Kidnapped

« 10 »

De rit in de auto was ongemakkelijk. Ace keek vaak naar me en als ik hem dan aankeek, grijnsde hij naar me. Opeens kwam de auto tot stilstand. Blijkbaar waren we er. Ik stapte uit en sloeg het portier dicht. Het voelde fijn om weer eens buiten te zijn. Wanneer was de laatste keer? Iemand onderbrak mijn gedachtes en pakte opeens mijn pols, Ace. Ik viel bijna tegen hem aan.

'Wat?!' siste ik. Hij maakte me zo pissig.

'De volgende keer maak ik je deur open.'

'Eh oké? Dat is ook niet raar om te zeggen of zo,' zei ik vol sarcasme, 'en moest je nou gelijk mijn hele pols verminken?'

'Kom,' zei hij grijnzend. Hij grijnst echt te veel.
Hij sloeg een arm om mijn middel die ik er weer afsloeg, hij probeerde het weer en ik sloeg hem weer weg. Deze keer pakte hij me wat strakker vast en duwde me tegen zijn borst aan.

'Laat los,' zei ik geïrriteerd.

'Nee, dit is de enige manier waarop je veilig bent,' gromde hij.

'Denk het niet maat,' zei ik, maar je hoorde het waarschijnlijk niet zo goed omdat mijn gezicht tegen zijn borst was aangedrukt, 'ik kan niet eens wat zien als je mijn gezicht helemaal tegen je borst duwt.'

'Ik blijf je zo vasthouden, anders ga je helemaal niet meer.'

'Best, maar kan je me iets losser vasthouden,' mompelde ik met tegenzin. Zijn grip verslapte een beetje en ik werd niet meer zo tegen zijn borst geduwd. Dit wordt nog een lange dag.

~~~~
We waren nu in een of andere dure winkel, ik hield helemaal niet van dure winkels, geef mij maar gewoon de H&M, de Zara of de Bershka.
Maar Ace had me de winkel ingeduwd, dus hier stonden we dan. De medewerker kijk ons niet eens aan, maar goed. Ik zag een leuk rokje en pakte het prijskaartje vast, honderd euro! Snel liep ik weg naar iets anders. Ace daarentegen had gezien dat ik ernaar keek en drukte het in mijn handen met een basic shirtje.

'Dit zou je zo goed staan,' mompelde hij terwijl hij naar mijn lichaam keek en over zijn lippen likte.

'Eh nee, ik vind het achteraf gezien niet meer zo leuk, hang maar terug,' loog ik. Hij schudde zijn hoofd en duwde me toen bijna in een pashokje. Ik zuchtte en hij drukte de kleren tegen me aan en deed het gordijn voor het pashokje.

Ik deed mijn broek en schoenen uit en deed het rokje aan. Staat wel leuk. Toen deed ik ook mijn trui uit en deed het shirtje aan. Het is eigenlijk wel een leuke combinatie.

'Lukt het? Of moet ik je soms even helpen.' Ik kon zijn grijns nu gewoon horen.

'Nee, het lukt al,' zei ik snel, 'ik ben al klaar.'

Ik stapte uit het pashokje en Ace' mond viel open. Zijn blik gleed over mijn benen heen en toen naar mijn gezicht.

'Damn,' is het eerste dat hij uitbracht. Hij stond op en zette een paar stappen dichterbij, ik zette een paar terug, hij deed weer hetzelfde en ik ook. Mijn rug knalde tegen de muur van het pashokje aan, shit! Waarom lukt hem dit altijd? Hij leek ook te realiseren dat we in het pashokje stonden en deed het gordijn dicht.

'Eh Ace, Carter zal het niet leuk vinden als-'
Het boeide me echt totaal niet wat Carter wel en niet leuk zou vinden, maar ik probeerde me hier gewoon uit te kletsen.

'Het boeit me niet dat je van Carter bent, want je bent van míj,' gromde hij boos.

'Waarom zijn jullie allebei zo bezitterig? Alsof ik een voorwerp ben,' zuchtte ik. Grijzend kwam hij nog dichterbij en keek naar mijn lippen. Mijn adem stokte in mijn keel.

Opeens werd Ace heel alert, er kwamen mensen de winkel binnen. Ze klonken als mannen, een groepje mannen. Ze praatten tegen een medewerker van de winkel waar we nu in zijn. Ik wilde net iets vragen aan Ace, wie dat waren en wat ze hier kwamen doen, maar hij legde snel zijn hand op mijn mond. Ik kon de stemmen wat beter horen.

'Heeft u misschien een meisje gezien, zo groot ongeveer, met lang, bruin, haar,' zei een man met een diepe stem.
Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en bang keek ik Ace aan, hij keek me geruststellend aan. De medewerken had ons net, toen we binnenkwamen, niet eens aangekeken, dus ik denk niet dat ze ons heeft gezien. Onbewust hield ik mijn adem in. Hoe wisten ze überhaupt dat we hier waren? En waren dat de maffia?

'Nee, ik heb ook niet echt iemand gezien hier het afgelopen uur,' hoorde ik haar verveeld zeggen.

'Oké,' zei weer iemand anders van de groep en toen hoorde ik ze weggaan. Niet eens dank je wel of zo?
We wachtten nog een paar minuten, zodat we zeker wisten dat ze echt weg waren.

'Was dat de maffia?' vroeg ik na een tijdje aan Ace, hij had zijn hand inmiddels van mijn mond gehaald. Hij knikte.

'Maar hoe wisten ze dan dat we hier waren?' vroeg ik.

'Ik denk dat ze ons zijn gevolgd,' antwoordde hij, 'maar geen zorgen, je bent veilig bij mij en Carter.' Vast, dacht ik.

A/N: Hey! Weer een nieuw hoofdstuk, als jullie het nog niet wisten, woensdag ga ik op vakantie dus dan kan ik niet meer updaten, maar ik zal zorgen dat ik dinsdag nog een update plaats.

Ik heb trouwens een nieuw boek, hij heet: The Teacher's Obssesion
Het gaat er dus over dat een leraar helemaal geobsedeerd word over een meisje, zijn leerling dus, en het proloog staat er al op, en waarschijnlijk komt vandaag het eerste deel al.