Η δουλειά μου πήγαινε από το καλό στο κάλυτερο... Ένα χρόνο μετά αφού είχα στα χέρια μου τον οικο της Λένας ο Φίλιππος αποδέχτηκε αυτό που είμαι... με δυσκολία αλλά το αποδέχτηκε και άρχισε να δουλεύει για εμένα... Ήταν λογικό οτι με αυτή την δουλειά που έκανα πλέον και με αυτά που έβγαζα ότι πιθανόν να κινδύνευε η ζωή μου... ο Φίλιπππος εκτελούσε χρέη πρόταση προς το πρόσωπο μου... όπως και ο Μάρκος... Ο Μάρκος ήταν ένας παλιός γνωστός του Φίλιππου και άτομο εμπιστοσύνης... Ο Μάρκος καοι ο Φίλιππος λοιπόν εκτελούσαν χρέη «bodyguard» ώστε να με προστατεύουν άπο κάθε είδους απειλή.
Παρα τις αντιρρήσεις του για όλα αυτά ο Φίλιππος ποτε δεν με άφησε μόνη.... και εγώ παρόλο που μαλώναμε συνέχεια ποτε δεν σκέφτηκα να τον διώξω από κοντά μου... Άλλωστε ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που έχω τόσο κοντά μου και ο μοναδικός που εμπιστεύομαι... Ούτε και εκείνος φαινόταν να θέλει να με αφήσει μόνη σε όλα αυτά παρόλο που δεν ήταν σύμφωνος... Όταν έπεσε αιμόφυρτος στα πόδια μου κατηγορούσα τον εαυτό μου που τον έμπλεξα σε όλα αυτά.... δεν του άξιζε τέτοια τύχη.. σε κανέναν δεν αξίζει..
Ήταν η μόνη φορά που ήθελα τόσο πολύ να κλάψω.. αλλά δεν το έκανα... δεν έκλαψα... Κλαίνε μόνο οι αδύναμοι και εγώ δεν είμαι αδύναμη... Έκρυψα όλα τα συναίσθημα πόνου που ένιωσα εκείνη την στιγμή και συνέχισα να είμαι δυνατή...
Σκότωσα ανθρώπους... άρχισα να μοιάζω στον πατέρα μου... όποιον με ενοχλούσε η οποίος δεν υπάκουσε τις εντολές μου τον έβγαζα από την μέση σαν να ήταν κάτι άψυχο..... Δεν το μετάνιωσα αυτό.... Δεν μετάνιωσα που σκότωσα ανθρώπους που στην πραγματικότητα δεν έφταιξαν.... Όπως επίσης δεν μετάνιωσα και για ότι άλλο έχω κάνει στην ζωή μου.
YOU ARE READING
Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα
Teen Fiction«Το όνομα μου είναι Σάντρα... χρόνια τώρα... δεν θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος με αποκάλεσε Αλεξάνδρα... Χρόνια τώρα είμαι μια άλλη... χωρίς οικογένεια χωρις παρελθόν χωρίς ψυχή.... Δεν έκανα ποτέ μου φίλους.. Τους θεωρούσα περι...
