Stray Kids

13

"Mi-so, lieverd." klinkt de stem van het meisje haar moeder door het huis. "Er is bezoek voor je!" voegt ze er aan toe. Mi-so trekt vragend een wenkbrauw op. "Bezoek?" mompelt ze, kort kijkt ze op de klok die aangeeft dat het bijna zeven uur is. Wie komt er nu rond etenstijd nog langs? Mi-so staat op van haar bed, ze veegt de pluisjes van haar iets te grote zwarte trui en loopt dan haar kamer uit. Haar moeder staat bij de voordeur, met een schort voor, te praten met iemand waarvan Mi-so niet kan zien wie het is. "Mam?" vraagt ze zachtjes waarop de oudere vrouw zich omdraait, een brede glimlach siert haar lippen. "Ah, Mi-so, ik hoorde van deze jongeman dat je hem bijles geeft. Wat goed van je!" als Mi-so haar moeder een stap opzij zet ziet ze eindelijk wie het is die er voor de deur staat. "Goed, ik ga even verder met het eten. Veel succes jullie." de oudere vrouw geeft haar dochter een klopje op haar schouder en loopt dan weer richting de keuken waar ze verder gaat met de laatste dingen voor het avondeten. "Wat kom je doen? En waarom heb je tegen mijn moeder gelogen?" vraagt Mi-so die haar armen over elkaar heen slaat, met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze Hyunjin aan, niet wetend wat hij van plan is. "Sorry Mi-so, ik heb gewoon erg het gevoel dat je nu heel slecht over me denkt en dat wil ik absoluut niet." legt de zwart harige jongen uit. "Sinds wanneer kan het jouw iets schelen wat anderen van je denken? Volgens mij weet je maar al te goed hoe al die meiden wiens hart je aan stukken gescheurd hebt, over je denken en toch negeer je het. Waarom maakt het bij mij dan opeens uit hoe ik over je denk?" Mi-so heeft zin om de deur voor zijn gezicht dicht te drukken, maar ze kan het niet opbrengen om het te doen. Dat ze deze woorden al weet uit te spreken is al een hele prestatie. "Hoor jij daar ook bij? Het lijstje van meisjes wiens harten ik heb gebroken?" vraagt de jongen met een grijns rond zijn lippen. Mi-so knippert een paar keer met haar ogen en schudt vervolgens haar hoofd. "Nee, absoluut niet. Ik heb helemaal geen gevoelens voor je." antwoordt de brunette. "Weet je het zeker?" Hyunjin zet een stap dichter naar het meisje toe wat haar hart een keer zo snel laat kloppen, opeens heeft ze het wel erg warm. De jongen met de hypnotiserende bruine ogen kijkt haar aan, het lukt haar maar niet haar blik af te wenden. "Zeg Mi-so, wat laat je je vriend buiten staan, nodig hem eens uit naar binnen. Hij is net optijd, als je wilt mag je mee eten."

Hyunjin glimlacht vriendelijk naar de oudere vrouw. "Dat hoeft niet hoor mevrouw." zegt hij beleefd, wetend dat de donker harige vrouw het daar niet bij zou laten. "Natuurlijk wel! Je bent helemaal niet tot last en dan hebben jullie straks nog even tijd om bezig te gaan met jullie schoolwerk. Ik kook toch altijd veel te veel eten, dat krijg je als je gewend bent te koken voor een perso-" "Mam." Mi-so kijkt haar moeder aan, niet blij met de laatste opmerking van de oudere vrouw. "Sorry lieverd." fluistert ze, de oudere vrouw loopt langs haar dochter en laat de jongen binnen. "Ah, eet toch mee." ze laat de jongen binnen en helpt hem zelf met zijn schooltas en jas weg leggen, de deur valt achter hem dicht in het slot.

Net als Jeongin de oprit op wil lopen ziet hij dat er al iemand voor de voordeur staat, hij houdt zichzelf tegen en verstopt zich achter een hekje dat de voortuin afschermt van de weg. Jeongin steekt zijn hoofd om het hoekje, nieuwsgierig naar waarom zijn oudere vriend hier voor de voordeur staat. Over de schouder van zijn vriend ziet hij Mi-so staan, ze lijkt niet erg blij. Zou dat komen doordat hij hun afspraak was vergeten of door het gesprek van ze met Hyunjin heeft? Niet veel later ziet hij dat Hyunjin naar binnen wordt getrokken en de deur achter hem dicht valt. "Ik wist niet dat die twee vrienden waren..." mompelt Jeongin die langzaam weer recht op gaat staan. "Of misschien zijn ze wel meer dan dat..?"

"Gaan jullie maar boven, ik kom zo wel even langs om wat drinken te brengen." Mi-so kijkt het tweetal met een glimlach aan. De brunette zucht eens diep maar staat dan toch op. Gevolgd door Hyunjin loopt ze naar haar kamer toe.

"Je hebt hele vriendelijke ouders." merkt Hyunjin op als hij haar kamer in loopt, nieuwsgierig kijkt hij om zich heen. De zwart harige jongen loopt richting een plankje waar een aantal fotolijstjes opstaan. "Hyunjin, waarom ben je hier? Dat verhaal wat betreft bijles is echt onzin. Je zit een klas hoger dan ik, ik zou je nooit wat uit kunnen leggen." Mi-so slaat haar armen over elkaar, nog altijd niet niet bepaald blij met het bezoek van de jongen.

"Ik ben hier voor jou Mi-so. Voor jou."