MÜPTELA

24 | Yalnızlık

Eğer çok yorum yaparsanız sınır koymam. Yapmazsanız koyarım :))

Yaşasın kötülük ajjajaja

⭐

Mesajı okur okumaz ayağa kalktım.

"Öykü! Bittim ben! Yemin ederim bittim! Bu sefer sıçtım yani."

"Noluyo lan?"

"Ulaş Çetin'leri kahvaltıya çağırmış."

"Ananı sikeyim!"

"Bok yoluna gidiyorum Öykü. Gitmeyi bırak yuvarlanıyorum."

"Ulaş'a mesaj at. Sen sabah erkenden evden çık."

"Seni tanıyor ama."

"Ben hallederim. Önemli olan seni görmemesi."

Kafamı sallayıp Ulaş'a mesaj attım.

"Canım benim sabahtan dersim var."

"Pazartesi günleri akşamüstü gidiyorsun okula. Yalnış mı biliyorum?"

Bu kadar zeki olmak zorunda değilsin sevgilim.

"Doğru ya, Salı'yla karıştırdım ben."

"Tamam o zaman, sabah görüşürüz 😘."

"Görüşürüz."

Koltuğa oturdum ve Öykü'ye döndüm.

"Ne olacak şimdi?"

"Yapacak bir şey yok, karşılaşacağım." dedim sıkıntıyla.

"Belki de Çetin bir şey söylemez. Biz kuruntu yapıyor olabiliriz."

"Bilmiyorum Öykü. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum."

~

Sabah uyandığımda büyük bir telaşla içeri gittim. Öykü kahvaltıyı hazırlamıştı.

"Sinan'la konuştum şimdi, geliyorlarmış."

Ulaş ve Sinan Çetin'leri evlerinden almaya gitmişti. Burdan havaalanına gidecekleri için kendi arabalarını almayacaklardı, o yüzden Ulaş ve Sinan almaya gitmişti.

"Öykü, çok korkuyorum."

"Korkacak bir şey yok."

"Ben bakkala falan gideyim Öykü. Hava almam lazım."

"Tamam sen git."

Kafamı sallayarak üstüme bir hırka alıp evden çıktım. Apartmandan çıktığımda Ulaş arabasını ileriye parkediyordu.
Onlara gözükmeden köşeyi döndüm ve derin bir nefes aldım.

Duvarın ucundan apartmana baktığımda hepsi eve giriyordu. Ağlayacaktım.

Ben Çetin'i gördüğüm için değil, bunu Ulaş'a nasıl söyleyeceğimin derdindeydim. Arkadaşının bir zamanlar sevgilisini nikah masasında bırakıp gittiğini nasıl söyleyebilirdim ki?

Dolan gözlerimi aşağı çevirip derin bir nefes aldım ve eve doğru adımladım.

Çekine çekine kapıyı çaldım. Kendi evime böyle gireceğim aklımın ucundan geçmezdi.
Kapıyı Ulaş açtı.

"Sevgilim nerdesin sen?"

"Bakkala gitmiştim."

"Hem hastayım diyorsun, hem bu soğukta dışarı çıkıyorsun."

"Geldim işte."

"E bir şey almamışsın."

"Hı?" dedim. Çünkü kafamı hafif içeriye doğru uzatmıştım. Gözükmüyordu ama yinede bakıyordum.