Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 16

Ο Φίλιππος πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε... Δεν είχε μάθει τα νέα... δεν του τα είχε πει η Ποπη... Θα μάθαινε τα νέα από την ίδια την Αλεξάνδρα.
«Θα μιλήσεις; Γιατί με έφερες εδώ μέσα στην νύχτα; Ο Αγγελος που είναι;» Ρωτούσε...
Ήταν πάνω πάνω δέκα λεπτά στο δωμάτιο της και εκείνη δεν μιλούσε απλά είχε γυρίσει την πλάτη της σε εκείνον και κοιτούσε τα μαραμένα λουλούδια... μαραμένα... σαν την ψυχή της.
«Ο Αγγελος είναι νεκρός» βρήκε το κουράγιο να πει...
Ο Φίλιππος έπεσε από τα σύννεφα... το απόγευμα ήταν μαζί με τον φίλο του και τώρα μαθαίνει ότι είναι νεκρός.
«Πω.... πως;» Είπε με δυσκολία.
«Η αστυνομία ισχυρίζεται ότι ήταν μπλεγμένος με την μαφία... επειδή ήσουν και εσυ... και για αυτό τον σκότωσαν» του είπε ήρεμα και κάθησε στην καρέκλα του γραφείου της.
«Ο Αγγελος; Όχι... Όχι δεν ήταν... εγώ ήμουν ναι αλλά όχι πι... Δεν μπορεί να πιστεύεις ότι εγώ τον ώθησα σε κάτι τέτοιο»
«Ποιος σου είπε ότι τα πιστεύω; Καταλαβαίνω ποτε μου λένε ψέματα Φίλιππε... εσυ δεν λες... αλλά ήξερα και τον Άγγελο... δεν θα έμπλεκε»
Έκανε κίνηση να την αγκαλιάσει... να της δείξει ότι και εκείνος πόνεσε όσο και εκείνη αλλά η αντίδραση της τον σόκαρε.
«Δεν θέλω αγκαλιές... ούτε συμπόνια» του είπε και τον απομάκρυνε «θέλω να μάθω ποιος τον σκότωσε»
«Τι άνθρωπος είσαι; Καταλαβαίνεις ότι πέθανε ένας άνθρωπος; Κάποιος που αγαπούσες»
«Καλά είπες... αγαπούσα»
«Αλεξάνδρα....» δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του.
«Σάντρα»
«Τι;»
«Η Αλεξάνδρα Καρμάνου πέθανε λίγες ώρες πριν... Μπροστά σου έχεις την Σάντρα... Η Σάντρα δεν έχει παρελθόν... Μόνο μέλλον»
«Ξέρω ότι πονάς.. βγάλτο από μέσα σου»
«Για να πονέσεις... πρέπει να έχεις ψυχή μέσα σου... εγώ δεν έχω... άρα δεν μπορώ να πονέσω... Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκδικηθώ»
«Πως; Δεν ξέρεις ποιος το έκανε»
«Εδώ θέλω να με βοηθήσεις»
«Εγώ;»
«Ναι εσυ... στην βιβλιοθήκη που είναι το γραφείο του πατέρα μου υπάρχει ένα κλειδωμένο ντουλάπι.... το έχει δει πολλές φορές... θέλω να δω τι έχει μέσα... θέλω να το ανοίξεις»
«Γιατί εγώ;»
«Γιατί μόνο εσένα εμπιστεύομαι.... Λέγε; Είσαι μαζί μου; Θα με βοηθήσεις να εκδικηθώ για τον Άγγελο;»
«Θα το κάνω»
«Ακόμα και αν χρειαστεί να φτάσεις ως την κόλαση;»
«Ακόμα και αν χρειαστεί να φτάσω στην κόλαση»
«Μετά από αυτό δεν έχει επιστροφή»
«Είμαι μέσα»
«Αύριο στις 12 το βράδυ... να είσαι εδώ... θα κοιμούνται όλοι... θα έχω αφήσει ανοιχτά στην κουζίνα... μην αργήσεις»

Η κηδεία έγινε το επόμενο πρωί και η Μαρία ήταν στην κυριολεξία μια γυναίκα νεκρή... μπορεί να ανέπνεε αλλά μέσα της ήταν νεκρή όπως και η Αλεξάνδρα... Μετά την κηδεία μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε... Δεν την κρατούσε τίποτα σε αυτό το σπίτι.... Η Αλεξάνδρα ένιωσε ότι έχασε για δεύτερη φορά την μάνα της... όμως το άντεξε... Ήταν δυνατή... αναγκάστηκε να γίνει... Το υποσχέθηκε στον εαυτό της... Σκότωσε την Αλεξάνδρα μέσα της και έγινε η Σάντρα... μια νεαρή κοπέλα χωρις παρελθόν... χωρις οικογένεια... χωρις ευαισθησίες... χωρις ψυχή... Εκείνο το βράδυ ο Φίλιππος είχε πάει όπως της υποσχέθηκε...
«Άργησες» του είπε αυστηρά.
«Με συγχωρείται δεσποινίς που έπρεπε να μπω σαν τον κλέφτη και να ξεφύγω από τον φύλακα»
«Λες πολλά....» του είπε και του έκανε νόημα μα την ακολουθήσει...
