𝚎𝚡𝚙𝚕𝚘𝚜𝚒𝚟𝚎 𝚕𝚘𝚟𝚎 || 𝚋𝚊𝚔𝚞𝚐𝚘𝚞 𝚔𝚊𝚝𝚜𝚞𝚔𝚒

Ch. 16 - Stara znajomość

— Wreszcie! — Uśmiechnęła się Momo, wpatrując się w tacę z jedzeniem. Chwyciła łyżkę, po czym zaczęła ucztę. Siedząc na lekcjach, myślała tylko o obiedzie, który na jej szczęście w końcu nadszedł. Siedząca naprzeciwko Akane, wpatrywała się w nią z rozbawieniem. Cały dzień marudziła, że nie doczeka tej pięknej chwili, aż w końcu nadeszła, dzięki czemu miała w końcu spokój.

— Może jesteś w ciąży — Zażartowała, na co przyjaciółka posłała jej dość poważne spojrzenie. Białowłosa zmarszczyła brwi. Przez dłuższą chwilę naprawdę uwierzyła w swoje własne słowa, lecz w końcu obie wybuchły śmiechem. — W sumie to bym się nie zdziwiła.

— Ej! — Oburzyła się Momo, kopiąc ją pod stołem, na co ta wydała z siebie cichy jęk.

— No co? Cały czas widzę was razem. Coś jest na rzeczy i nie waż mi się zaprzeczać — Zagroziła jej, robiąc groźną minę, by po chwili ponownie się uśmiechnąć.

— Daj spokój — Westchnęła. — Shoto i ja...

— Mówicie sobie po imieniu?! — Przerwała jej, wlepiając w nią swe zdziwione spojrzenie. Gdy czarnowłosa nieśmiało pokiwała głową, Akane rzuciła krótkie "rozumiem". Była pełna podziwu, że ta dwójka jest ze sobą tak blisko. Była przekonana, że jeszcze trochę i nie będą już tylko przyjaciółmi. Zazdrościła jej tego. Z pewnością minie jeszcze sporo czasu, nim razem z Bakugou zaczną mówić sobie po imieniu. Chociaż w sumie może być też tak, że w ogóle nie zaczną. Tego by nie chciała.

Jak tak się nad tym zastanowić, to razem z Momo zakochały się w tym samym czasie. Tyle, że ona miała o wiele łatwiej, jeśli chodziło o obiekt westchnień. Jej nie był tak... Wybuchowy. Jednak to właśnie taki Bakugo jej się spodobał, niezależnie od tego, jaki by nie był. Jeszcze jakiś czas temu skarciłaby się za takie myśli o blondynie, jednak teraz, gdy już się z tym pogodziła, może o tym marzyć cały dzień.

— A co z tobą i Bakugo? — Dziewczyna zmieniła temat, który był dla niej o wiele bardziej korzystny.

— Em, mamy bardzo dobry kontakt — Zapewniła ją, jednak wiedziała, że Momo chciałby usłyszeć coś innego i to ze szczegółami. Jednak ona nie chciała mówić nic więcej. Jej obecne relacje z chłopakiem były bardzo dobre i nie chciałaby tego zapeszyć. — Wiesz, przez ostatnie wydarzenia czuję, że naprawdę się do siebie zbliżyliśmy i poznaliśmy. Wiem też, że chciałabyś wiedzieć jak najwięcej, ale proszę cię nie zmuszaj mnie do tego, bo mam taką myśl, że jak komuś powiem wszystko co czuje i jak widzę przyszłość, to stanie się coś o wiele innego albo gorszego i...

— Akane! — Ponownie jej przerwała. Białowłosa spojrzała na przyjaciółkę, która wpatrywała się w nią z uśmiechem. — Rozumiem twoje obawy i obiecuję więcej już o nic nie pytać. Niech się dzieje wola nieba! Ale jeśli coś kiedyś to wiesz... Masz mi powiedzieć!

— Ta, ty pierwsza się o tym dowiesz — Uniosła ręce ku górze, w celu obrony. — A tak zmieniając temat...

— O nie! — Momo nie przerywając z nią kontaktu wzrokowego, podniosła się z kanapy. — Zapomniałam o zdaniu książek do biblioteki, a to dziś mija termin! Jeśli szybko tego nie zrobię, to odejmą mi punkty od zachowania i wtedy...

— Momo! — Udało jej się zwrócić na siebie uwagę czarnowłosej. — Przestań panikować, idź po te książki do dormitorium, zdaj je w bibliotece i wróć tutaj. Mamy jeszcze dwadzieścia minut przerwy obiadowej, więc myślę, że na spokojnie zdążysz wrócić i zjeść jakiś deser.

Chwilę potem, wpatrywała się w oddalającą w szybkim tempie sylwetkę przyjaciółki. Dobrze wiedziała jak ważne były dla niej oceny czy też zachowanie. Nie bez powodu miała najwyższe wyniki w klasie, jak nie w szkole. Na początku roku miała taki sam cel. Być najlepsza w nauce, jednak w porę zorientowała się, że to nie jest to czego pragnie. Przez nią w ogóle nie poświęcała czasu treningom, przez co jej umiejętności były jakie były. Teraz to się zmieniło. Jest silna i nie boi się już tego przed sobą przyznać. Może nie uczy się tak idealnie jak kiedyś, lecz nie musi być orłem w nauce, by kiedyś zostać prawdziwym bohaterem.