Hindi ko na alam kung ano pa ang iisipin ko lalo na nang mapag-alaman kong magkatabi lamang ang aming unit. His flat was on the last door, next to mine. Though, I was sure that this wasn't a coincidence anymore. He... He planned this.

I bit my lower lip harder just to stop myself from smiling as he unlocked the door using his keycard without any word. Nang mabuksan niya ang pintuan ay pinauna niya akong pumasok sa loob.

One swift look on his flat, you could say that this was a bachelor's pad. The color combination of black, white and gray for his interior already speaks volume. There's no touch of woman here. It's very plain, dark and manly.

I stopped on comparing my unit to his. Of course, it was way, way, way bigger than mine. I don't think it's an exaggeration if I say that his unit's living room was the same size as my apartment. I was also sure that this wasn't a one-bedroom unit like mine.

"How many rooms do you have here?" I asked Rojan due to curiousity.

"Uh... Four bedrooms," he simply answered.

Tumango-tango ako. Hindi ko man alam kung para saan ang maraming kwarto na mayroon siya rito pero wala na akong dapat ikomento pa roon. Siguro ay may mga bisita rin siyang pumupunta at natutulog dito.

I suddenly wondered if Charity already visited and spent a night in his condo.

Bitterness spilled through my stomach as I imagined them cuddling while watching movies in this big living room before going to sleep. I just didn't know if I'd imagine them sleeping on the same bed or separately...

"My cousins usually come here to gather. Kapag ganoon ay rito na sila nagpapalipas ng gabi," bigla niyang paliwanag kaya muli akong napalingon sa kanya.

I didn't know if he was able to feel my worries, but his words comforted me.

I smiled and placed my bag on the coffee table. "Saan ang kitchen mo?" I asked him. "Magluluto ako ng dinner. May gamot ka ba rito?"

Muli kong kinuha ang bag ko para hanapin kung naitabi ko ba iyong gamot na ibinigay ng nurse sa infirmary kanina. Sayang at isa pa lang ang nababawas. Isang banig pa naman 'yon!

"I have a medicine kit on the third cupboard," he answered and pointed a hallway. "The kitchen and dining room's located there. Nandito naman ay ang mga kwarto. Pinakaunang pintuan ang kwarto ko."

Tinuro niya rin ang hallway na mas malapit sa amin para ituro sa akin ang mga kwarto.

"Okay... Magluluto na muna ako. Maglinis ka ng katawan at magbihis ng kumportableng damit," bilin ko sa kanya. "Pwede ko namang galawin ang fridge, 'di ba?"

"You can do whatever you want," he said.

"Sige, thank you."

Muli akong ngumiti at saka siya tinalikuran upang tumungo na sa kusina. Narinig ko ang pagbukas-sara ng pintuan. Siguro ay nagtungo na siya sa kanyang kwarto. Sana lang ay gawin niya ang bilin ko para mabilis siyang gumaling.

I checked his fridge and thought of easy dishes that I could make with the ingredients he had instore. Marami siyang stock ng pagkain. Mayroong mga meat ng beef, chicken and pork, vegetables and other frozen foods. Pati mga dry ingredients ay halos kumpleto siya. Siguro ay lagi siyang nag-g-grocery.

Hindi ako nahirapan sa pagluluto. Hinuli ko na ang pag-gawa ng soup dahil madali lang naman iyon.

Napansin kong medyo natagalan si Rojan sa paglilinis ng katawan dahil naihanda ko na ang mga pagkain sa lamesa ay saka lamang siya dumating rito sa kusina. Halos masamid ako dahil sa pagsinghap ng hangin nang makita kong naka-cotton pants lamang siya at walang damit na pang-itaas. He's confidently walking half-naked!

Lethal AttachmentWhere stories live. Discover now