Just His String ✓

Kabanata 22

"GOOOOO ALDRENNNNNNNNNNN!!!!"

"BRING BACK THE TROPHY SOLIDOS!"

"FIGHT! FIGHT! FIGHT!"

Halos mabingi na ata ako sa napalakas na sigawan ng mga estudyante dito. Hindi ko ba alam kung saan nila hinugugot ang lakas ng loob para ipalandakan ang kanilang manok. I just wanted to get out of here. Parang nahihilo na ako.

"Hey, you alright?" nakalimutan kong nandito pa pala si Chette. Akala ko pumunta na kasama ng ilang boys sa campus.

"nah. Ansakit ng ulo ko. Uwi na tayo?" pag-aamin ko. Ayun na naman yung mukha nyang parang si pooh kung magalit.

"ano kaba naman, alas tres pa oh! Tsk. Ang kj talaga nito." hindi ko nalang sya pinansin at nagtungo nalang ako sa room at magaadvance study nalang for upcoming post-test. Hindi nako nag-abala pa kay Chette, i know she just want to be happy.

"hey." para akong nabuhusan nang malamig na tubig dahil doon. I looked where it has started, then i saw him. He's enticing innocent eyes really gives me a cute feeling.

"uy, aldren." ani ko. He smiled at me. Tsaka umupo sa harapan ko.

"it seems you're always focusing on your study." salita nya. Ngumisi lang ako. Wala akong ibang masabi eh. Tsaka, para ano pa?

"sorry." i closed the book tsaka nagfocus sa kanya. "so, what brought you here? Diba magsisimula na ang laro?" taka ko. Ba't andito pa sya?

Napakamot nalang sya sa ulo nya. "ah yun ba, oo within 10 minutes magsisimula na ang laro. Napapunta lang ako dito kasi nakita kita. Akala ko nga uuwi kana eh." yun ba talaga nasa isip nya? Well, maybe.

"ahhh okay." takteeeeee! Ewan talaga! Bakit hindi ako mapakapagsabi ng matino. Ang haba ng sinabi nya tas sasabihin ko lang na 'okay'? Gagahan mo pa Tiffany.

He laughed. "i just wonder kung bakit ka nagbago." sabi nya. Nagulat ako sa sinabi nya. Nagbago? What kind of change he had talking about?

Napakamot nalang din ako sa ulo. "s-sorry, busy lang talaga ako." ohmyghad. Anyare sakin? Dati baliw na baliw pako sa kanya ah?

"miss kona yung pangungulit mo. Yung mga panahong pumupula pa pisngi mo kapag nakikita moko." agara nitong sambit. Halos mabilaukan ako sa lalim ng hugot nya. The atmosphere is getting worst guys.

Ngumiti nalang ako. "i realized kasi na too much attention will just kill me. Ayoko namang mangulit sayo kasi alam kong busy karin tsaka-"

"I know it's him already." putol nya sakin. Sinong tinutukoy nya sa 'him'? Si lux ba?

Napaiwas ako ng tingin. Nakokonsensya akoooooooo! "n-no! I mean, h-hindi pa naman sya." yun lang ang nasabi ko. I lost my words okay? Sa rasong hindi ko alam.

"Calling for the attention of all players and participants to get back on the gym......"

Bigla naming narinig yung speaker. They will start. The game will begin.

"Oh, pa'no ba yan, pinapatawag na kami. Mauna nako ha?" paalam nya tsaka dahan-dahang tumakbo papuntang gymnasium.

Hays. Tanginang buhay 'to oh. Ang hirap. Ayokong nasasaktan si aldren at the same time, ayokong mawala sakin si lux. They are both important to me. Kaya its difficult to decide. Tsaka, hindi ako sigurado kay aldren. Does he loves me the way I loved him before? Oh naaawa lang sya sakin?

Parang nawalan ako ng gana na magbasa ulit. Kaya ibinalik ko nalang ang libro na binabasa ko kanina. I tried na hindi makaramdam ng boredom pero hindi ko talaga mapigilan lalo pa't sobrang saya sa labas samantalang opposite sa loob. Hays.

Lumabas nalamang ako. Timing kasi nakita ko si Grim habang kaisyuso ang mga boys. Kinawayan nya ako habang naka-akbay kay Yohan- gwapitong tsinito sa campus namin. Gwapo naman talaga sya kaso mas gwapo si lux. Hahahaha...

"tanginamo ba't ngayon kalang?!" aniya na parang nanggigigil na. So sya pa galit ha eh sya nga iyong busy sa mga lalaki dito eh. Grr.

"hmmp! Palibhasa busy ka sa mga chukabels mo!" panambitan ko. Humagikhik lang ang gaga. Tsk.

Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad at iniwan syang hawak-hawak pa ang braso ng mga lalake. Gagang iyon. Nagpasiya akong magtungo sa gym. Sobrang ingay. Rinig na rinig ang hiyawan at cheering ng mga tao. Maybe the game is getting wild na.

Napahinto ako sa paglalakad nang matanaw ko sa di kalayuan si Lux, bitbit ang kanyang bag. Wala ba syang pasok? Sa pagkakaalam ko, kahit may liga ay hindi inaabisuhan ang mga estudyante sa STEM na lumabas kasi nga may pasok sila. Well except for us dahil kasama ang strand namin sa pagaayos ng laro. Sadyang hindi lang ako tumulong hakhak.

Hindi nako nagpaliguyliguy pa at sinigaw ko yung pangalan nya. He automatically smiled at me pagkatapos. Parang sira talaga.

Lumapit ako. "oh, saan ka naman pupunta aber?" panimula ko naman. Baka tatakas ang gung-gong nato.

"kanina pa natapos ang klase namin, maaga kaming pinalabas kasi walang teacher ang makakapasok dahil narin sa laro." paliwanag niya. "ikaw, bakit ka gumagala-gala? Dapat nasa tabi ka ni Aldren na'yon. Ang galing nyang maglaro, tiffany." dugtong nito. Ano bang pinagsasabi nya? Galit ba sya?

Tinalikuran ko nalang sya at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi pako nakakadalang hakbang ay naramdaman ko na ang matipuno nyang dibdib. Naamoy ko naman agad yung nakakalasing nyang bango. Pinihit nya ang mukha ko at pinaharap sa kanya. Kita ko ang mala-perpekto nyang itsura. He's just too handsome to deserve me.

"I love you." pihit nya sa aking tainga. Hinalikan nya ako. Ohshit. Hindi kona alam. Habang tumatagal, mas lalo akong nahuhulog sa kanya. Ang mga ginagawa nya sakin ay sobrang kakaiba.

"I love you more, Lux." panambitan ko sa gitna nang aming halikan. I just want to. Niyakap ko sya pagkatapos. Gusto ko na syang ipaglaban. Yung wala ng hiya-hiya. Gusto ko ng sabihin sa iba na ang lalaking ito ang mapapangasawa ko.

"Please be mine, tiffany. Please." mas hinigpitan nya ang yakap. His warm hugs makes me weak at all times. Just him.

END OF CHAPTER 22.
______________________________________________