Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 21

Δυο εβδομάδες μετά

«Ως ποτε θα μένω μαζί σου;»
«Μέχρι να βρεις ένα σπίτι της προκοπής»
«Είμαι βάρος εδώ... έχεις μάθει να μένεις μόνος σου»
«Δεν με ενοχλείς... εξάλλου κοιμάσαι όλη την μέρα και λείπεις όλη την νύχτα.... ούτε που καταλαβαίνω την παρουσία σου»
«Δεν θα ξανά κάνουμε αυτή την συζήτηση»
«Δεν είπα κάτι... είπα ότι δεν με ενοχλείς»
Πράγματι δεν τον ενοχλούσε η παρουσία της.... Ίσα ίσα πίστευε ότι όσο έμενε εκεί μαζί του μπορούσε να την ελέγχει καλύτερα... Έτσι νόμιζε όμως.... Γιατί αυτό που έμαθε λίγες μέρες μετά απέδειξε ότι η μικρή ήταν πολύ πιο έξυπνη από ότι εκείνος νόμιζε.

«Τι εννοείς Νίκο ότι δεν δουλεύει ποια εδώ;»
«Δεν το ξέρεις; Η Σάντρα έφυγε πριν από μια εβδομάδα από εδώ... νόμιζα ότι στο είπε»
«Δεν μου το είπε»
«Φίλε... δεν ανακατεύτηκα... είπε ότι το ήξερες»
«Ξέρεις που είναι τώρα;»
«Εσυ όχι;»
«Μέχρι πριν λίγα λεπτά ήξερα ότι είναι κάθε βράδυ εδώ; Λες να ξέρω που είναι; Λέγε που είναι η μικρή πριν σπυ πάρω το κεφάλι»
«Στην Κυψέλη»
«Τι κάνει στην Κυψέλη;»
«Δουλεύει για την Λένα»
«Την Λένα;.... Η Λένα έχει μπουρδελο»
«Οικο ανοχής»
«Το ίδιο λέμε... πως βρέθηκε εκεί η μικρή;»
«Η Λένα είχε έρθει στο μαγαζί μου μια εβδομάδα πριν... την είδε της άρεσε και της πρότεινε δουλειά με καλύτερα λεφτά.... και έτσι πήγε»
Τον άφησε από τα χέρια του και απομακρύνθηκε νευριασμένος.
Για αυτό τόσες μέρες ήταν όλο γλυκα... Και θα μείνω αν σταματήσεις να μου κανεις έλεγχο... θέλω να με εμπιστεύεσαι....
«Σκατα εμπιστοσύνη» είπε φωναχτά και μπήκε στο αυτοκίνητο του με προορισμό την Κυψέλη...
Μπήκε μέσα.... ζήτησε να δει την Λένα ιδιαιτέρως...
«Φίλιππε.... ποσό χαίρομαι που σε βλέπω.... πέρασε καιρός»
«Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για εσένα....» της είπε.
Μπήκαν στο γραφείο της και του πρόσφερε ένα ποτό...
«Σε τι οφείλω την τιμή της επίσκεψης σου;»
«Που την έχεις;»
«Ποια από όλες;»
«Μην κανεις πως δεν καταλαβαίνεις... Που είναι η κοπέλα που έφερες εδώ πριν από μια εβδομάδα;»
«Η Σάντρα; Ξέρεις την μικρή;»
«Φυσικά και την ξέρω... λέγε τώρα που είναι»
«Υποθέτω με κάποιον από τους πελάτες... έχει μεγάλη ζήτηση από τότε που ήρθε... είναι νέα όμορφη»
«Είναι δεκαοκτώ χρονων... για πιο λόγο της πρόσφερες τέτοια δουλειά;»
«Και εσένα τι σε νοιάζει νεαρέ; Τι δικαίωμα έχεις; Η μικρή αποφάσισε μόνη της... εγώ έκανα μια πρόταση»
«Θα σε σκοτώσω αν πάθει κάτι το κορίτσι»
