streetfighters

Hoofdstuk 55

De geur van sterke kruiden vullen mijn neus, ik moet toegeven. Zo verkeerd wakker worden is het niet... Ik open mijn ogen en kijk verbaast de kamer rond om uit te zoeken waar de geur vandaan komt. na een keer goed door mijn kamer te hebben gekeken, heb ik eindelijk door dat er een kop thee op mijn nachtkastje staat. er ligt ook een beschuitje met hagelslag bij en een gele post-it note. ik neem een hap van het beschuitje en lees het briefje, met dikke rode letters staar er:

het spijt me dat ik er niet ben, ik moest me klaar gaan maken voor de laatste schooldag van dit jaar! Ik heb je wekker gezet, dus het kan dat je daarvan wakker bent geworden. zo niet, dan zou ik hem maar snel uitzetten. ik zie je op school XJ

Ik neem nog een hapje van mijn beschuitje en een slok thee, zet mijn wekker uit en stap onder de douche. de gebeurtenissen van gisteravond vullen mijn gedachte als het warme water mijn lichaam raakt. ook de dingen die Elena tegen me zei, ze raken me... als een liefdesliedje bij een gebroken hart. en is het toeval dat de verbinding wegviel, of lot, of ongeluk, of juist geluk. vragen, gedachtes en herinneringen lopen door elkaar. ik hoor nog net stemmen of heb meerdere persoonlijkheden ofzo.

Ik haal diep adem en stap het gebouw binnen, de laatste schooldag van mijn 4de jaar havo. Ik moet toegeven dat ik misschien wat afgeleid was heg laatste semester... Dat herinnerd me er aan dat ik vandaag krijg te horen of ik over mag of niet. ik denk het eigelijk wel, ik deed het altijd heel goed. ze denken dat het komt omdat ik mijn moeder verloren heb, maar ik weet wel beter! ik heb nooit tijd gehad om daar mee te dealen. ik loop lokaal 204 binnen, het is het lokaal waar mijn mentor altijd zit. op de laatste schooldag moet iedereen om de beurt komen en dan krijg je je rapport en ook krijg je te horen of je over mag of niet. "Goeiemorgen Debby" zegt mijn mentor vrolijk. "hallo" zeg ik zo beleefd mogelijk terug. "laten we meteen met de deur in huis vallen, hier is je rapport" en hij duwt een licht blauw velletje in mijn hand. ik kijk er snel doorheen. 5 keer een 5, 4 keer een 6, 2 keer een 7 en een 9. Ik zet mijn neppen glimlach op en kijk hem verwachtingsvol aan. "het spijt me Debby.. maar met deze punten kun je niet naar havo 5" teleurgesteld blaas ik mijn adem uit. "mag ik gaan nu?" vraag ik snel. mijn mentor knikt voorzichtig en ik pak mijn tas storm de deur uit. ik stop bij een wc en loop naar binnen. de tranen rollen over mijn wangen en ik laat me hopeloos tegen de muur omlaag. welkom in de echte wereld Deb! met al gedoe overal vergat ik wat eerst belangrijk was. dat het me echt verbaasden dat ik niet overging. nog een jaar van mijn kloteleven naar school!

PLEASE LAAT EEN VOTE OF COMMET ACHTER!!! DAT IS MIJN GROOTSTE MOTIVATIE OM TE GAAN SCHRIJVEN. DAARVOOR WIL IK JULLIE OOK HEEL ERG BEDANKEN. DUS... THANK YOU GUYS, FOR EVERYTHING!!

XOXO JENSKE