Laat komen wat komen wil: Zelfs de ergste dag gaat voorbij! (Voltooid)

Hoofdstuk 20

"Ewa" zei Mustafa tegen mij en ik keek beschaamd op naar hem. Ik was even met Mustafa buiten een ommetje maken. De familie wilde namelijk heel graag dat we samen gingen bespreken wat we precies wilden of we beiden wilde instemmen. "Je wilt toch wel?" Vroeg hij aan mij. Ik keek op en zei "ja natuurlijk.. jij?" "Ik.. ook wel, anders zou k toch niet komen" zei hij glimlachend maar er verschuilde iets achter die glimlach maar wat? Daar had ik op dit moment geen zin in. "Weet je ik ben 29 jaar en ja, wat wil je dat ik doe. Ik moet toch ooit trouwen. We hebben geplayd en die tijden zijn alhamdoulilah voorbij. We gaan nu maar eens serieus doen. Ik heb altijd al gevonden dat aan trouwen niks echt speciaals is, want je trouwt met iemand en bent er voor eeuwig aan verbonden ik hou meer van afwisseling weet je", zei hij. Ik keek hem geschrokken aan. Hij zag dat en zei "geintje man.. Ik maak maar een geintje wat betreft dat laatste.." "Oh", zei ik zachtjes. Ik hoopte dat hij ging zeggen, geintje over alles wat hij net vertelde. Hij is dus 29 a yemaa ik dacht 27.. Misschien wel 28 a yemma ouwe zak. Maar goed ik kan liegen over zijn leeftijd, want hij ziet er vrij jong uit no problem. Maar verder is hij lekker en lijkt mij wel een lolbroek, kan lief zijn. Ach joh, ik ga er voor. Ik moet denken dat ik thuis in een hel leef dus alles is goed tegenover thuis. "En jij? Hoe komt het dat een jonge meisje als jou met mij wilt trouwen. Zo mooi, heb altijd al belangstelling gehad voor jou. Ik had alleen gedacht dat jij nooit op zou kijken naar mij weet je, ik ben oud misschien" zei hij. Ik dacht na over wat hij zei 'oog op mij?' A yemmaaa dat betekent goed. Hij zal dus mij behandelen als een engel, dacht ik en geloofde er ook echt helemaal in. "Nou, hahaha nee het is gewoon zo dat je mij een leuke jongen lijkt en je weet hoe het in ons cultuur gaat. Trouwen omdat je ouders het voor je uitzoeken. Maar verder ik heb geen bezwaar ofso tegen jou. Jalal was mijn eerste kanidaat en eerlijk ik had er bezwaar op. Maar jij bent wel oke.." zei ik. Hij keek mij glimlachend aan en zei "gelukkig maar schoonheid.." Hoorde ik dat goed, hij zei schoonheid. Ach joh, zal wel zijn standaard praatjes zijn voor een player.. Of maakte hij een geintje. Misschien wel hihihi. Ach joh, ik was ook niet de makkelijkste maar heb altijd wel mijn grenzen gekend alhamdoulilah. Ik ben nog maagd heb geen slechte dingen gedaan. Ik wilde alleen wat lol in mijn leven en dat werd mij ontnomen.

Ik voelde mijn tel gaan en schrok. Ik keek op het schermpje en zag prive nr. Hmm shit man! Ik durfde niet op te nemen, vele jongens hadden namelijk nog mijn nr. "Oh is mijn vriendin" zei ik zachtjes. Hij knikte en keek mij alleen maar aan. "Neem dan op" zei hij. ik schudde mijn hoofd. "Waarom niet?" vroeg hij door. "Nou, het is ingewikkeld. Mijn ouders en haar ouders hebben onze contact verbroken. We zijn namelijk betrapt op dat we met de trein reisden naar Utrecht. Ze denken dat ze mij slechte pad opbrengt." Expres lulde ik door en gelukkig hingen ze op. Snel deed ik trilfunctie ook uit en stopte ik die terug. Mijn tril was hard zeg echt schrikken allatif...

"Dus je was een stoute meisje" zei hij. Ik keek geschrokken op. Misschien praat ik te veel, straks wilt hij niet meer met mij trouwen. "Nee het is zo, kijk je weet wat pubertijd/jeugd inhoud. Lol maken en met vriendinnen weg. Mohiem verder ken ik mij grenzen alhamdoulilah. Is dat zo erg? Je weet hoe het gaat en hebt het zelf mee gemaakt. Maar ouders doen er zo moeilijk over", zei ik. Hij knikte en zei "een ding moet je weten. Trouwen met mij betekent contact met vriendinnen verbreken.. Dus geen uitstapjes zonder toestemming en sowieso geen uitstapjes met vriendinnen wil die sletterige trutten niet in de buurt van mijn vrouw. Ze brengen je alleen op bepaalde ideeen en noem maar op. Verder wanneer wil je trouwen?" Vroeg hij aan mij. Ik haalde mijn schouders op en dacht aan wat hij net zei. "Het zal toch niet moeilijk worden, want vriendinnen heb ik niet meer.." Ik voelde mij verdrietig worden. "Ik weet het niet, zo snel mogelijk misschien" zei ik. Hij knikte en zei "waarom zo snel mogelijk?" "Ik hou het thuis niet meer uit", kwam er plots uit. Ik schrok er zelf van. "Ik zie trouwen niet als een nooduitgang he" zei hij serieus. Ik knikte en zei "je moet het niet zo opvatten. Het is alleen ik heb thuis zoveel problemen om niets. Alleen wat ik je net zo betrapt in utrecht omdat ik met vriendin ging shoppen dankzij Noureddine hij verpest ons leven hier thuis. Vraag Aissa maar.." Hij knikte gelukkig en zei "we trouwen dan maar over een maand of 3, want ik heb huis en werk. En hoe zit eht met je studie?" "Mag ik die afmaken?" vroeg ik hem. Hoj haalde zijn schouders op. "Je doet maar" zei hij maar het interresserde hem niks. Dat merkte je gewoon. "Oke", zei ik kalm. Hij knikte en zei "laten we terug gaan safi.." "Safi", zei ik en bedacht mij dat hij toch superlief is. Misschien zit hij gewoon zo in elkaar dat hij weinig loslaat en wat betreft vriendinnen hij heeft gewoon gelijk. Een getrouwde vrouw dat hoort niet. Ik wil wel zo snel mogelijk trouwen. "Over 3 maanden" zei ik nog eens. Hij keek glimlachend op en zei "ja mag ook over 2 maanden bruiloft zal wel niet zo groot zijn.. We hebben weinig tijd maar is geen probleem toch?" "Nee inderdaad, zaal regelen, een band en verder negaffa toch? En andere dingetjes." "Ja, dus daarom denk ik dat er weinig tijd is, laten we gaan voor de 3/4 maanden safi? Dat is zo om voor je het weet als we nu beginnne" zei hij. Ik knikte en zei "is goed. we gaan er voor." "Oke, jallah kom we gaan terug.."