Lethal Attachment

Chapter 9

#LethalAttachmentWP

Chapter 9
Glance

"Ito na ang huling sahod mo, Kriesha," sabi ng aking boss.

Ngiting-ngiti ako nang tanggapin ko ang sahod. Alam ko na kung magkano iyon dahil katulad lamang ito ng sahod ko noong nakaraang buwan.

"Thank you, Ma'am Ethel!" masaya kong pasasalamat sa kanya.

"Walang anuman," nakangiti niyang sabi sa akin. "Basta huwag mong kakalimutan, ah? Dapat sa susunod na bakasyon mo at sa darating na Christmas break ay tumulong ka ulit dito. Kailangan namin ng dagdag na tao."

Mas lalong lumawak ang aking ngiti at paulit-ulit na tumango. "Syempre naman po, Ma'am!" sabi ko. "Sana po sa susunod, may dagdag na ang sahod."

Napailing si Ma'am Ethel sa aking biro habang nagpipigil ng ngiti. "Sige na nga't umuwi ka na. Baka bawiin ko pa 'yang sahod mo."

"Salamat po ulit!" muli kong pasasalamat bago tuluyang lumabas ng shop at makauwi na pagkatapos ng nakakapagod na huling araw sa aking part-time job.

This is the reason why I couldn't go home in Bela Isla during our sembreak and term break. I was spending my time working on my part-time job in this milktea shop near my apartment. Sinubukan ko lamang ito noong unang bakasyon ko at masuwerte akong mabait ang may-ari nito. Natutuwa rin ako dahil nagagamit kong panggastos ang naiipon kong sahod dito sa eskuwela.

I wanted to be independent and this was one of the steps to achieve the independence that I wanted to have. Of course, I couldn't fully provide for myself yet. My parents were still the one paying for my rental fees in the apartment as well as the water and electricity bills, but for the groceries and my allowance, I was the one providing it.

Hindi naman ako magastos at natuto akong magtipid ng todo ngayong nabubuhay akong mag-isa rito sa Maynila. Minsan kapag kinakapos ay saka lamang ako humihingi kina Mama at Papa, pero hangga't maaari ay iniiwasan kong mangyari iyon. Mabuti na lang at napag-ipunan na nila itong pag-aaral ko sa Maynila simula pa lang noong pinanganak ako dahil gusto talaga nila akong pag-aralin dito kaya hindi naging ganoon kahirap para sa kanila ang maglabas ng pera para sa aking mga gastusin. Nakaluwag pa nga sila dahil sa kagustuhan kong magpart-time kaya sila ang lumuluwas dito tuwing bakasyon.

Bahagya akong napatigil sa paglalakad nang makita ko si Walter na muling nag-aabang sa aking pag-uwi. Nakapamulsa siya at pinapanood ang mga sasakyang dumadaan sa kanyang harapan. Naglakbay ang aking mga mata sa plastik na kanyang hawak-hawak na mula sa isang kilalang fast food restaurant. Mukhang balak niya na namang sa aking apartment kumain ng dala niyang pagkain.

Papalapit na ako sa kanya nang bigla siyang lumingon para siguro tingnan kung nakalabas na ako. Nang makita ako ay agad siyang tumuwid sa pagkakatayo at sinalubong ako ng ngiti bago iniangat ang dala-dala niyang pagkain.

"Jollibee for dinner!" he announced.

I couldn't help but to smile. Walter's a very caring friend that even if he could be annoying as hell, you still wouldn't want him out of your life.

I remembered when he found out that I was planning to stay here in Manila every break to work part-time, he also stayed. Naghanap din siya ng kanyang mapapasukang part-time job para lamang masamahan din ako rito sa Maynila. Kahit na pinilit ko siya noong umuwi sa kanila ay hindi siya nagpatinag. Kagaya ng aking pamilya, ang pamilya niya na rin ang bumibisita sa kanya rito kahit iilang araw lamang.

He said that he didn't like the idea that I will stay here in Manila, while he's at Bela Isla. Ang sabi niya ay wala naman daw siyang mabu-buwisit at maaasar doon dahil wala ako, pero alam ko namang nag-aalala lang din siya sa akin.