«Όταν συμβεί αυτό θα σε περιμένω... δεν ξέρεις πως δουλεύουμε εδώ... Κανεις δεν έχει δικαίωμα να βλάψει τα κορίτσια μου... το κατάλαβες; Για αυτό μην κάνεις καμία ανοησία και κάνεις σκηνή μέσα στο σπίτι μου»
«Ωραίο σπίτι»
«Τι άλλο θες Φίλιππε; Γιατί με απασχολείς... και έχω δουλειά»
«Ναι θα ήθελα κάτι ακόμα»
«Να το ακούσω»
«Σε ποιο δωμάτιο θα βρω την Σάντρα;»
«Δεύτερο όροφο... δωμάτιο 3... αυτή την ώρα σίγουρα θα είναι μόνη»
Έφυγε από το γραφείο της χωρις να της πει άλλη κουβέντα και ανέβηκε πάνω... Συγκράτησε τον θυμό του και χτύπησε την πόρτα του δωματίου 3...
«Περάστε» άκουσε την γλυκιά της φωνή...
«Φίλιππε;»
«Δεν με περίμενες έτσι;»
«Τι... τι κανεις εδώ;»
«Ααα μωρε τίποτα... απλά έμαθα ότι δουλεύει εδώ μια όμορφη νεαρή κοπέλα που έχει ξετρελαίνει τους πάντες και από περιέργεια ήρθα εδώ για να δω ποια είναι αυτή η νεαρή»
«Πως το έμαθες;»
«Έχει σημασία; Γιατί δεν μου το είπες;»
«Θα στο έλεγα;»
«Ποτε; Όταν θα γινόσουν σαν αυτές;»
«Είμαι σαν αυτές»
«Όχι.... όχι Αλεξάνδρα δεν είσαι... Σταματα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου»
«Δεν με λένε Αλεξάνδρα... πόσες φορές θα σου το πω;»
«Μάλλον αρκετές... για να το ακούς και εσυ... να ακούς τι λες... και καλύτερα να βλέπεις τι κανεις... δεν ήσουν έτσι... δεν σε φαντάστηκα ποτε μου έτσι... τι έχεις πάθει;»
«Οι άνθρωποι αλλάζουν»
«Εσυ γιατί αλλάζεις προς κάτι που δεν είναι εσυ;.... μπορείς να φτιάξεις το μέλλον σου να σπουδάσεις... τι κανεις εδώ με αυτές;»
«Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή... και εξάλλου ποτε δεν με ενδιέφερε να σπουδάσω»
«Ωραία μην σπουδάσεις... κάνε κάτι.. αλλά όχι αυτό»
«Και εσυ τι είσαι; Πατέρας μου για να μου λες τι να κάνω;»
«Είμαι φίλος σου... και σε νοιάζομαι... και ότι σου λέω δεν το λέω για το κακό σου... για καλό στο λέω... σε παρακαλώ άκουσε με για μια φορά στην ζωή σου»
«Το καλό μου το ξέρω μόνο εγώ και κανένας άλλος... άσε με... φύγε... δεν σε έχω ανάγκη στο έχω ξανά πει»
«Εγώ έδωσα τον λόγο μου ότι θα είμαι δίπλα σου ότι και να λες»
«Είπες και κάτι άλλο όμως...δεν θα με κρίνεις... άσε με να κάνω αυτό που θέλω... αυτό που γουστάρω»
«Και τι θες ακριβώς; Να είσαι εδώ μέσα; Να μην ξέρεις κάθε φορά ποιος θα είναι αυτός που θα ανεβεί εδώ πάνω και τι θα σου κάνει; Αυτό θες για τον εαυτό σου; Να είσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης;»
«Φύγε Φίλιππε»
«Πολύ καλά... η κουβέντα όμως δεν τελείωσε εδώ... θα τα πούμε το πρωί» είπε και έφυγε...
Τι άλλο μπορούσε να κάνει; Αν μπορούσε να την καταλάβει... να καταλάβει τι σκέφτεται όταν τα κάνει όλα αυτά... Μάταια όμως... κάθε προσπάθεια του να την μεταπείσει ήταν μάταια....