Laat komen wat komen wil: Zelfs de ergste dag gaat voorbij! (Voltooid)

Hoofdstuk 88

"Ey Rachid" riep Moulay opeens. Ik keek op van mijn bord en mijn adem stokte. Ik zag een groep ons richting oplopen. Daar tussen zat Rachid en een meisje die zijn hand vast had. Dat is dus die meisje, dacht ik en paar jongens en meisjes erbij. Ik voelde me niet meer op mijn gemak. Moulay keek mij glimlachend aan en zei "gezellig of niet!" Ik knikte afwezig en merkte dat blik van Rachid op mij gericht. Wat zal hij wel niet denken? Vroeg ik mij af. Ik merkte dat hij weer zijn gezicht afwendde van mij en hij ging met Moulay een gesprek aan.

"Dus dit is jouw vriendin?" Vroeg Moulay en glimlachte geamuseerd. Rachid knikte en zei "is Dina jouw vriendin?" Ik schrok op en hoorde Moulay zeggen "nee hoor, gewoon een vriendin of niet Dina?" "Ja" antwoordde ik zachtjes. Moulay merkte iets aan mij en keek mij doordringend aan. Ik was zo een beetje met mijn eten aan het spelen en merkte alle ogen op mij gericht.

"Wat?" Vroeg ik ze met grote ogen. Ze begonnen te lachen en Moulay zei "waar ben je met je gedachtes man? In dromenland wella? We vroegen je of je mee ging uit?" "Uit?" Vroeg ik hem met grote ogen. Wat denken ze wel niet en Moulay probeert hij mij uit te testen. Kijken hoe ik ben als gescheiden vrouw. "Ja, niet gelijk negatief denken hoor. Maar gewoon wat drinken samen beetje lol trappen" zei Moulay. Ik merkte dat er een meisje continu naar hem keek en zijn aandacht wilde trekken. Ik voelde mij hier niet tussen eerlijk gezegd. Ik ben hen type niet dus kan beter naar huis gaan. "Nee, gaan jullie maar. Ik ga naar huis" antwoordde ik. Moulay keek mij met een pruillip aan. Ik schudde vastberaden mijn hoofd en hij nam een diepe zucht. Hij stond op en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Kom dan breng ik je naar huis, ik kom ik daarna wel terug" zei hij tegen mij. Ik begreep hem niet waarom doet hij opeens zo? Alsof ik niet meer belangrijk ben. Hij eet zijn eten niet eens normaal op, dacht ik. Heeft het wat met die meisje te maken wella? Vroeg ik mij nieuwsgierig af. "Weet je vriend, eet eerst je eten op be3da, we zien je bij ons vaste plek oke?" Zei Rachid en wierp mij nog een blik en liep met zijn aanhangers weg. Ik keek niet eens op naar Moulay. Ik at snel de rest op, dronk mijn glas leeg en nog hadden we geen woord gewisseld. Moulay praatte maar ik gaf geen antwoord. Hij moest niet denken dat ik makkelijk ben hoor, dacht ik woedend. Ik stond op toen ik merkte dat hij wilde afrekenen. Hij keek mij aan en ik gunde hem snel een blik daarna liep ik alvast vooruit. Hij riep mij om te wachten maar ik liep door. Tot hij mij aan mijn arm trok. Ik deinsde achteruit. Zijn breedde armen sloeg hij om mijn schouders.

"Laat los Moulay, straks ziet iemand ons" zei ik hem. Hij keek mij met gefronste wenkbrauwen aan en liet mij los. Hij opende de auto en ik stapte in. Daarna reden we in stilte richting mijn broers huis. "Je bent boos op mij he?" Vroeg hij mij kalm. Ik voelde zijn hand op mijn been.

"Waarom zou ik" zei ik en tuurde uit de raam. Hij wreef over mijn been en zei "omdat ik je ken Dina.. Of het heeft te maken met Rachid. Je deed al raar opeens." "Ik ben het niet gediend en uitgaan komt niet voor bij ons cultuur/religie ja! Jij moet dat dondersgoed weten en ik ben een gescheiden vrouw. Begrijp dat, wat zullen mensen wel niet denken. Ik geniet van mijn vrijheid.."

"Wat kan jou andere mensen nou schelen Dina!" Zei hij opgefokt. "Veeel en ik wist niet dat jij ook zo was, weet je rot op. Het is beter als er ook geen vriendschap meer is tussen ons. Jij en ik dat past niet oke! Ga naar je vrienden toe Moulay." "Zal ik zeker doen, want je praat onzin nou. Echt waar je bent zo dom bezig he!" Zei hij kwaad en zette mij af bij Aissa's straat en ik stapte uit zonder ook maar een woord te zeggen. Ik hoorde hoe de motor een gruwelijk geluid maakte doordat hij door woede de voetpedaal heeft ingedrukt waardoor hij gas gaf en met hoge snelheid wegracde. Ik bleef verward staan en keek hem nog na. Wat een rotzak! Mannenn!