~AFRA~

14. Bölüm ~Kaçış ~

Bunu gerçekten söylemiş miydi ? Yoksa bütün bu duyduklarım kulaklarımın bir yanılsaması mıydı? Saniyeler boyunca kömür karası gözlerini, onun tabiri ile okyanus rengi olan gözlerimden çekmedi. Bir cevap beklediği çok açıktı ama şu an nefesimin ciğerlerime yetmediğini hissediyordum. Aramızdaki elektriğin farkındaydım ama henüz  yeni yeni kabullenmeye başladığım bu durumu ,böyle herkesin içinde açık etmesi beklemediğim bir şeydi. Kalbim göğüs kafesimi yırtacakmış gibi bir şiddetle çarpıyordu.  Kelimelerim de vücudum gibi donup kalmıştı. Herkes bize bakıyordu, biliyordum. O ise gözlerini bir salise dahi üzerimden çekmiyordu. Konuşmam gerektiğinin farkındaydım ama birşeyler söyleyecek gücü kendimde bulamıyordum. Keza ne söyleyeceğimi de öyle. Usulca bileğimi yaralı elinden kurtardım ve ifadesiz tutmaya çalıştığım bir sesle" eliniz kanıyor pansuman yapmamız lazım " dedim. Yüzüme öyle bir şaşkınlıkla  baktı ki onu ilk kez böyle gözleri büyümüş şaşkın bir ifade ile görüyordum. Beklediği yanıt kesinlikle bu değildi biliyordum.

Etrafımızda ki insanlar yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı. Biz ise olduğumuz yerde hiç kıpırdamadan öylece dikilmiş birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Birkaç saniye yada dakika bilmiyorum o şekilde koridorun ortasında dikilip birbirimize bakıp durduk. Bakışlarını ilk çeken ben oldum ve bu hareketimle hiçbir şey söylemeden odasına doğru yürümeye başladı. Ben de sessizce arkasından onu takip ediyordum. Kapıya geldiğimizde Zeliş ' e dönüp " Zeliş ilk yardım malzemesi getirir misin " dedim. Ancak bariton sesi sert bir şekilde beni durdurdu.

" Gerek yok " diyerek odasına girdi ve kapıyı sertçe kapattı. Onu hayal kırıklığına uğratmış olmalıydım. Ama hayatım böyle karmaşıkken ona kapılarımı açamazdım. Cesaretim yoktu. Gücüm de yoktu. Ben bile bilmezken beni nelerin beklediğini onu da peşimde bu bilinmezliğe sürüklemeye hakkım yoktu. Önce hayatımı temize çekmeli ve öyle çıkmalıydım karşısına, o gün geldiğinde hala aynı fikirde olmaya devam ederse işte o zaman korkmadan tutabilirdim ellerini.

Handan ' ın dokunuşu ile kendime geldim. Hala kapattığı kapıya bakıyordum ve kendimi inanılmaz berbat hissediyordum. Handan hiçbir şey söylemeden beni odama yönlendirdi. Kapıyı kapatıp odamdaki ikili deri koltuğa oturmamızı sağladı.

" Neden böyle yapıyorsun kuzum" dedi. " Dün ne konuştuk biz seninle, adam herkesin içinde çekinmeden seni sevdiğini ve evlenmek istediğini haykırdı, sen ise saçmalamakla yetindin. Adamı çalışanlarının önünde ne duruma düşürdüğünün farkında mısın ? " Nemlenmiş gözlerimi yüzüne kaldırdım.

"Yapamam Handan , anlamıyorsun.  Hayatımı temize çekmeden ona kapılarımı açamam. Hayatıma girdiğinde ne olacak sanıyorsun. Sezgin denen o pislik yüzünden yaşadıklarımı öğrendiğinde ne olacak?  Ben sana söyleyeyim ne olacağını. O şerefsizi bulup yaptıklarını ödetmek isteyecek ve  başı belaya girecek. Hakan yüzünden olanlar ortada. O gün gözlerindeki öfkeye bizzat şahit oldum. Ona bile bu kadar acımasız davranmışken Sezgin'i yaşatır mı sanıyorsun. Bunu ona yapmaya hakkım yok. Hiç kimseye bunu yapmaya hakkım yok " artık yaşlar gözümden ardı ardına dökülüyordu. Beni kollarına çekip sıkıca sarıldı.

" Seni tabi ki anlıyorum bitanem, ama şu adama bi bak Allah aşkına, az önce herkesin içinde sana olan aşkını itiraf eden bu adam, sence senin hayatında ki bu ufak tefek sorunları takar mı ?  Ne yani Sezgin pisliği yüzünden hayatın boyunca yalnız mı kalacaksın. O adi herifin  istediği de bu anlamıyor musun. Hayatına kimseyi almaya cesaret edemeyip sonunda belki ona kalırsın diye bekliyor.  Ayaz 'a haksızlık ediyorsun Afra, ne kendine ne de ona bunu yapma n'olur. Karşına yıllardır içine hapsolduğun karanlıktan seni çekip çıkaracak bir fırsat çıkmışken , onu elinin tersiyle itme. Bırak çekip alsın seni o dipsiz kuyudan. Belki kırıklarını saracak olan hekim odur be güzelim, izin ver görsün yaralarını. İzin ver sevginin merhemi iyileştirsin kanayan yüreğini. İnan bana herşey çok güzel olacak, yeter ki korkma yaşamak istediklerinden. Afra,ben seni herkesten iyi tanıyorum bunu deli gibi istediğini anlamam için, senin kelimelerine ihtiyacım yok. Ben seni bakışlarından geçen her duyguyu okuyabilecek kadar iyi biliyorum. Orada herkesin içinde seni sevdiğini söylerken ona nasıl baktığını gördüm. O bakışta ki manayı bir tek ben anlayabilirim " Elini kalbimin üstüne koyup devam etti.