MÜPTELA

39 | Eskisi Gibi

Son 1 haftadır çok zor şeyler yaşadım, bu yüzden bölüm biraz gecikti. Kusura bakmayın.

Bu arada çok fazla yorum geliyor, yetişemiyorum. O yüzden sadece soru sorarsanız cevap vereceğim. Lütfen bana darılmayın, sizi seviyorum ♡

🌙

Doktorun söylediği cümle kafamda yankılanıyordu. Hamile olamazdım, en azından şu durumda olmamalıydım.

"Emin misiniz?" diye sordum. Ulaş'ta en az benim kadar şaşkındı.

"Eminiz, kan tahlili yanlış sonuç vermez. Ben sizi başbaşa bırakayım, hemşire hanım serumu çıkartınca çıkabilirsiniz."

"Bebekle ilgili bilgi vermeyecek misiniz?" dedim.

"Şimdi kadın doğum doktorumuz gelecek, o size bilgi verir. Geçmiş olsun." dedi ve çıktı.

Ulaş'la göz göze geldik.

"Ne olacak şimdi?" dedi Ulaş. Sesindeki o sakinlik 100 metre öteden duyulabilirdi.

"Bir şey olmayacak, bebeğim sağ salim doğacak."

"İkra da var, zor olmaz mı?"

"Beni böyle düşündüğünü bilmiyordum." dedim hayretle.

"İrem yapma, bir geçmişimiz var sende biliyorsun." dediğinde gözlerimi devirdim.

Yanımıza kadın bir doktor geldi.

"Evet, bebeğimizin anne ve babası sizlersiniz değil mi?"

"Evet." dedi Ulaş. İvit!

"Şimdi, bebeğimizde biraz düşük tehlikesi var. Çok riskli değil, ama dikkat etmen gerekiyor. Şu an 3.5 haftalık bebek. Daha çok küçük."

"Peki düşük tehlikesi için ne yapmam gerekiyor? Yani ilaç falan mı kullanacağım?"

"Hayır, sadece kendini yormamalısın. Bir de stresten uzak durmalısın."

"Nasıl olacaksa." diye mırıldandım kendi kendime.

"Evet, tekrar geçmiş olsun." dedi ve doktor gitti doktor. Ulaş'la göz göze geldik.

"İkra ne tepki verir sence?" diye sordu.

"İstemeyecek."

"Emin misin?"

"Evet." dedim ve kafamı salladım. "Sende yoksun ya, bu aralar iyice huysuzlaştı. Bebeği de istemeyecek."

"Birlikte söyleyelim. Eğer istersen bende bu süreçte eve-"

"Gelemezsin eve. İkra'yı yeni yeni alıştırıyorum. Eğer eve dönersen bebek için geldiğini anlayacak ve kıskanacak. Ben çocuğumu senin peşinde harap olsun diye doğurmadım Ulaş."

"İrem benimde çocuğum o biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum, ama sen babalık yapıyor musun? Orası meçhul." dedim ve hemşireye seslendim. Şunun sesini dinlemek istemiyordum.

"Buyrun?"

"Serumumu çıkarabilir misiniz?"

"Tabii." dedi ve serumu çıkardı. Yataktan kalktığım gibi yürümeye başladım. Hastane binasından çıkınca Ulaş arkamdan gelip kolumdan tutup kendine çevirdi.

"İrem, en azından İkra'ya birlikte söyleyelim. Zaten kızgın bana."

"Gerek yok ben söylerim."

"İrem, mahkeme günü ne zaman istersem İkra'yı görebileceğimi söylemiştin."

"Söyledim ama..." dedim ve yere baktım. "Neyse tamam gel." dedim nefesimi dışarı üfleyerek. Duruşma bittiğinde Ulaş'a böyle bir teklif sunmuştum. Ama Ulaş'ı değil, İkra'yı düşünüyordum.