Ein kleines Geheimnis

20- Was haben wir verloren?

20- Neleri kaybettik?

Eve dönüş yolu sessiz geçmişti.

Yağmur hiç durmayacak gibi yağarken kurt formunda yolculuk etmelerini daha iyi bir fikir olarak görmüştü Chanyeol ve herkes üstündekiler bir bohçaya sarmıştı. Eh, Alfa ve onun eşinin kıyafetlerini Beta Jongin taşıyordu yinede. Bu konuda tereddüt bile yaşamamaları Baekhyun'u en başta şaşırtmıştı ancak olayın doğallığına karşı çıkamamıştı. İşine gelirdi zaten.

Chanyeol en önde ve Baekhyun da onun biraz arkasında koşuyordu, Yixing ile Jongin arkalarından geliyordu ancak yine de Baekhyun arada sırada arkasına bakma gerekliliği hissediyordu, kendisini tutmaya çalışsa bile arkasından koşan iki kurtun gerçekliği kendisini ürkütmüyor değildi. Ne de olsa onlar Baekhyun'nun kurdunun ailesinin bir parçası değildi. Artık Baekhyun'nun tek ailesi Chanyeoldü ve ondan başkası ne olursa olsun Baekhyun için tehlikeli hissettiriyordu.

Bu hislerini bastırmaya çalıştı ve yüzünü onlardan tarafa bir kez bile çevirmeden Chanyeol'ün arkasından koştu durdu, arada sırada Baekhyun'nun koşmaktan yorulduğunu anladığında Chanyeol bir şekilde geniş yapraklara sahip bir ağaç bulmuş ve beş dakika da olsa eşinin soluklanmasına izin vermişti. Sürüye ait olmadığı için dayanıklılığı kendilerine göre çok düşüktü. Geri kalanlar, bir Omega olan Yixing bile asla soluk soluğa kalmamışken Baekhyun kendisini bayılacak gibi hissetmekten alıkoyamıyordu ancak çabucak iyi olduğunu söyleyip yeniden koşmaya başlıyorlardı tabii. Chanyeol bunun bir geçiştirme olduğunu biliyordu fakat diğerlerinin karşısında Baekhyun'nun zayıf gözükmek istemeyeceğini bildiğinden dolayı da kabul etmek zorunda kalıyordu.

Hava hafiften kararmaya ve yağmur artık bir fırtınıya dönüşmeye karar verdiğinde ancak sürü evinin sınır kapısına gelmişlerdi. Baekhyun burayı hatırlıyordu, sürü evine ilk kez getirildiği kapıydı burası. Kocamana bir kapısı olan ev tam ortada duruyor ve her iki tarafından da tüm şehri saran yüksek duvarlar yükseliyordu, ucu bucağı gözükmeyene kadar devam ediyordu. Gece bekçileri kapının önünde duruyor, gözlerini bile kırpmadan fırtınalı havayı gözlüyorlardı. Baekhyun bir tanesinin o gün nöbet tutanlardan biri olduğunu farketti, kızın koyu tenini ve yemyeşil gözlerini hatırlabiliyordu. Ancak o kendisini es geçerek Alfanın hala kurt formunda olan halinin önünde tek dizinin üzerine çöktü ve bir elini kalbine götürerek selam verdikten hemen sonra onları bu halleriyle içeri aldı. Gözleri yalnızca Chanyeol'ü takip ediyordu. Baekhyun, sürüye dahil olmadığı için onun eşinin kendisini olduğunu farketmediğini tahmin etti. Alfanın yüzü ise gergindi.

Beta Jongin ve Omega Yixing farklı bir odaya girerken kız neredeyse kendisi içinde farklı bir oda gösterecekti ancak Chanyeol kıza baktığında Beta kız anlamış gibi utandı ve ikisine aynı odayı tahsis etti. Kapı baya sessizdi ve içeride kimse yok gibi duruyordu neredeyse. Belki de bu yüzden iki gece nöbetçisinden biri kendilerine eşlik ediyordu.

Kapıdan içeri girdiler ve tahta kapının tık sesi kulaklarına ulaştıktan hemen sonra Chanyeol insan formuna geri döndü. Doğal olarak, tamamen çıplak bir halde. Baekhyun yüzünü yere eğdi ve herhangi bir ses çıkarmamak için kendisini tuttu. Kurt halindeyken bu çok daha zordu, üstelik Chanyeol ormanın yeşillikleri içerisinde gece kadar siyah kürkü ile önünde yol gösterirken o kadar.... O kadar üstün duruyordu ki, Baekhyun bunun için başka hangi kelimeyi kullanmalı bilemiyordu bile. Onun kurt formunu yalnızca bir kere, çiftleşme dönemine girerken görmüştü ve o andan hatırladığı tek şeyde bir çift sarı gözden başka bir şey değildi. Chanyeol kendi formu hakkında ne düşünüyor diye meraklanmaktan alamadı kendini bir anda.

''Baekhyun.''

Chanyeol adını seslendi, sesi toktu ve bu Baekhyun'u yerinden sıçrattı. Hala kurt formunda duruyor ve kirlenmiş beyaz patileri ile yeri de çamur yapıyordu. Kim bilir beyaz kürkü ne kadar kirlenmişti, çirkin duruyor olmalıydı. Ayrıca hala sırılsıklamdı ve üşüyordu. Oda soğuktu.