Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 6

Στην θέα του γυμνού κορμιού της ο Παύλος αναστατώθηκε... πρώτη φορά έβλεπε τόση ομορφιά σε μια γυναίκα... πρώτη φορά έβλεπε τόσο όμορφη γυναίκα... έκανε έρωτα μαζί της όλο το απόγευμα... απογοητεύτηκε όταν η νεαρή γυναίκα σηκώθηκε μα ντυθεί λέγοντας ότι έλειπε ώρες από το σπίτι και ότι έπρεπε να γυρίσει για να μην καταλάβει κανεις τίποτα... είχε και εκείνη την ίδια αναστάτωση με τον Παύλο... ήταν μαζί της τρυφερός... ζεστός... καμία σχέση με τον άντρα της που απλά ικανοποιούσε την ανάγκη του και μετά έπεφτε αμέσως για ύπνο λέγοντας μόνο μια καληνύχτα.... δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή για την απιστία της... δεν ένιωσε καθόλου τύψεις... το ξανά έκανε... μια δυο τρεις..... κάθε απόγευμα για τον υπόλοιπο μήνα όταν στο σπίτι του Παύλου και περάσουν ένα θερμό γεμάτο πάθος απόγευμα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για όλον αυτόν τον μήνα που ακολούθησε... Η ξαφνική αλλαγή της Ελένης παρατηρήθηκε πρώτα από την πεθερά της η οποία υπέθεσε με αυτή την ξαφνική χαρά της νύφης της ότι τα είχε βρει με τον γιο της γιατί τώρα τελευταία είχε παρατηρήσει ότι το κλίμα ανάμεσα στον γιο της και την νύφη της ήταν κάπως ψυχρό και η ξαφνική χαρά της νύφης της έδινε και σε εκείνη μια δόση Χαράς που ακόμα
περίμενε με ανυπομονησία το εγγόνι της που προόριζε ότι θα έρθει πολύ σύντομα.... Η Ελένη δεν ήξερε αν είχε υπάρξει ποτε πιο ευτυχισμένη στην ζωή της....

Όμως αυτή η ευτυχία δεν κράτησε για πολύ.... Ήταν σχεδόν δυο μήνες μαζί με τον Παύλο και ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ήταν ερωτευμένη μαζί του όπως και εκείνος ήταν ερωτευμένος μαζί της... της το έδειχνε κάθε μέρα και πιο πολύ.. Το νέο της εγκυμοσύνης όμως δεν άργησε να έρθει... Ήταν μέρες τώρα που η Ελένη δεν ένιωθε πολύ καλά και ο άντρας της πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει τον οικογενειακό γιατρό παρα την άρνηση της Ελένης.... Ήταν εκείνος που επιβεβαίωσε στην Ελένη την εγκυμοσύνη που ήδη υποψιαζόταν γιατί τα συμπτώματα ήταν σχεδόν ίδια με την πρώτη φορά παρόλο που κανεις δεν το κατάλαβε... Ο Χρήστος χαρούμενος για αυτό το νέο ετοιμαζόταν να κάνει μια μεγάλη δεξίωση για να γιορτάσει αυτό το γεγονός όταν όμως με το καλό βεβαιώνονταν ότι δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο η εγκυμοσύνη της γυναίκας του... Η Αλεξάνδρα ήταν τόσο ευτυχισμένη αν όχι περισσότερο από το ίδιο το ζευγάρι με αυτό το νέο... μόνο η Ελένη παρόλο που έδειχνε ευτυχισμένη μέσα της δεν υπήρχε καμία ευτυχία.
Εκείνο το απόγευμα όπως και κάθε άλλο απόγευμα τους τελευταίους δυο μήνες πήγε να συναντήσει τον Παύλο... Έπεσε κατευθείαν στην αγκαλιά του και έκαναν έρωτα για ώρες χωρις να μιλάνε.. χωρις να πουν καμία κουβέντα... μέχρι που η Ελένη κάποια στιγμή σηκώθηκε από το κρεβάτι και άρχισε να ντύνεται.
«Φεύγεις; Είναι νωρίς ακόμα» της είπε ο Παύλος
«Όσο πιο νωρίς φύγω από την ζωή σου τόσο καλύτερα θα είναι και για τους δυο μας»
«Τι εννοείς;» Την ρώτησε και σηκώθηκε και αυτός από το κρεβάτι.
«Είμαι έγκυος Παύλο» του είπε και εκείνος βιάστηκε να χάσει.
Το πρόσωπο του ξαφνικά φωτίστηκε τα μάτια του έλαμψαν και η Ελένη τον κοίταξε με απορία.
«Μα αυτό είναι ένα υπέροχο νέο» της είπε και τότε ήταν που κατάλαβε το λάθος που είχε κάνει.
«Το παιδί είναι του Χρήστου» του είπε με μια ανάσα χωρις καν να καταλάβει πως είχε καταφέρει να ξεστομίσει κάτι τέτοιο.
«Είσαι σίγουρη;»
«Απόλυτα... και μην ρωτήσεις πως και γιατί... δεν υπάρχει καμία αμφιβολία... το παιδί είναι του άντρα μου»
Τον κατέβασε από το συννεφάκι του απότομα... και το χαμόγελο.... αυτό το υπέροχο χαμόγελο που είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο του σβήστηκε αμέσως.
«Άρα κοιμόσουν και μαζί του τόσο καιρό... πως μπόρεσες να το κανεις αυτό;» Της είπε και φάνηκε ο θυμός στα λόγια του.
«Τι ήθελες ν κάνω; Είναι άντρας μου... όσες φορές μπόρεσα το απέφυγα... όμως δεν μπορούσα να έχω πάντα δικαιολογίες»
«Και τώρα τι θα γίνει;»
«Αυτό που πρέπει... εγώ θα γυρίσω στον άντρα μου και στην ζωή που είχα πριν... το ίδιο θα πρέπει να κανεις και εσυ» του είπε με βαριά καρδιά...
Δεν είχε άλλη επιλογή.
«Δεν μπορείς να μου ζητάς κάτι τέτοιο. Πως μπορείς; Μετά από όσα περάσαμε;»
«Δεν το θέλω... αλλά έτσι πρέπει να γίνει» του είπε και αφού το έδωσε ένα φιλί πήρε την τσάντα της και έφυγε... Δεν πήγε πίσω της... δεν την ακολούθησε... δεν την παρακάλεσε να μείνει... θεώρησε ότι ήταν λόγια του αέρα και ότι δεν τα εννοούσε πραγματικά... την άφησε να φύγει να σκεφτεί καθαρά τι είχε πει... θα άλλαζε γνώμη σίγουρα... δεν μπορούσε να πετάξει έτσι όλα όσα έζησαν... Δεν μπορούσε να ξεχάσει την αγάπη τους... θα άλλαζε γνώμη ήταν σίγουρος...
Όμως εκείνη καθώς έβγαινε από το σπίτι του αποφασισμένη για αυτό το τέλος σταμάτησε κάποια στιγμή να περπατά και στάθηκε όρθια στο πεζοδρόμιο ενώ ακουμπούσε τα χείλη που είχαν ακόμα την γεύση του φιλιού του... Του τελευταίου φιλιού που έπαιρνε από εκείνον......