[ Verlies ]

15

Cyennes pov

We komen aan in een rustiek oud dorpje. Waarom zou mijn vader hier wonen? Zuchtend kijk ik om me heen.

'Wie waren die mensen?' Vraag ik dan. Evan kijkt me aan van uit zijn spiegel, maar houdt zijn mond. 'Niemand belangrijk.'  Antwoord Monster dan. Ik rol mijn ogen. Tuurlijk zeggen ze niet wie het is.

'Zijn we er al?' Dit duurt me te lang. Monster draait zich om naar mij en kijkt geïrriteerd. 'We rijden pas een half uur. We zijn er nog niet. Ga slapen.' Ik zucht en kijk uit het raam. Hij woont dus niet in dit dorpje.

We rijden verder over de snelweg en ik val bijna in slaap. Ik sluit mijn ogen en even later hoor ik Evan mompelen.

'Was dit de slimste oplossing?' Vraagt hij aan Monster. Ik hoor geen reactie van Monster, dus ga ik er van uit dat hij zijn hoofd bewoog als een antwoord.

'Je hebt van haar een doelwit gemaakt .' Mompelt Evan.  'Ze is altijd al een doelwit geweest. Of ze rond rent of als ze vast zat in een toren. Het maakte niet uit. Haar ouders hebben haar als een doelwit neer gezet.' Hoor ik Monsters zware stem zeggen.

Mijn ouders? Ik heb het gevoel dat ze zoveel meer weten over mij dan dat ze mij laten weten. Ik voel me buitengesloten in mijn eigen leven.

'Wij allemaal.' Zegt Evan zuchtend. Ik hoor Monster hem beamen. 'Ik hoop gewoon dat we bijna bij het einde van dit gevecht zijn.' Gaat Evan verder. 'Ik denk het wel.' Antwoord Monster. 'Zij is het antwoord op het einde.'

Ik? Wat heb ik er mee te maken?

'Wat doen we als we bij hem aankomen? Je weet hoe de brief ging.' Zegt Evan. Brief? Welke brief? 'Alleen hij kan ons helpen. Hoe vinden we Liana anders?' Vraagt Monster. 'Heeft onze kazerne geen idee?'

Ik open een klein beetje mijn ogen en ik kijk zo recht in de ogen van Mosnter. ' Je bent eindelijk wakker.' Ik zit op en ik knik. 'Heb ik wat gemist?' Vraag ik als ik gaap. Hij schudt zijn hoofd en ik leun naar achter.

'Er is iets wat je moet weten.' Zijn stem klinkt ernstig en ik knik. 'Net zoals jouw moeder weet jou vader niks meer over zijn jeugd of over Liana.' Hij bijt zijn lip. 'Of over jou.'

Mijn ogen worden groot. 'Hij is ook zijn geheugen kwijt?' Vraag ik verbaasd. 'Ja en daarom hebben we jou nodig, om hem te helpen ontwaken.'

'Wat moet ik dan precies doen?' Vraag ik radeloos. 'Hem te helpen  herinneren over je moeder. Ze hielden namelijk heel veel van elkaar. En hij is zijn geheugen kwijt om haar the beschermen. '

Ik zie Evan glimlachen. 'Hij weet het natuurlijk nog niet-

'Waarom zijn ze beide  hun geheugen kwijt?' Vraag ik. Ik zie Monster zijn ogen rollen. 'Op dit moment maakt het niet uit waarom ze het kwijt zijn, maar hoe ze het terug krijgen.' Vertelt hij.

De auto stopt en ze kijken mij beiden aan. 'Je lijkt op je moeder. Je gedrag ook. Het word niet heel moeilijk om hem te overtuigen denk ik.'

Evan stapt uit en Monster volgt. Uiteraard stap ik ook uit. Ik zie een groot landhuis. Mijn vader is rijk?

'Just go with the flow.' Hoor ik Evan zeggen. Makkelijker gezegd dan gedaan en ik zucht. Ik kijk Monster aan en hij knikt zachtjes.

Laten we dit maar snel doen dan.

Ik loop naar de voordeur en ik bel aan. Ik hoor lichte voet stappen. Iets te licht voor een man als je mij vraagt.

Even later gaat de deur open en ik kijk recht in twee sprankelende grijze ogen.

'Goedenmiddag, kan ik je helpen?' En ik zie een glimlach.

Ik schud mezelf wakker en ik kijk. Er klopt hier iets niet. Ik draai me om naar Monster en Evan en ze kijken allebei verbaast.

En ze zeiden dat dit makkelijk zou gaan. Ik draai mijn hoofd terug. Ik kijk de lange vrouw aan. Of mijn vader is transgender geworden of hij is mijn moeder inderdaad totaal vergeten.

Ik krab mijn hoofd en ik glimlach zachtjes terug. 'Ik ben opzoek naar de eigenaar.' Ze kijkt me van top tot teen aan. 'Dat ben ik.' Antwoord ze.

Ik bijt mijn lip. 'Ik was eigenlijk opzoek naar een man.' Zeg ik zachtjes.

Ze knikt en glimlacht. ' Je bedoelt Oliver.' Ik kijk verward. Oliver? 'Ik uh.. ja.' Zeg ik toch maar.

'Je bent op zoek naar mij?' Ik hoor een zware stem en ik draai richting Monster en Evan. Achter hun staat een blonde man met blauwe ogen. 'Mason?' Vraag ik nerveus.

De vrouw lacht. 'Dat is Oliver, mijn man.....'

---------
Wel mijn hiatus was zo veel langer dan gepland. Het spijt me enorm. Maar ik hen hier dan eindelijk het nieuwe hoofdstuk.. (waarschijnlijk zijn al mijn lezers al weggerend haha)

Dit betekent niet dat ik 100% terug ben. ik ben nog steeds erg druk, maar ik ga me best doen om weer tijd in het schrijven te steken.

Excuses voor dit hoofdstuk, ik heb het niet gecheckt op fouten omdat ik al te lang bezig was met dit hoofdstuk en jullie al lang genoeg wachten haha

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden en uh take care lol💖

Btw check out het nieuwe liedje van
Jason derulo met Nct- iets shut up and dance. Het is best goed en mijn baby zit erin. (Hij heeft daar roze haar dus je herkent hem gelijk oof)