Kidnapped

« 2 »

Tess p.o.v

Ik had mijn ontbijt expres langzaam opgegeten. Ik wilde echt niet naar beneden, naar Carter. Zuchtend stond ik op en pakte het dienblad mee, maar toen bedacht ik me: waarom zou ik het opruimen? Grijnzend zette ik het dienblad weer neer en opende de deur. Ik zag rechts en links een deur, recht voor me uit was er een trap. Uit nieuwsgierigheid opende ik de rechter deur. Ik zag een redelijke grote kamer, met een kingsize bed. De kleuren van de kamer waren voornamelijk licht. Het maakte de kamer optisch groter. Dat zal wel Carter's slaapkamer zijn, dacht ik.

Ik deed de deur dicht en liep naar de linker deur en opende hem. Het was een ruime badkamer, met de standaard dingen die je in elke badkamer wel hebt. Ik wilde net de deur dichtdoen, toen ik een aanwezigheid achter me voelde. Ik draaide me om en schrok, keek in de groen-bruine ogen van Carter. Snel deed ik de deur dicht.

'Tess, ik dacht dat ik je had gezegd dat je naar beneden moest komen, of niet soms?' vroeg hij zogenaamd vragend en trok een wenkbrauw op.

'Ja, alleen ik eh...-' Ruw werd ik door hem onderbroken.

'Kom,' zei hij en wenkte me. Dus ik volgde hem en we liepen de trap af. We kwamen eerst in een grote woonkamer aan, die gezellig was ingericht. Alles hier was groot, dacht ik. Is dit een villa of zo? Uiteindelijk kwamen we aan bij een keuken die, - wederom - groot was. Er was een zwart marmeren kookeiland en een soort bar waar je aan kom zitten.

'Zit,' commandeerde hij, zonder enige emotie in zijn stem of op zijn gezicht.

'Jezus, ik ben toch geen hond,' mompelde ik, maar ik ging toch maar zitten, bang voor wat hij anders ging doen.

Ik keek naar de grond toen hij naar me toe liep. 'Wat zei je daar?' vroeg hij en pakte mijn kin vast, zodat ik hem wel moest aankijken.

'Nee niks, laat maar,' zei ik snel.

'Dat dacht ik al.' Hij liet mijn kin los en grijnsde, blijkbaar trots.

Hij ging tegenover me aan de bar zitten en keek me intens aan, wat me liet blozen en ik keek snel weg. Ik hoorde hem lachen en ik weer naar hem. Hij is zo raar.

'Stop met staren,' siste ik. 'Ga je nog wat zeggen? Anders ga ik weer hoor.' Hij lachte zachtjes en keek even omlaag, om me daarna weer aan te kijken.

'Luister lieve Tess,' zei hij. 'Ik ga je een paar regels uitleggen.' Ik rolde met mijn ogen en zuchtte.

'Je kan me niet tam maken alsof ik een dier ben of zo,' antwoordde ik fel, op zijn domme "regels".

'Oké, regel één: spreek me niet tegen en wees niet zo brutaal.'

'Dat zit nou eenmaal in mijn karakter,' zei ik en glimlachte liefjes naar hem. Hij keek me boos aan omdat ik hem had onderbroken.

'Regel twee: onderbreek me niet.' Hij keek me waarschuwend aan, waarna ik mijn handen onschuldig in de lucht gooide.

'En als laatste, regel drie: probeer niet te ontsnappen.' Toen hij dat had gezegd, liep hij naar me toe. Ik verschoof wat op de barkruk, proberende verder van hem weg te gaan. Hij ging tussen mijn benen in staan. Hij had een donkere blik in zijn ogen.

'Want ik zal je altijd vinden, je bent van mij. En ik laat je nooit meer gaan.' Ik schrok van zijn woorden.

'Heb je dat begrepen, liefje?' vroeg hij en tikte zachtjes op mijn neus. Eerst wilde ik gaan gehoorzamen en knikken, maar toen bedacht ik me.

'Nee,' zei ik hard. 'Zoals ik al eerder zei: je kunt een persoon niet claimen als een object. En ik zal nooit van je houden, je kan me niet dwingen om van je te houden. Je kan liefde niet afpersen.'

'Oh, maar ik ga je ook niet dwingen, lieverd,' zei hij rustig. 'Je gaat vanzelf wel van me houden. Uiteindelijk.'

'Nooit,' was mijn antwoord.

Hij lachte om mijn koppigheid. 'Let jij maar eens op.'

'Ik wil gewoon naar huis oké,' zei ik en keek naar de grond. Hij omvatte mijn gezicht met zijn grote handen en keek op. Ik keek in zijn ogen en zag... liefde?

'Het spijt me, maar dat gaat helaas niet sweetheart.' Ik haalde zijn handen ruw van mijn gezicht af.

'Het spijt je niet eens,' siste ik. 'Je bent niet in staat om spijt te hebben.' Hij zag er boos uit. Ik stond op van de barkruk, het verschil in lengte was best duidelijk nu, er was niet veel ruimte tussen ons. Ik besefte me dat ik twee regels had overtreden, maar het boeide me echt niks.

'Je bent een gestoorde freak, die mij stalkt, ontvoerd, en nu denk je dat ik van je kan gaan houden?' spotte ik.

'Neem dat terug,' zei hij dreigend en kwam nog dichterbij.

'Nee,' zei ik fel. Mijn hoofd ging naar rechts en mijn haar bewoog mee. Er ging een pijnscheut door mijn wang heen. Had hij me nou echt geslagen?!

'Jij klootzak!' riep ik. Ik wilde uithalen maar hij pakte mijn pols vast en leunde naar me toe, waardoor we nog maar millimeters van elkaar verwijderd waren. Ik keek even naar zijn lippen en toen weer terug naar zijn ogen.

'Waag het,' zei hij dreigend.

A/N: Weer een hoofdstuk! :D