Μπήκαν αθόρυβα στην βιβλιοθήκη και έδειξε στον Φιλίππο το ντουλάπι που ήθελε να ανοίξει.
«Μπορείς;» Τον ρώτησε όταν τον είδε να παιδεύεται λίγο.
«Ξέρεις σε ποιον μιλάς;» Της είπε και με μια απότομη κίνηση έσπασα το λουκέτο με κάτι που κρατούσε στο χέρι του που η Αλεξάνδρα δεν κατάλαβε καν τι ήταν... το μόνο που την ένοιαζε ήταν ότι άνοιξε το ντουλάπι.
«Ακούς κάτι;» Ρώτησε ο Φιλίππος την Αλεξάνδρα η οποία έψαχνε.
Σήκωσε το κεφάλι της να ακούσει... Πράγματι άκουσε βήματα.
«Κάποιος έρχεται» του είπε ψύχραιμα.
«Τι κάνουμε τώρα;» Ρώτησε εκείνος πανικόβλητος.
«Πολύ φοβιτσιαρης είσαι... πήγαινε να κρυφτείς πίσω από την πόρτα»
«Και εσυ;»
«Εγώ έχω δικαιολογία για την παρουσία μου εδώ» του είπε και εκείνος υπάκουσε..
Είχε ήδη κρυφτεί πίσω από την πόρτα όταν η γιαγιά της Αλεξάνδρας μπήκε στην βιβλιοθήκη.
«Τι κανεις εδώ παιδί μου;» Την ρώτησε καθώς την είδε να ψάχνει τα βιβλία.
«Δεν είχα ύπνο και ήρθα να βρω κανένα βιβλίο να διαβάσω... τα δικά μου τα διάβασα όλα» της είπε και συνέχισε το ψάξιμο.
«Ξέρεις ότι ο πατέρας σου απαγορεύει σε όλους να έρχονται εδώ»
«Μην του το πεις... απλά ήθελα να απασχοληθω με κάτι»
«Ξέρω ότι ήταν φίλος σου Αλεξάνδρα μου... και εμένα με στεναχώρησε πολύ όλο αυτό...»
«Ναι γιαγιά...ήταν φίλος μου... ο μόνος που είχα... εύχομαι οποίος του το έκανε αυτό να καεί στην κόλαση» της είπε χωρις εκείνη την στιγμή να σκεφτεί ότι πιθανότατα αυτή η ευχή να πήγαινε για τον ίδιο της τον πατέρα που ως τώρα ήταν ο κύριος ύποπτος... αλλά μέχρι να βρει αποδείξεις δεν μπορούσε να ξέρει... Όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου... έτσι δεν λένε; Όμως δεν έδειχνε να την ενδιαφέρει και πολύ αν αυτή της η ευχή πήγαινε στον πατέρα της... Αν όντως τον είχε σκοτώσει θα πλήρωνε όπως του άξιζε.
«Καλά παιδί μου... κάνε την δουλειά σου και φύγε μην σε βρει ο πατέρας σου εδώ» της είπε και έφυγε.
Όταν ακούστηκε το κλείσιμο της πόρτας ο Φίλιππος πήγε ξανά δίπλα της.
«Βρήκες κάτι;» Την ρώτησε.
«Όχι» είπε απογοητευμένη...
Όμως η απογοήτευση της δεν κράτησε για πολύ... βρήκε ένα παλιό ημερολόγιο παρόμοιο με εκεινο που είχε εκείνη και χωρις να χάσει ευκαιρία το άνοιξε.
Εκεί έγραφε πιο πατέρας της τα έξοδα που είχε κάνει... και αλλά πολλά που δεν την ενδιέφεραν... Παρατήρησε ότι πολύ πρόσφατα είχε δώσει σε κάποιον ένα πολύ μεγάλο ποσό.
«Γράψε... Κωνσταντίνος Παπαγιαννης» είπε στον Φίλιππο και Εκείνος το σημείωσε σε ένα χαρτί.
«Τι είναι αυτό το όνομα;» Την ρώτησε.
«Θα μάθεις.. και σύντομα...»
«Ότι πεις» της είπε και έβαλε το χαρτάκι στην τσέπη του.
«Μπορείς να πήγαινεις... ότι ήθελα το βρήκα» του είπε και εκείνος έφυγε χωρις να ρωτήσει τίποτα άλλο... ήξερα ότι δεν θα έπαιρνε απάντηση ακόμα και να ρωτούσε... Έψαξε ακόμα λίγο το ημερολόγιο... Στις πίσω σελίδες πολλά χρόνια πριν είχε πληρώσει ξανά αυτόν τον τύπο πάλι ένα μεγάλο ποσό... κοίταξε τις ημερομηνίες... Ήταν η περίοδος που είχε πεθάνει η μητέρα της... Έκλεισε το ημερολόγιο και το έβαλε ξανά στην θέση του και έπειτα πήγε στο δωμάτιο της... Τώρα ήξερε... Ο πατέρας της είχε σκοτώσει τον Άγγελο αλλα και την μητέρα της... το μόνο που περίμενε ήταν να βρεθεί αυτός ο τύπος και να το επιβεβαιώσει... Έτσι θα τον είχε στο χέρι.