Voordat ik ga (Ft. 5SOS en 1D)

Chapter 7

pov Julia

Vermoeid doe ik mijn ogen open. Waar ik wakker van ben geworden? Geen idee maar ik ben wakker.

Ik knip het lampje naast het bed aan en kijk de kamer rond. Waar ben ik? Oja, ik ben in Londen in het freaking zelfde hotel als Aya...

Ik stap uit mijn bed en loop naar de badkamer, ik douche snel en kleed me daarna aan. Ik hoor de wekker van mijn mobiel af gaan. Het is dus 5 over 8. Ik zet de wekker uit en loop terug naar de badkamer. Ik doe een laagje mascara op en ga nog snel even naar de wc.

Ik pak al mijn spullen bij elkaar en zet die bij de deur. Ik doe mijn licht bruine haar nog in een losse knot en doe mijn mobiel en IPod in mijn handtas. Ik trek mijn grijze nirvana shirt nog wat rechter boven mijn zwarte skinny jeans en dan kan ik echt naar beneden.

**

Zodra ik het restaurant binnen loop is Aya er gelukkig niet, want ik heb me niet 'vermomd'. Wel zitten er een paar mannen en vrouwen met kinderen.

Ik pak een broodje ei, ga op een random stoel zitten en begin te eten. Als ik mijn broodje op heb pak ik mijn zonnebril uit mij tas en zet hem op voordat ik het restaurant uit loop.

Ik loop naar de balie om 'uit te checken'. Ik geef mijn sleutel terug aan de vrouw die achter de balie staat en zeg mijn naam zodat ik weg kan.

Om bij de uitgang te komen moet ik nog door een best lange gang met een groene loper lopen. Ik begin te lopen, maar als ik op de helft ben hoor ik iemand mijn naam roepen.

Aya...

Ik doe alsof ik niks hoor en loop stug door. Achter me hoor ik iemand rennen. 'Julia what the fuck doe je hier?,' zegt Aya. Ik doe nog steeds alsof ik niks hoor maar als Aya op mijn schouder tikt moet ik me wel omdraaien. 'Julia what the fuck doe je hier?,' vraag Aya nog eens als ik me om gedraait heb. 'I'm sorry I can't understand you,' zeg ik met een wat hogere stem ik wou het wel met een lagere stem zeggen aar door de zenuwen word mijn stem vanzelf hoger. 'O-oh I'm sorry I was thinking that you're my sister,' zegt Aya in een Engelse zin die ze zeker niet op school heeft geleerd, want dit is wel heel lomp en slecht Engels. 'Okay, I have to go bye.' zeg ik snel en ik loop weg.

Zodra ik buiten sta, sta ik te trillen als een rietje. My god dat mijn eigen, bloed eigen zus me niet herkent heeft. Ik voel mijn mobiel trillen en aangezien ik nog bij het hotel sta kan ik nog berichten ontvangen. Ik pak mijn mobiel en ontgrendel hem. Ik heb een whatsappje van Aya;

OMG Juul! Ik dacht dat ik je net zag dus ik zo 'Julia what the fuck doe je hier' ben je het helemaal niet :') Je hebt hier gewoon een freaking look a like rondlopen.

Ik grinnik in mezelf niet omdat ik het grappig vind maar van nerveusheid. Ik begin een berichtje terug te typen;

Hahahhaa volgens mij mis je me gwn zo erg dat je me over ziet :')

Aya typt alweer en binnen een paar seconden krijg ik weer een berichtje;

Denk maar dat ik je mis.

Ik snap wel dat je me niet mist, want niemand zal me missen.

Ik pak mijn spullen weer op en loop richting een winkelstraat.

Ik heb eerlijk gezegt géén idee waar ik heen moet. Misschien moet ik eerst maar weer opzoek gaan naar een hotel, laat ik dat maar doen.

•***___***•

Na een paar uur rondgelopen te hebben besluit ik maar naar de Starbuck te gaan, eigenlijk lus ik het niet, maar soms heb ik er opeens zin in ookal vind ik het dan nog steeds vies. Zoiets heb ik ook met tomaten, ik háát tomaten maar soms heb ik er gewoon zin in en dan eet ik ze. Ja, dat mag je raar vinden.