Laat komen wat komen wil: Zelfs de ergste dag gaat voorbij! (Voltooid)

Hoofdstuk 74

Ik stak de sleutel in het slot en liep naar binnen. Het was 20.00 uur en ik kwam net terug van Mounia. De tijden lijken echt voor bij te racen. Ik hoorde geluid in de keuken en ging kijken wie daar zou wezen. Het was superstil in huis. Ik liep de keuken binnen en kwam de geur van de tagine tegemoet. Wat lief, Mustafa stond in zijn schort te koken. Ik voelde allerlei vlinders door mijn buik. Wat was dit? Vroeg ik mij af. "Uhm" kuchte ik om aan te geven dat er iemand staat. Mustafa draaide zich om en keek mij bezorgd aan. Ik keek hem met grote ogen aan en mijn glimlach verdween gelijk. "Waar was je?" Zei hij terwijl hij zijn handen aan de schort afveegde en mijn richting opkwam. "Bij Mounia" zei ik en keek hem glimlachend aan. Zijn bezorgde blik was nu verdwenen. "Oh, ik schrok gewoon wist ik veel waar je heen was. Ik dacht je was kwaad, straks raak ik je weer kwijt" zei hij met een ondertoontje. Ik keek hem met een grote vraagteken aan en begreep hem niet. "Hoeso kwaad? Je hebt toch niks gedaan of wel soms?" Vroeg ik aan hem. Hij keek mij aan alsof ik gek ben en zei "ik bedoel toestraks met Sara.." "Oh die, maar natuurlijk" zei ik en was het al helemaal vergeten van vanmorgen. Ik knikte en zei "ewa hoe heb je het afgehandelt? Komt ze nou niet meer langs." "Ik hoop het, tenminste dat is wat ik haar heb wijsgemaakt. Hoop dat ze naar mij luistert" zei hij en keek teleurgesteld naar de grond. Wat een klootzak is hij wanneer het draait om Sara. Maar goed, het komt wel goed. We blijven door gaan tot het erbij ophoudt, want ooit moet het voorbij zijn dit gedoe. Ik kan er niet meer tegen. Ik haat haar zo erg gewoon.

"Je moeder had gebeld, ze vroeg ons te komen eten vanavond. Bij je ouders, ze hebben een etentje georganiseerd" zei Mustafa kalm. Ik schrok er van en zei "kifesh? Niet dat ze het mij ook ff vertellen of opbellen. Waarom moet het altijd via andere. Sowieso heb je gekookt dus we blijven thuis oke.." Mustafa keek mij sipjes aan en haalde zijn schouders op. "We kunnen dit ook laten voor morgen ofso" zei hij tegen mij. Ik knikte nee en zei "tajine moet ik gelijk eten, als het blijft tot morgen eet ik het niet op. Kan er niet tegen namelijk. "Oh oke" zei hij en haalde zijn schouders op weer. Hij was blijkbaar aan het nadenken, want hij fronste zijn wenkbrauwen en hij krimpte zijn ogen kleiner en er verschenen rimpels op zijn voorhoofd. "Laten we gewoon gaan, dan nemen we anders deze tajine mee naar je moeders huis" zei Mustafa. "Hihihi lekker showen met je kookkunst yek, nee niks ervan. Ik blijf thuis" zei ik vastbesloten. Mustafa keek mij met een pruillipje aan. "Waarom wil je er zo graag heen?" Vroeg ik wan hem. Hij keek mij met een glimlach aan. "Omdat ik wil dat je een goede band krijgt met je ouders. Dankzij mij is die band nog verder uit elkaar gerukt. Sorry schatje, maar daar wil ik wat voor doen namelijk. Laten we samen gaan, we gaan nooit samen naar je ouders. Wat zullen ze wel niet denken a zina" zei Mustafa. Ik vond het superlief van hem. Maar zo zijn ze gewoon bij ons thuis. Zelfs voor ik ging trouwen. Maar ik mis mijn zus Malika wel en haar kleintjes en ik mis Zaka en Nadia ook wel. Waarom komen ze nooit langs bij mij, dacht ik verdrietig. Mijn hart voelde zo gebroken aan. Misschien kan ik beter gaan ja, dacht ik. Aissa zal er ook wel zijn in sha Allah.

