Kidnapped

« 5 »

Ik opende deur van de woonkamer en daar zaten ze... Carter stond met zijn rug naar me toe.

'Wow,' zei een van de drie jongens die op de bank zaten. Ik bloosde. De andere twee jongens keken nu ook naar me en hun mond viel open. Letterlijk. Dit snapte ik dus niet, ik was niet eens knap of zo. Carter draaide zich om en glimlachte toen hij me zag. Hij wenkte me om wat dichterbij te komen dus dat deed ik. Mentaal zuchtte ik, was ik zijn hond of zo? Maar toen bedacht ik me weer dat mijn plan was om hier weg te komen, dus ik moest dit slim aanpakken, dus zette ik een glimlach op.

Hij wees naar de eerste jongen. Hij zag er aardig uit en had een bril op. Zijn haar was lichtbruin en hij had groene ogen.
'Hoi, ik ben Max.'

'Max, is een beetje stil en de nerd van ons vriendengroepje,' toen Carter dat zei keek Max hem verontwaardigt en quasi boos aan, waardoor ik lachte. 'Hey, ik ben Tess,' zei ik tegen hem toen ik uitgelachen was.

Ik merkte op dat de laatste jongen me intens aankeek. Hij leek een beetje op Carter. Zouden ze familie zijn? Toen wees hij naar de tweede jongen. Die er best leuk uitzag, hij had kort blond haar met blauwe ogen die hem een vriendelijke uitstraling gaven.

'Ik heet Chris,' zei hij vrolijk en ik glimlachte.

'Chris is echt de vrolijkste hier, hij heeft altijd een goed humeur,' vertelde Carter, ik knikte.
Toen kwamen we bij de laatste jongen. Hij had zijn arm nonchalant om de leuning van de bank en keek me weer intens aan. Ik kreeg rillingen van hem.
'En dat is-'

'Ace,' onderbrak de jongen met zwart haar en felblauwe ogen Carter. Zijn ogen boorden door me heen.
'Hey schoonheid,' begroette hij me, waardoor ik nog meer bloosde. Hij bekeek me van top tot teen, maar bleef iets langer hangen bij mijn borst, waardoor ik beschermend mijn armen over elkaar sloeg. Zijn blik bleef hangen bij mijn lippen en als laatste keek hij me aan. Normaal had ik wel wat teruggezegd, maar nu niet, ik voelde me een beetje geïntimideerd.
'Hij is-'

'Ongelofelijk knap, charmant, slim, geweldig-' onderbrak Ace Carter grijnzend.

'Dat is niet wat ik wilde zeggen,' zuchtte Carter. 'Hij is mijn broer.'

'Echt? Ik had al een verband gelegd dat jullie familie zouden zijn, maar broers? Ik bedoel, jullie lijken echt totaal niet op elkaar,' flapte ik er perongeluk. Toen ik besefte wat ik had gezegd, sloeg ik mijn handen over mijn mond.

'En wat bedoel je daarmee, babe?' vroeg Ace uitdagend en trok zijn wenkbrauw op en grijnsde, alweer. Carter, die achter me stond en gespannen leek, trok me naar hem toe en sloeg zijn arm om mijn middel. Ik probeerde me los te krijgen maar dat lukte niet, wat een gegrinnik van Ace' kant opleverde. Shit, ik ging meewerken om hier uit te krijgen, dat was ik dus alweer vergeten. Mentaal facepalmde ik mezelf. Ik keek Ace geërgerd aan.

'Wel, je weet wel... laat maar. En noem me niet zo,' zei ik quasi boos.

'Kan ik je even spreken, alleen?' vroeg Carter terwijl ik zijn spieren voelden aanspannen. Ik wilde nee zeggen, maar ik wilde hier wegkomen, dus in plaats daarvan zei ik: 'Eh ja, jongens het was leuk om jullie te ontmoeten, doei!' Ik hoorde nog een paar doei's en we liepen naar boven naar een andere kamer. Toen kwamen we uit bij "onze" kamer. Hij deed snel de deur dicht en toen drukte hij me opeens hard tegen de muur, waardoor ik een geluidje maakte. Hij zette zijn handen naast mijn hoofd. Hij keek een paar seconden naar mijn lippen en toen weer naar mijn ogen. Ik fronste mijn wenkbrauwen.

'Sorry,' mompelde hij. Ik negeerde zijn opmerking.

'Wat is er nou?' vroeg ik nieuwsgierig en een beetje boos.

'Luister sweetheart,' zei hij terwijl hij wat meer naar me toe leunde, waardoor ik wat meer wegleunde, wat bijna niet ging. Ik rolde mentaal met mijn ogen toen hij me sweetheart noemde, maar wat ik echt deed was zuchten. 'Je moet uit de buurt van mijn broer blijven, hij is een player en... gevaarlijk.' Hij staarde me afwachtend aan. We stonden best wel dichtbij.

'Hoezo is hij gevaarlijk?' vroeg ik verward. Een player had ik wel verward, want laten we eerlijk zijn hij was niet lelijk of zo en hij had wel een gevaarlijk tintje.

Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar schudde toen zijn hoofd.

'Carter?' vroeg ik een beetje kwaad. Hij keek me aan, maar zei nog steeds niks.

'Hoezo is hij gevaarlijk, Carter?' herhaalde ik mijn zin.

'Je moet echt weten wanneer je moet stoppen, Tess,' zuchtte Carter.

'Nee, vertel het me!' riep ik nu.

Hij zuchtte en opende dan eindelijk zijn mond. 'Hij is een maffiabaas.'

Mijn ogen werden groot. Nu was ik echt bang voor Ace. Hij vermoordt dan mensen... toch?

'Dus blijf uit zijn buurt oké?' Hij keek me vragend aan, waarna ik zachtjes knikte.

'Goed zo,' zei hij terwijl hij een kusje op mijn wang drukte. Hij haalde zijn handen weg en begon weg te lopen. Hij opende de deur en ik stond nog steeds hier. Met mijn hand op mijn wang, waar hij me had gekust. Ik deed snel mijn hand weg toen hij naar me keek, waardoor ik een knipoog van hem kreeg, mijn wangen werden rood.

'Oh en, over een halfuurtje gaan we eten, met z'n allen,' deelde hij mee. Voordat ik de kans had om iets te zeggen had hij de deur al dichtgedaan. Eten, met Carter, Max en Chris, maar vooral, een maffiabaas...

A/N: Hi! Ik heb al zolang niet geschreven, sorry. Maar ik hoop dat jullie dit een leuk hoofdstuk vonden. Ik weet nog niet wanneer het volgende hoofdstuk komt, maar in ieder geval snel. :)