streetfighters

hoofdstuk 17

als we in de trainingsruimte zijn ben ik nieuwsgierig naar wat we gaan doen. "heb je al een pistool?" vraagt hij. aarzelent knik ik en pak het pistool uit mijn broek. "moet ik hem ook mee naar school nemen?" "ja" zegt hij snel. ik twijfel even maar vraag dan toch "en als iemand hem nou ziet?" ik zie hem lachen, precies zoals Lorenzo doet als hij een grapje gaat maken. "dan heb je een probleem" zegt hij droog " dat had ik zelf wel kunnen bedenken" zeg ik droog terug. hij loopt op me af en druk een kus op mijn mond. zomaar, uit het niks. rustig praat hij verder over het pistool, maar ik hoor het niet. mijn wereld staat stil, alles valt weg alleen dat moment telt. en hij deed het gewoon zomaar, omdat hij daar zin in had.

na een tijdje oefenen met schieten komen Jack en Julia binnen. ze lopen snel op ons af en Julia begint te praten. " het toernooi begint over precies 50 dagen, we hebben nog 50 dagen om Debby te leren vechten." ik slik met veel geluid. "we beginnen morgen met vechten" zegt Jack alsof zijn besluit muurvast staat "vandaag is belangrijk, het is belangrijk dat je ziet hoe een toernooi er werkelijk aan toe gaat." ik knik alsof ik het begrijp. "vanavond om kwart voor 10 hier zijn, dan kun je nu gaan" zegt Jack op een rustige toon.

als ik richting ons huis loop weet ik het zeker. ik ga Lorenzo alles vragen, weg met de leugens, de geheimen maar misschien ook wel de waarheid. ik stop de sleutel in het slot en draai het voorzichtig om. de deur gaat open en het voelt alsof ik niet meer terug kan. alsof ik opgesloten ben tussen leugens en geheimen. Lorenzo zit tv te kijken, ik zie hem naar het scherm staren ik loop naar de tv en druk op het uit knopje. de adrenaline stroomt door mijn bloed, eindelijk klaar om hem uit te horen