«Νυστάζεις;»

Ρώτησε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

«Λέω να κάτσω να διαβάσω. Η γιαγιά σου;»

Τον ρώτησα και ανασήκωσε τους ώμους του.

«Μάλλον σε κάποια φίλη της.»

Είπε και έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του.

«Πάω μέσα.»

Μου είπε κάπως ψυχρά και μπήκε απότομα στο δωμάτιο του, κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.

Η περιέργεια μου με ώθησε στο να τον ακολουθήσω. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό, ίσως επειδή από την μια στιγμή στην άλλη άρχισε να συμπεριφέρεται διαφορετικά.

«Θα σε πάρω μετά τηλέφωνο, δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Ναι. Ναι, σπίτι μου την έχω. Αφού έτσι—τέλος πάντων. Κλείσε, θα σε πάρω εγώ το βράδυ.»

Έλεγε μπερδεμένος στο τηλέφωνο και οπισθοχώρησα, για να μην φανεί οτι είχα κολλήσει το σώμα μου επάνω στην πόρτα και άφησα διακριτικά το ποτήρι που με βοήθησε να ακούσω την συζήτηση του. Τελικά όντως χρησιμεύει σε κάτι αυτό το κόλπο.

«Εδώ είσαι;»

Ρώτησε και καθάρισε τον λαιμό του.

«Ναι, διαβάζω.»

Είπα δείχνοντας τα βιβλία μου και έγνεψε θετικά, αποχωρώντας από το σαλόνι.

Με ποιόν μιλούσε στο τηλέφωνο;

[...]

Ace

«Θα μπείς όσο πιο ήσυχα μπορείς.»

Είπα ψιθυριστά στην Mel και ξεφύσηξε ηχηρά.

«Μα δεν είναι σπίτι! Δουλεύει.»

Μίλησε και το θάρρος της εξαφανίστηκε μόλις αντίκρισε τον πατέρα μας στο σαλόνι του σπιτιού μας.

«Που ήσασταν;»

Ρώτησε εκνευρισμένος, πιάνοντας βίαια την μικρή μου αδερφή από το μπράτσο της. Η γκριμάτσα στο πρόσωπο της πρόδιδε τον πόνο που της προκαλούσε το σφιχτό του άγγιγμα.

«Ασ'την γαμώ!»

Γρύλισα και εκείνος γέλασε αρρωστημένα.

«Σου είπα να μην τολμήσεις να πατήσεις στο νεκροταφείο. Στο είπα ευγενικά, αλλά μάλλον δεν καταλαβαίνεις!»

Είπε φωνάζοντας, χωρίς να αφήσει την Mel να φύγει από κοντά του.

«Είναι θαμμένη η γυναίκα σου εκεί ή μήπως το ξέχασες; Φυσικά και το έχεις ξεχάσει. Λες και έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου εκεί από την μέρα που πέθανε!»

Φώναξα σπρώχνοντας τον. Με αηδίαζε τόσο πολύ.

«Δεν θα με αγγίζεις έτσι. Ο πατέρας σου είμαι!»

Ύψωσε τον τόνο του και άφησε με δύναμη την Melissa, φεύγοντας από το σαλόνι, με αποτέλεσμα να πέσει κάτω.

«Μακάρι να μην ήσουν.»

Μουρμούρισα, πλησιάζοντας την Melissa για να την βοηθήσω να σηκωθεί.

«Άσε με, πονάω!»

Είπε κλαίγοντας πλέον, με το χέρι της κατακόκκινο από το κράτημα του πατέρα μου.

«Τον μισώ. Τον μισώ!»

Είπε κλαίγοντας με λυγμούς και μπορούσα να πω οτι ένιωθα ακριβώς το ίδιο συναίσθημα για εκείνον τον άνθρωπο.

Μίσος.

Τα λεφτά και η εξουσία τον κατέστρεψαν. Ίσως αν ήμασταν μια φυσιολογική οικογένεια χωρίς τόση περιουσία θα συμπεριφερόταν λογικά.

Η Melissa σηκώθηκε και κλειδώθηκε στο δωμάτιο της, αφήνοντας με μόνο στον καναπέ του σαλονιού, σκεπτικό. Πρέπει να κάνω μια μικρή βόλτα την Melissa αύριο για να ηρεμήσει και πιστεύω οτι μια επίσκεψη στο σπίτι του Shane δεν θα την χάλαγε καθόλου.

Φλογερές ΨυχέςWhere stories live. Discover now