Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 9

Ήταν έντεκα χρονων όταν μια καινούργια μαγείρισσα προσβλήθηκε και άρχισε να δουλεύει στο σπίτι τους. Η Μαρία δεν ήταν πολύ μεγάλη σε ηλικία όμως ήταν ήδη χήρα από πολύ νέα και είχε έναν γιο στην εφηβεία. Ο Άγγελος ήταν ένας πολύ όμορφος έφηβος με ψηλός με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια και δεν πέρασε απαρατήρητος από την Αλεξάνδρα όπως και Αλεξάνδρα δεν πέρασε απαρατήρητη από τον νεαρό έφηβο... Από την μέρα που ήρθε η Μαρία στο σπίτι εκείνη και ο Άγγελος ήταν αχώριστοι... έκαναν τα πάντα μαζί... βοηθούσαν τον κηπουρό στις δουλειές του κήπου πότιζαν τα λουλούδια και μαγείρευαν μαζί με την Μαρία σχεδόν κάθε μέρα... Η Αλεξάνδρα στο πρόσωπο του Άγγελου είχε βρει τον φίλο που δεν είχε ποτέ και στο πρόσωπο της Μαρίας την μάνα που ήταν ανύπαρκτη εκείνη..... Η Μαρία από την πρώτη στιγμή αγάπησε την Αλεξάνδρα όπως αγαπούσε και το παιδί της... Και η μικρή σκεφτόταν πως ήταν δυνατόν να την αγαπήσει περισσότερο μια ξένη γυναίκα από ότι την αγαπά η ίδια της η οικογένεια....
Δύσκολη ερώτηση και μάλλον δεν θα έπαιρνε ποτε απάντηση. Με τον Άγγελο περνούσε όλη της την ημέρα εκτός από τις ώρες που έπρεπε να κάνει τα προγραμματισμένα της μαθήματα... Αυτές ήταν οι μόνες ώρες που τον αποχωριζόταν και επίσης οι βραδινές ώρες που εκείνη ήταν στο δωμάτιο του ενώ ο Άγγελος κοιμόταν με την μητέρα του σε ένα από τα δωμάτια του προσωπικού. Όλες τις άλλες ώρες ήταν μαζί και ο Άγγελος που ήταν καο αρκετά μεγαλύτερος της ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει την Αλεξάνδρα με τα μαθήματα της και κυρίως με τα μαθηματικά που ήταν το αδύνατο της σημείο σε αντίθεση με τον Άγγελο που ήταν πολύ καλός σε αυτό το μάθημα.
«Όταν μεγαλώσω θα σε παντρευτώ» του είπε μια μέρα όταν κάθονταν κάτω στην κουζίνα και την βοηθούσε με τις ασκήσεις των μαθηματικών.
«Είσαι μικρή ακόμα για να ξέρεις με σιγουριά το τι θες» της είχε απάντηση εκείνος τρυφερά και γλυκά όπως πάντα και με ένα χαμόγελο που δεν έφευγε ποτε από το πρόσωπο του.
«Ξέρω τι σου λέω...θα σε παντρευτώ»
Του ξανά είπε με επιμονή.
Εκείνος γέλασε.
«Και μπορώ να μάθω γιατί ένα κορίτσι που δεν του λείπει τίποτα θέλει να παντρευτεί κάποιον σαν εμένα;» Την ρώτησε όχι τόσο γιατί τον ένοιαζε η απάντηση της αλλά από περιέργεια για την απάντηση που θα έδινε η μικρή του φίλη.
«Εύκολη ερώτηση... είσαι πάντα καλός μαζί μου... με προσεχείς με βοηθάς μου κανεις παρέα... γιατί να μην θέλω να παντρευτώ κάποιον που είναι τόσο καλός» του είπε και εκείνος τα έχασε για μια στιγμή.
Δεν περίμενε τέτοια απάντηση από ένα κορίτσι που ήταν μόλις έντεκα χρονών.
«Είσαι μικρή ακόμα πριγκιπέσσα σίγουρα θα βρεις κάποιον όταν που θα σε αγαπάει και θα σε προσέχει»
«Εγώ εσένα θέλω» του είπε με ένα αθώο χαμόγελο και συνέχισε να κάνει τις ασκήσεις της χωρις να δώσει συνέχεια στην κουβέντα. Πράγματι εκείνο το αγόρι μαλακωνε και έλιωνε τον πάγο της ψυχής της για κάποιον ανεξήγητο λόγο... μόνο μαζί του ήταν ξανά το γλυκό και αθώο κορίτσι που ήταν κάποτε... όμως μόνο όταν ήταν μαζί του...Γιατί υπήρχαν και φορές που δεν ήταν μαζί και το κορίτσι ξανά γινόταν το αγρίμι που η γιαγιά της φοβόταν να κοιτάζει στα μάτια.

Και όσο περνούσαν οι μέρες ο Άγγελος άρχισε να βλέπει πως πίσω από αυτό το πανέμορφο κορίτσι κρυβόταν ένα "τέρας" που έκρυβε πολύ πόνο στην ψυχή του και όχι μόνο πόνο αλλά και μίσος... και το μίσος της ξεπερνούσε τον πόνο της... Ο Άγγελος όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να καταλάβει πως γίνεται ένα μικρό παιδί να κρύβει τόσο μίσος μέσα της... και αργότερα έμαθε...
«Δεν με αγαπούσε... ήταν σαν να μην υπήρχα... και ο μπαμπάς μου... ούτε αυτός μ αγαπάει... είμαι αντικείμενο πλούτου για αυτόν... δεν ξέρω καν τι σημαίνει... τον άκουσα απλά μια μέρα να το λέει» ο νεαρός δεν πίστευε όλα αυτά που άκουγε...
Δεν μπορούσε να καταλάβει πως ήταν δυνατόν να μην αγαπάς αυτό το υπέροχο πλάσμα... Παρ όλο το μίσος και την κακιά που έβγαζε πολλές φορές ήταν ένα θαυμάσιο παιδί που αν δεν είχε όλα αυτά τα παιδικά τραύματα θα ήταν ακόμα ένα αθώο μικρό παιδί ... όμως μετά από όλα αυτά αναγκάστηκε να ωριμάσει γρήγορα...
Δεν ήξερε τι ξα απαντήσει σε αυτό που της είχε πει.. ότι και να έλεγε δεν θα μπορούσε να πάρει τον πόνο αυτού του μικρού παιδιού.
«Κατάλαβες τώρα γιατί σου λέω συνέχεια ότι θέλω να σε παντρευτώ; Εσυ μ αγαπάς... κανένας άλλος δεν με αγαπάει» τον είδε που την κοίταξε για λίγο «Μ αγαπάς έτσι δεν είναι;»
«Σ αγαπώ πριγκιπέσσα... Και δεν θα αφήσω ποτε κανέναν να σε πειράξει στο υπόσχομαι»
Εκείνη την νύχτα έδωσαν ο ένας στον άλλον την ίδια υπόσχεση... να αγαπάνε και να προστατεύουν ο ένας τον άλλον.
Η Αλεξάνδρα είχε αγαπήσει για πρώτη φορά και μπορούσε και να σκοτώσει αν κάποιος πείραζε ποτε τον Άγγελο... Και ο νεαρός έφηβος χωρις να το καταλαβαίνει άρχισε να ερωτεύεται την Αλεξάνδρα κάθε μέρα και περισσότερο...