga naast haar zitten en ik blijf van schrik stil. 'Oh mam.' zeg ik na een tijd en barst in tranen uit, iets wat ik liever niet doe. Misschien is het maar beter dat het over is. Het leven heeft zo geen nut meer voor haar.

Na een tijdje bij mijn moeder gezeten te hebben, is het tijd om naar school te gaan ook al heb ik daar totaal geen zin meer in. Ik loop het ziekenhuis uit en fiets diep in gedachte verzonken naar school. Eenmaal op het schoolplein, loop ik in een rechte lijn langs het groepje van Colt. Hij is wel de laatste persoon waar ik zin in heb. Hij fluit me na en ik bal mijn vuisten. Ook al had ik een crush op hem, sinds we geen vrienden meer zijn is hij echt een lul geworden en hij moet mij voornamelijk hebben. Ik kijk hem aan en hij doet net alsof hij moet huilen. Hij maakt me belachelijk vanwege mijn rode ogen.

Colt weet niet dat mijn moeder op sterven ligt. Ik kan het hem wel vertellen maar ik weet dat dat zijn gedrag niet gaat veranderen. En daarnaast, alleen de mensen die dicht bij ons staan weten het en daar is Colt er geen van.