Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

~Ημερολόγιο~

Είμαι η Αλεξάνδρα... και όμως δεν έχω ούτε τώρα παρελθόν... έχω μόνο μέλλον... Ένα μέλλον μαζί του... Άλλαξα την ζωή μου.... Έκανα πράγματα που έλεγα ότι δεν θα κάνω... Παντρεύτηκα δυο χρόνια μετά με τον Φίλιππο... Αλλάξαμε σπίτι.... Κάναμε την νέα αρχή μαζί... Τώρα πια σαν επίσημο ζευγάρι.... Ήμουν χαρούμενη ευτυχισμένη... και ήταν η μόνη στιγμή που μετάνιωσα για όλα όσα είχα χάσει αυτά τα χρόνια που έκανα του κεφαλιού μου... και όλα αυτά γιατί; Για να εκδικηθώ.... Ήθελα να εκδικηθώ αλλά όχι γιατί είμαι κακιά... αλλά γιατί πόνεσα... Τελικά.... ο Φίλιππος είχε δίκιο... Δεν είναι περιττός πόνος η αγάπη... αλλά απέραντη και μόνιμη χαρά και ευτυχία... Εμείς οι ίδιοι κάνουμε την αγάπη πόνο.... Όμως η αγάπη είναι συναίσθημα που δεν μπορείς να αποφύγεις ότι και να κανεις στην ζωή σου..
Ένα χρόνο μετά τον γάμο με τον Φίλιππο ήρθε και η μεγαλύτερη χαρά μας...Ο γιος μου... Ο γιος μας... Ο μικρός μας Αγγελος... Και τότε ένιωσα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου...

Και ο Αγγελος τους έβλεπε από ψηλά και γελούσε... Ναι γελούσε... Από χαρά... γιατί ενώ ήξερε ποσό δύσκολο χαρακτήρα είχε η Αλεξάνδρα του κατάφερε να κερδίσει την καρδιά του καλύτερου του φίλου και παρόλο που υην γνώρισε σε μια δύσκολη στιγμή πίστεψε και εκείνη και την αγάπησε... την αγάπησε όπως της αξίζει.... και έγινε ο φύλακας τους... και τους προστάτευε από κάθε κακό όπως θα έκανε και αν ζούσε..

ΤΕΛΟΣ!