Kidnapped

« 21 »

Nadat Ace me had beloofd wat alles goed kwam, voelde ik me zekerder dat ik hier weg zou komen. Het vuur in mij was nog niet gedoofd, nog lang niet. Na het incident in de badkamer was ik weer naar 'onze' kamer gegaan. Totdat ik opeens geschreeuw hoorde vanaf beneden. Ik herinnerde me weer dat Carter nog iets met Ace moest afhandelen. Ik snelde naar beneden, ik wilde niet dat Ace gewond raakte.

Carter stond met zijn vuist tegen Ace' gezicht te rammen. Ace pakte zijn hand vast en stopte hem.

'Wat denk jij wel niet? Mijn meisje op jouw schoot zetten, mijn meisje aanraken, mijn meisje zoenen!' tierde Carter. Er kwam nog net geen stoom uit zijn oren. Hoe wist hij überhaupt dat we gezoend hadden? Oh boy, ik ging er dalijk ook aan. Ze leken mijn aanwezigheid nog steeds niet op te merken.

'Ze is je meisje niet en ze wilt je meisje ook niet zijn, Ace, accepteer het.' Dat was de druppel die de emmer liet overlopen. Ik zag dat Carter ging uithalen, maar ik legde snel mijn hand op zijn bicep. Dit leek hem te kalmeren. Hij draaide zich beangstigend kalm om en keek me aan. Hij pakte mijn gezicht ruw vast en begon me te zoenen. Ik zoende hem niet terug en duwde hem weg.

'Wat is het probleem, Tess?!' schreeuwde hij naar me. 'Vond je het alleen lekker toen hij je zoende?' Bang keek ik hem aan. Hij drukte zijn lippen weer op die van mij. Ik hoorde Ace grommen. 'Blijf van haar af!' Ik sloeg Carter hard in zijn gezicht. Hij leek niet boos, eerder gekwetst. Hij omvatte mijn gezicht nu teder, zoals Ace had gedaan.

'Waarom, waarom ben ik niet goed genoeg voor je? Wat geeft hij jou wat ik je niet geef?' Ik zag een glinstering in zijn ogen.

'Je hebt me zoveel pijn gedaan, Carter. Mentaal en fysiek.'

'Fuck!' schreeuwde Carter en sloeg een gat in de muur. Hij stormde weg naar buiten en sloeg de deur dicht. Daarna hoorden we de auto wegrijden.

'Gaat het?' Ace keek me bezorgd aan.

'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Hij had bloed op zijn gezicht.

'Het gaat wel.' Ik pakte een nat doekje om het bloed van zijn gezicht af te vegen. Hij had een rode plek op zijn wang, wat binnenkort waarschijnlijk in een blauwe plek zou veranderen.

Ik moest weer denken aan een van de eerste dagen toen Carter me vertelde dat Ace een maffiabaas was. Door al die drama met Carter was het me ontschoten. Ik had mijn vertrouwen gegeven aan een maffiabaas, ik was zelfs zijn wonden aan het schoonmaken. Zuchtend gooide ik het natte doekje neer. Ace leek op te merken dat er iets was, zijn ogen stonden al snel bezorgd.

'Hey, wat is er schoonheid?' Hij raakte licht mijn arm aan en ik schrok. Pijn flitste door zijn ogen.

'Ik-' zoekend naar woorden, hoe snij je dit onderwerp aan?

'Ace,' zei ik toen maar. Hij keek me afwachtend aan, een teken voor mij om verder te praten.

'B-ben je echt een maffiabaas? Carter vertelde me dit een van de eerste dagen dat ik hier was.'

Hij sloeg zijn ogen neer. Schaamde hij zich?

'Ja en nee. Ik heb hier niet voor gekozen, Tess. Echt niet. Mijn oom was eerst een maffiabaas van een zeer grote maffia en liet mij vaker dingen doen, onschuldige dingen eerst, in het begin.'

'Zoals wat?' Dat wekte mijn interesse op.

'Je weet wel, wat wiet verkopen. Niet hele erge dingen. Toen raakte ik er steeds verder in verstrekt en toen hij overleed, was er iemand die het moest overnemen.'

Ik knikte. Ookal was het niet normaal. 'Waarom heeft Carter het niet overgenomen?'

'Carter zei dat hij daar niks mee te maken wilde hebben. Wat begrijpelijk is, als je er eenmaal in zit, kom je er niet meer uit.'

'Is het moeilijk?' vroeg ik.

'Is wat moeilijk?' Hij fronsde.

'M-mensen doden, als ze niet doen wat ze van je vraagt.'

'Het zal altijd moeilijk zijn, Tess. Het is niet alsof ik mijn plezier daar uit haal, ik doe het niet graag en ook niet vaak, maar soms moet het. Het liefst zou ik er uit stappen,' legde hij uit, 'ik ben verbaasd dat je niet bang voor me bent.'

'Dat was ik wel, in het begin, maar toen zag ik in dat je lief bent. En dat je me hier weg wilt halen.'

'Het is ook niet eerlijk dat je hier bent, mijn broer pakt gewoon wat hij wilt en houdt geen rekening met andermans gevoelens. Zo was het vroeger ook al,' vertelde Ace.

'Tja, dat heb ik gemerkt.' Opeens leunde hij naar me toen en plantte hij zijn lippen op die van mij. Vuurwerk explodeerde in de lucht. Na een tijdje trok hij terug en rustten we onze voorhoofden tegen elkaar aan. Ik heb me nog nooit zo goed bij iemand gevoeld als bij Ace. Ik wist dat hij gevaarlijk was, maar hij had me tenminste niet gekidnapt. Hij ging me hier weghalen.

'Dus wat is je suggestie om ons hier zo snel mogelijk weg te halen?'

Hij keek me bedenkelijk aan. 'Mijn broer gaat me hiervoor haten, jou bij hem weghalen. Jij bent alles voor hem. Maar toch ga ik het doen, het komt goed, echt.'

A/N: sorry dat ik weer niet heb geupdate hahaha maar ik kreeg opeens inspiratie, wat vonden jullie ervan?