Bad guy (voltooid)

1// Gebroken

Pov Hailey Flores
Heden

Ik pruts even met de rits van mijn jas als ik weer twijfelend voor de ingang van het ziekenhuis sta. Ik zucht even en  loop daarna door de schuifdeuren heen. Ik haast me naar de lift wiens deuren net dicht willen gaan, maar ze worden tegen gehouden door een hand. 'Bedankt.' zeg ik als ik de lift in stap en kijk opzij. Geen antwoord, enkel het geluid van het knopje van de lift die wordt ingedrukt. Stilletjes druk ik dan ook maar het knopje voor de tweede verdieping in.

Als we bij de eerste verdieping zijn, springen de liftdeuren open. De jongen, die zo net de liftdeuren tegen hield, zegt me gedag waarna hij met grote passen de lift uitstapt. De liftdeuren springen kort daarna weer dicht en de lift vervolgd zijn reis naar de tweede verdieping. Eenmaal daar, stap ik uit en loop de gang op. Ondertussen kan ik de weg in het ziekenhuis wel met mijn ogen dicht lopen. Maar toch in mijn hoofd, noem ik op welke afslag ik neem.

Eerst links, dan de tweede rechts, dan de derde links en dan is het de derde kamer aan de rechterkant. Daar ligt mijn moeder. Ik klop voorzichtig op de deur en open daarna voorzichtig de deur. Ik loop zachtjes naar binnen als ik merk dat ze slaapt. Ik pak het krukje dat onder de wasbak staat en zet het naast haar bed neer.

Ik kijk even naar haar. Ze is slank geworden in haar gezicht, ze heeft gigantische blauwe plekken onder haar ogen en ze ziet heel wit, daarnaast ligt ze aan de beademing omdat haar longen er elk moment mee kunnen stoppen. 'Oh mam.' fluister ik waarna ik algauw een traan over mijn wang voel rollen. Ik huil alleen als ze slaapt. Ik wil niet dat ze me zo ziet, ik wil sterk blijven voor haar, al gaat dat soms niet.

Ik voel een hand op mijn schouder waarna ik even schrik en gauw mijn tranen weg veeg. 'Het is niet erg om te huilen meisje. Zelfs ik moet wel eens huilen.' zegt mijn vaders stem. Hij komt haar drie keer per week opzoeken als hij tijd heeft. Mijn ouders zijn gescheiden maar mijn vader en moeder geven nog steeds om elkaar. Anders zou mijn vader niet langs komen. Het was al niet makkelijk voor ze, en het werd nog moeilijker toen mijn moeder ziek werd. Hij heeft een nieuwe familie waar hij ook voor moet zorgen, maar zorgt ook voor ons.

Ik knik even. Ik staar naar de puntjes van mijn schoenen. 'Het is echt niet erg Hailey.' 'Ik wil me niet zwak voelen.' mompel ik waarna er even een stilte valt. Ik kijk weer naar mama's gezicht, die even verkrampt van de pijn. Kort daarna schieten haar ogen in een keer open. Even lijkt ze gedesoriënteerd. 'Hey.' komt er schor uit haar mond. Met moeite legt ze haar hand op mijn wang. Een rilling loopt over mijn rug als ik voel hoe koud ze is.

'Hoe gaat het?' vraagt papa. De vraag die ik meestal probeer te vermijden. Het is duidelijk te zien dat het niet goed met haar gaat maar toch stellen we de vraag altijd. Ze blijft even stil. 'Wel oké.' antwoord ze dan, zoals ze altijd doet. 'Mam, kun je voor een keer niet liegen? Als het wel oké ging, lag je daar nu niet.' mompel ik. 'Weet ik lieverd. Dat weet ik.' zucht ze.

'Hoe gaat het op school?' vraagt ze kort daarna. 'Mam, ik wil het er liever niet over hebben.' zeg ik zacht. Ze knikt. 'Ik haal wel even wat te drinken.' kondigt mijn vader aan en loopt daarna de kamer uit. 'Hoe gaat het met jou Hailey?' 'Mam, ik probeer mezelf bij elkaar te houden voor jou.' zeg ik en kijk haar even aan. Een traan rolt over haar wang. Nog nooit heb ik haar zien huilen. Zelfs niet toen ze te horen kreeg dat ze ernstig ziek was.

'Ik begin me nu pas te beseffen hoe dicht bij het einde is.' snikt ze. 'Mam, hoe het ook afloopt, ik blijf altijd bij je. Ik verlaat je zijde nooit.' zeg ik zacht. Ik merk dat er ook een traan over mijn wang loopt.

En voor het eerst in weken, laat ik mijn moeder merken hoe gebroken ik eigenlijk echt ben.

——————————

Hey hoi,

Hier is het eerste hoofdstuk van Bad Guy. Ik hoop dat jullie het leuk en mooi vinden! Laat even in de comments weten wat je ervan vind.

XxAyella❤️