"Oke, oke ik ga" zei ik en hij omhelsde mij strak en kuste mij in mijn nek. Ik voelde weer die tintelingen. A yemaa, wat doet hij met mij, dacht ik en gaf aan dat ik mij ging omkleden. Hij knikte en zei "wacht, ik ga ook mee. Ff de tajine uit doen die zal wel klaar zijn. We laten die voor morgen, ik eet die wel op anders neem ik die mee naar vrienden." "Waarom heb je uberhaut gekookt als we zijn uitgenodigt?" Vroeg ik aan hem.
"Omdat ik dacht je boos was en je niet meer naar huis zou komen of laat thuis zou komen en dan, dan zal je wel honger hebben en konden we praten. Maar je bent niet boos je was bij je vriendin. Volgende keer moet je mij dat wel ff doorgeven aub. Ik was doodsongerust." "Sorry" zei ik spijtig en hij glimlachte weer. 'Geen probleem schoonheid" zei hij terwijl hij mij diep aan keek en met zijn vingers streek langs mijn kaak. Ik slikte een brok weg. Hij kwam steeds dichterbij en algauw voelde k zijn lippen op de mijne. Ik wist mij geen houding te geven, voelde mij zo stijf. Mustafa drong met zijn tong naar binnen, even stonden we zo elkaar te zoenen tot ik hem voozichtig weg duwde en zei "we moeten nog omkleden.." Hij knikte en keek mij met een teleurgestelde blik aan. Ik wist dat hij meer wilde maar goed. Ik had er ook helemaal geen goede gevoel over. Misschien, omdat ik weet dat hij nog gebruikt en dat is zo vies. Hij is eigenlijk gewoon een junk, dacht ik. Maar hij mag niet weten dat ik het weet, want ik heb het van Rachid wat zal hij wel niet denken. Hij gaat mij dan vragen stellen en straks krijgt Rachid weer problemen met hem. Nee, beter hou ik het voor mij.

Ik trok mijn nieuwe geruite jelleba aan, die ik cadeua kreeg van mijn schoonmoeder en trok daaronder ballerina's aan en deed een sjaa om mij nek slaan. Mijn haren besloot ik los te maken en deed lichtjes make up op. Toen Mustafa de kamer binnen liep en mij aankeek, stokte zijn adem. "Wauw" bracht hij er zachtjes uit. Ik zag de glinsteringen in zijn ogen en dat bezorgde mij vlinders. "Ik heb een prachtvrouw en kijk hoe ik je heb behandelt a zina" zei hij spijtig. "Kom laten we daar niet over beginnen" zei ik tegen hem en stond op. Ik draaide me om en keek hem aan met een glimlach. "Je bent beeldschoon prinsesje" zei hij met een schorre stem en liep min richting op. Zijn armen sloeg hij om mijn middel en met ingehouden adem keek ik hem aan. Bang dat hij mijn hartslag hoort die nu als een gek tekeer gaat.

Hij streelde mijn wangen weer en wilde mij kussen, even zijn lippen te hebben gevoeld op de mijne duwde ik hem weer weg. "Kleed je om schatje" had ik tegen hem gezegd. Dat woord schatje, damn waar kwam het vandaan, dacht ik en zag hem breed glimlachen. Mustafa probeert echt zich te laten zien van de goede kant alhamdoulilah, dacht ik en voelde me weer eindelijk goed na al die tijd. Hij kleedde zich gauw om en toen hij uit de slaapkamer kwam stond ik er versteld van. Hij had sjiek aan, een zwarte pantalon met een zwarte blouse, wauw, dacht ik. Hij was dodelijk. Maar goed, hij tipt niet aan Rachid ging er door mijn hoofd. Pff, ik werd gek van dat stemmetje. Misschien komt het, omdat de gedrag van Mustafa hem zo afkraakt, want als ik hem zo zou bekijken als een lieve man dan vind k hem mooi want dat is hij ook. Hij is mooi, en al helemaal voor zijn leeftijd. Je zou hem rond de 24 of 25 jaar schatten. Ik was weer aan het dromen, dat is niet goed.

"Zullen we gaan?" Vroeg ik aan hem. Hij knikte en liep mijn kant op. "Eerst wil ik nog wat van jou" zei hij speels en nam mij bij mijn middel. "Wat dan?" Vroeg ik aan hem onschuldig. Hij keek mij nog steeds speels aan. "Dit" zei hij en boog zich voorover en drukte zijn lippen op de mijne. Hij kuste mij zo zachtjes, zo intens.. Pff hij kon het wel hoor. Maar die gedachtes weer, die stomme gedachtes en weer duwde ik hem weg. "Waarom duw je mij steeds weg Dina, stink ik ofso" zei hij en keek mij met een pruillip aan. "Nee hoor, hihihi je bent gek. Alleen we moeten gaan" zei ik tegen hem snel als smoesje en hij knikte. "Oke oke, het eten zullen ze nog niet hebben opgediend hoor" zei hij grappig en ik glimlachte naar hem. "Hoop van niet, heb honger namelijk" speelde ik het spelletje mee en we liepen eindelijk de deur uit op weg naar mijn moeders en vadershuis. Mijn oude huisje, hoe zullen ze reageren vroeg ik me af.

We kwamen eindelijk aan en parkeerde de auto en we stapten uit. Mustafa sloeg zijn armen om mijn middel en trok mij dichter tegen hem aan. Hij fluisterde in mijn oor dat ik de mooiste vrouw ben die hij ooit heeft gekend. (Ze3ma, dacht ik) Maar goed, het deed mij wel goed om zoiets te horen van je man. Dat geeft je meer zekerheid over je zelf alhoewel die bij mij is verdwenen dankzij hem en mijn familie. Ik keek naar hem op en zag hem mij aanstaren met zijn twinkelende ogen. Hij knipoogde naar mij, waardoor ik de warmte voelde stijgen en mijn wangen kleurde zeker 100 % rood aan ik ken mezelf namelijk.