Laat komen wat komen wil: Zelfs de ergste dag gaat voorbij! (Voltooid)

Hoofdstuk 104

De rest van de dagen vlogen snel, de ouders van Rachid zijn langs geweest en mijn vader ging ermee akkoord. Ik was superblij en ik had mijn vader alles vergeven, maar ik wist diep in mijn hart dat mijn moeder hier achter zit. Zij praat hem om, zij verhard hem. Maar geeft niet Allah swt ziet alles alhamdoulilah. Ik zat op de bank en staarde naar buiten. Ikram was gisteren bij ons thuis. Ze had weer eens een conflict met Aissa. Aissa was woedend en heeft haar uitgescholden waardoor ze gelijk vertrok en hem nooit meer wou zien. Pff, wat een ellende, dacht ik met die twee. Wanneer houdt het eens op. Aissa kwam de woonkamer binnengelopen en kuste mij op mijn voorhoofd.

"Salaam zusje" groette hij mij. Ik groette hem terug en staarde hem aan. Meskien hij houdt zich groot. "Gaat vanavond nog door?" Vroeg Aissa aan mij. Ik knikte en keek hem glimlachend aan.

"Ga je mee Aissa?" Vroeg ik aan hem. Hij schudde zijn hoofd en zei "nee ik heb wat anders te doen schatje, maar wel lief van je en sorry wollah." "Geeft niet, gaat het wel goed met je?" Vroeg ik aan hem en keek hem bezorgd aan. Hij knikte en zei "waarom? Wat zou er loos moeten zijn?"

"Nou, voor mij hoef je je niet groot te houden hoor. Ik weet dat gedoe met Ikram nou het is niet niks Aissa" zei ik tegen hem bezorgd. Hij knikte en glimlachte. "Ik weet en dat is superlief van je. Maar dat komt wel goed of het waait wel over" zei Aissa en ik merkte hoe pijnlijk dit onderwerp voor hem was.

"Ga je nog met haar praten Aissa? Ik weet dat jullie twee gewoon veel geven om elkaar. alleen jullie zijn zoo koppig he. Pff waarom laten jullie anderen tussen jullie in komen Aissa" zei ik tegen hem. Hij begon bitter te lachen en zei geen woord.

Ik schudde mijn hoofd en keek uit de raam. "Zin in koffie?" Vroeg ik na een tijdje en stond op. "Ja lekker doe maar" antwoordde hij en keek naar de beeldscherm. Ik liep de keuken binnen en bedacht me dat ik binnenkort weer ga trouwen. Nog even, dacht ik. Rachid wou zo snel mogelijk daarom hebben we besloten het over 3 maanden te houden in sha Allah. Na de zomervakantie zal ik in sha Allah gaan trouwen. We hebben besloten  wettelijk te trouwen volgende maand en dan samen naar Marokko om wat spullen te kopen en als we terug komen dat we dan gaan feesten in sha Allah, ik had er zo een zin in. Het was gewoon te gek, dacht ik.

In sha Allah komt alles goed en zal ik toch nog een gelukkig leven ervaren. Ik glimlachte breed en droomde over mij en Rachid en vooral over Rachid. Wat hou ik van hem. Zijn ouders/zussen en broers zijn zo lief, dacht ik. Echt schatten ik kan mij geen betere voorstellen. Ik dacht automatisch aan Mustafa. Wat een ellende allemaal ya rabbi zolang hij maar ver uit mijn buurt blijft, dacht ik.

Ik liep met de koffie en dienblad terug naar de woonkamer. Aissa keek aandachtig naar de beelden, maar ik wist dat hij aan het nadenken was, hij was ver gezonken in gedachten. Ik legde de kopje koffie neer voor hem en ging zelf ook op de bank nestelen. Er heerst een dodelijke stilte alleen de geluiden van de tv galmden door de woonkamer. Ik staarde naar buiten en dacht aan Mounia. Zal ik even naar haar toe gaan? Eigelijk had ik weinig zin, ik was lui en wilde luieren op de bank. Misschien dat ik straks even ga. Haar man is toch vanavond thuis ik gun het ze wel de privacy..