VİSAL

43

43. Bölüm

-DÜZENLENDİ

---------

Genç kadın buruk bir mutlulukla son sayfasında gözlerini gezdirdiği kitabı kapatarak kilitli çekmecesine koyarken göz ucuyla her zamanki masasında oturmuş kitabını okuyan adama bakıyordu. Her zaman giyimine özen gösteren adam esmer teni, siyah saçları ve açık kahve gözleriyle kim olduğu fark etmeksizin herkesi kendine hayran edebilecek bir özgüvene de sahipti. Elinin altında olan kitabın kapağına son bir kez bakmış ve çekmecesini kilitlemiş diğer eline de kendince oluşturduğu alfabe ile yazılar yazdığı günlüğümsü olan ama günlük olmayan defteri alarak ayağa kalkmıştı. Adamın oturduğu masaya yakın olan rafa ilerlemiş hem ona yakın olma dürtüsüne engel olamamış hem de ne okuduğuna bakmıştı. Dün okuduğu kitaba devam ediyordu ve pür dikkat kesilmişti elindeki kitaba. Elindeki defterini rafa kendi kitabının yanına koyup biraz orada oyalandıktan sonra dikkat çekmemek amaçlı sahibi olduğu kitap evinin personel için olan odasına ilerlemişti. Bu kitap evini üniversiteden gazeteci olarak mezun olduktan kısa bir süre sonra ailesinin de desteği ile açmıştı. İki yıl önce açtığı bu mekan önceden hayallerini kurduğundan da güzel olmuştu ve ismini ise buradayken kendini rüyada gibi hissettiğinden 'Rüya Kitapevi' koymuştu. Girdiği odada gördüğü kolilerle gülümsemesi genişlerken gözlerinde ki parlaklık beş metre öteden belli olacak şekildeydi. Üçüncü baskıdan yeni çıkmış olan ve kolilerle önünde duran kitap onun eseriydi, başrolü kendisi ve içeride ondan habersiz oturan adam olarak hayal etmiş, öylesine yazdığı hikayeyi birden gelen cesaretle basıma yollamıştı. Beklenmedik olan ise kitabın birden patlaması ve kimliği gizli tutarak basıldığı için gizemli yazar olarak bilinmesiydi. Kitabının en sevdiği kısmı ise en sonda kendince oluşturduğu alfabesi ile yazdığı sevdiği adama hitaben olan yazıydı. Ufak bir not olsa da onun için anlamı çok büyüktü ve bunu kimsenin anlamayacağını en önemlisi sevdiği adamın bundan haberi dahi olmayacağını düşünüyor olsa bile kendini iyi hissettiriyordu. Parmakları ne ara eline aldığını bilmediği kitabın isminin üzerinde gezinirken gülümsüyordu . Aralık kapıya ilerlemiş ve hala masasında oturmuş kitap okuyan sevdiği adama bakmıştı. Acıyla gözleri kısılırken nefes alamadığını hissetmiş, çantasını kaptığı gibi yanında çalışan kızlardan birine çıktığını haber vererek kapıya ilerlemişti. Son kez arkasında kalan kişiye gözleri değmiş aklından geçen cümleler fısıltı olarak dudaklarından dökülmüştü.

Seninle ikimiz, kalemi benim elimde olan bir hikayede bile mutlu olamıyoruz, gerçek hayatta olamamışız çok mu?

----------------