hoofdstuk 11

161 8 1
                                    

ik voel iets vreemds in mijn onderbuik, kriebels. ik glimlach, misschien het verkeerde moment maar ik kan het niet helpen. ik zie Jorden verbaast kijken "wat lach je nou?" vraagt hij liefjes. ik kijk onschuldig en druk mijn lippen op die van hem. even blijf ik zo staan tot ik zijn handen of mijn heupen voel. ik hoor mezelf naar adem happen en ook zie ik Jorden grijnsen. voorzichtig trek mezelf terug uit onze zoen en kijk hem gespannen aan. "dat was je eerste zoen, he?" mijn ogen worden groot en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. "jah, was het zo erg?" weet ik piepend uit te brengen. "het was perfect." zei hij op een toon die me meteen tot rust bracht. hij klom uit het raam en verliet het huis, ik ging naar de badkamer en er kwam een misselijk gevoel naar boven

einde flashback

------------------------------

nu weet ik weer wat ik op de wc doe, maar het kan me niks schelen want ik heb met Jorden gezoent. "ik maak wel wat ontbijt voor je." zegt Lorenzo terwijl hij opstaat en de badkamer uit loopt. langzaam sta ik op en ik voel mijn hoofd draaien. ik zie dat mijn telefoon op het kastje langs de wasbak liggen. het is al 7:30 ik mag best een beetje tempo maken om optijd op school te komen.

nadat ik mezelf heb opgemaakt en mijn haar in een staart gedaan heb gedaan zie ik dat ik nog steeds de kleren van gister aan heb. ik doe schone kleren aan en gooi mijn kleren in de was omdat ze naar alcohol stinken. ik loop de trap af en bij de 3de treede stop ik, wat zal Lorenzo zeggen. zou hij het negeren of laten zien dat hij het weet, of toch een paar stiekemen hints geven. ik loop de trap af en besluit dat ik hem ga ondervragen. als ik de kamer in loop zit hij met tranen in zijn ogen op de bank. ik loop naar hem toe en sla mijn arm om zijn nek "wat is er Lorenzo?" hij kijkt mij aan en ik zie dat zijn ogen weer vol met water lopen. "m..ma....mama is d..d..dood " ik kijk hem verschrikt aan. hij pakt een brief uit zijn broekzak en geeft het aan mij. ik kijk hem vragend aan, hij knikt en ik besluit het te lezen.

lieve deb en lor,

het spijt me, ik wil niet meer. ik kan niet meer. en ik ben een slechte moeder, dus maak ik er een eind aan. ik wil geen begraafnis, toch niemand kent mij echt. ga veder met jullie levens en vergeet mij. lor, voor jou heb ik wat geld achter gelaten en ik wil dat jij dat aan papa vertelt. deb, voor jou een ring. hij was van mij geweest en ik droeg hem tijdens de inwijding, hij heeft mij geluk gebracht dus jou vast ook.

liefs mama

streetfightersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu