Stray Kids

28

"Geef nooit zomaar op vanwege één slecht hoofdstuk in je leven. Ga door, want je leven eindigt niet bij dat ene hoofdstuk. Er is altijd die ene persoon die je motivatie geeft door te gaan, misschien heb je de juiste persoon nog niet gevonden, maar die zal je ongetwijfeld nog ontmoeten."
Met een trotse glimlach rond haar lippen klikt Mi-so op het knopje plaatsen, vrijwel meteen krijgt ze een berichtje binnen.
"Hey ik zag je berichtje! Heb je toch niet besloten te gaan stoppen? Ik ben blij te lezen dat je iemand hebt gevonden die je weer plezier geeft in het hebben van dit account!"
Mi-so glimlacht naar het berichtje dat afkomstig is van Jeongin, sinds het ene berichtje dat hij haar gestuurd heeft zijn de twee maar wat door blijven praten. Ze hebben echt een goede klik en Mi-so heeft hem ook veel meer vertelt dan ze ooit had gedacht dat ze zou doen. Hij kent haar inmiddels zo gped maar toch heeft hij geen idee wie ze is. Hij weet zo veel van haar, maar het belangrijkste weet hij niet. Haar naam. Het beste is nog wel dat hij er tot nu toe niet eens naar gevraagd heeft. En dat wil ze het liefste ook zo houden, dat Hyelin er achter gekomen is is al erg genoeg.
De brunette reageert snel op zijn berichtje.
"Er is inderdaad een speciaal iemand die me vertelt heeft vooral niet te stoppen met iets wat ik nog niet afgemaakt heb."
"Klinkt als een wijze jonge man." Is wat ze al reactie er op krijgt. Mi-so kan het niet laten even te lachen, gelukkig is ze helemaal alleen op het schoolplein en zijn er dus geen gezichten die haar aankijken alsof ze gek is.
"Dat is het zeker. Jeongin ik meen het, i-" "Ziet er naar uit dat je het erg naar je zin hebt." Merkt een stem op vanuit het niks. Mi-so schrikt zich een ongeluk, meteen zet ze haar telefoon uit en bergt ze hem op in haar jaszak. Aangezien het weekend is en de school dicht is had ze niet verwacht daadwerkelijk iemand tegen te komen. Als ze zich omdraait veranderd de blik op haar gezicht meteen.
De zwart harige kijkt haar met een grijns aan, zijn handen diep verstopt in de zakken van zijn donkerrode bomberjacket. "Zelfs al is het weekend, toch kan ik je hier vinden." De jongen wil naast haar plaats nemen op het muurtje maar ze staat snel op waardoor hij de enige is die er zit. "Wat wil je van me?" Mi-so is verbaasd over hoe zeker haar stem overkomt, maar diep van binnen voelt ze zich alles behalve zeker.
"Ah kop op Mi-so, niet zo ijzig. Ik was naar je opzoek en die lieve moeder van je zei dat ik je hier wel kon vinden. Vind je school zo leuk dat je er in je vrije tijd ook naar toe gaat? Dat is best wel een triest geval moet ik zeggen." Hyunjin staat weer op, hij zet een stap dichter naar de brunette toe.
"Ik wil niks meer met je te maken hebben, ni-" "Dus je bent in drie seconden overgestapt van mij naar Jeongin? Is dat het soort meisje dat je bent? Ik weet nog goed dat je 's werelds grootste crush op me had en nu zit je zelf berichtjes te sturen naar één van mijn beste vrienden?" De zwart harige trekt een wenkbrauw op. Verbaasd kijkt Mi-so naar de jongen op.
"H-heb j-je dat ge-" "Ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat jij degene was die achter dat account zou zitten. Maar nu ik er zo over nadenk is het ook wel weer logisch, een aantal van die foto's zijn op je kamer gemaakt. Dacht je nu werkelijk dat ik dat niet zou gaan zien?" Weer zet hij een stap dichter naar het meisje toe. "Ik heb Jeongin de afgelopen dagen veel over jouw account gehoord en ben er dus maar even op gaan kijken. Hij lijkt echt verliefd te zijn op die zogenaamde So-mi." Gaat Hyunjin verder. "Arme jongen, hij heeft geen idee dat jij het bent die er achter zit. Wat zal hij teleurgesteld zijn als hij er achter komt."
Mi-so richt haar blik op de grond, ze voelt tranen opkomen, op de een of andere manier doen zijn woorden haar echt heel veel pijn.
"Ik ben benieuwd hoe lang je je kleine geheimpje verborgen kan houden..." Hyunjin veegt een plukje van Mi-so haar haren achter haar oor. "Er is maar een ding wat er voor kan zorgen dat mijn mondje dicht blijft en ik denk dat jij precies weet wat dat is." Fluistert Hyunjin in haar oor, zijn warme adem kietelt over haar nek. Maar nog voor hij ook maar iets kan doen wordt hij bij zijn schouders gepakt en ruw bij haar weg getrokken. "Laat haar nu toch eens met rust!" Roept Hyelin uit die de jongen vervolgens een klap verkoopt, ze is inmiddels helemaal klaar met zijn houding en het wordt tijd dat ze hem dat eens goed duidelijk maakt want hij lijkt het nog niet helemaal door te hebben.
Hyunjin legt zijn hand kort op zijn brandende wang, een grijns siert nog altijd zijn lippen, alsof die klap hem helemaal geen pijn deed. "Kijk eens wie we daar hebben, haar bescherm engel. Ik ben er zeker van dat ook jij haar kleine geheimpje weet." Hyunjin pakt Hyelin bij haar shirt vast en trekt haar naar zich toe. "Maar weet je, ik houd niet zo van leugenaars. En al helemaal niet als ze liegen tegen mijn beste vrienden." Dreigend kijkt hij haar aan, Hyelin schenkt hem een arrogante blik terug.
Hyunjin laat het meisje los, hij draait zich om en loopt dan van het tweetal weg.