[ Verlies ]

5.

Cyenne's pov

'Heb je me gemist?'

Ik kijk op en Monster staat voor mij. 'Maak mij los!' Schreeuw ik gelijk. Hij laat zijn pistool zakken en loopt naar mij toe. 'Je kan ook bedankt zeggen.' Zegt hij terwijl hij mijn touwen losmaakt.

Als ik los ben, sprint ik het huis uit. 'Mam!' Schreeuw ik als ik buiten ben. Ik kijk om me heen, maar er is niemand te zien. Waar is ze? Ze zijn weg!

'Mam!' Schreeuw ik hysterisch rond. Ik ren naar het einde van de straat. 'Dit kan niet waar zijn!' Schreeuw ik en ik stamp op de grond. Ze is weg.

Ik zak langzaam op de grond en mijn tranen vallen naar beneden.

'Cyenne? Wat doe je op de grond?' Zachtjes hoor ik de stem van Monster. Dit kan toch niet waar zijn! Waarom is hij hier!

Ik veeg snel mijn tranen weg en ik sta op. 'Cyenne?' Vraagt hij weer. Ik draai mij om en ik loop op hem af. 'Jij!' Roep ik kwaad. Ik pak hem bij zijn keel vast en ik duw hem op de grond. Ik ga bovenop zijn buik zitten en ik pak hem vast bij zijn kraag.

'Waar is mijn moeder!' Roep ik meer dan ik vraag. 'Gaat alles goed?' Vraagt hij terwijl hij uitsteekt naar zijn hoofd. Waarschijnlijk omdat ik hem op de grond duwde, doet het nu heel erg veel zeer. Maar het interesseert mij niet. Het enige wat ik wil is mijn moeder.

'Waar is mijn moeder?' Vraag ik nog één keer. 'Kan je van mij af gaan? Dit doet zeer namelijk.' Antwoord hij. Hij rijkt met zijn andere hand naar zijn hoofd.

'Waarom ben je hier! En hoe kom je aan dat pistool?' Vraag ik gewoon door. 'Ik kan het uitleggen, maar dan moet je van mij af gaan.' Zegt hij rustig alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Ik houd mijn rechter vuist voor zijn gezicht, maar hij hapt niet toe. Van frustratie ga ik van hem af en ga ik naast hem op de grond zitten.

Hij komt omhoog en kijkt om zich heen. We zitten midden op straat en de hele straat is leeg. Alsof het ontruimd is.

'Cyenne?' Ik draai mijn gezicht naar Monster toe en hij beantwoord mijn blik met een bezorgde blik. 'Wat is er?' Vraag ik gefrustreerd. Ik probeer mijn woede onder controle te houden en mijn tranen. Dit schooljaar had zoveel beter gekund. Als ik de deur gewoon op slot had gedaan!

'Dit is allemaal mijn schuld!' Roep ik dan boos op mezelf en dan komen er weer tranen. Ik begin te huilen en ik verstop mijn gezicht in mijn handen.

'Als ik de deur gewoon op slot had gedaan vanochtend, dan hadden ze mijn moeder nu niet!'

Ik voel twee armen mij vast pakken en dan word ik tegen zijn borst geduwd. Zijn hand maakt cirkels over mijn rug. 'Het is niet jouw schuld. Ze hadden hoe dan ook binnen gekomen.' Verteld Monster mij.

'Hoe weet jij dat?' Vraag ik. Ik hoor hem zuchten. 'Dit is al aan de gang voor jou geboorte. Het is echt niet jouw schuld geloof me.' Ik probeer te begrijpen waar hij het over heeft, maar ik begrijp het totaal niet. En doordat ik gefrustreerd raak, moet ik nog meer huilen.

Monster laat me los en staat op en hij loopt naar de muur van het dichtstbijzijnde huis. Hij maakt dan een handstand tegen de muur. Ik kijk hem verontwaardigd aan. 'Als je moet huilen, maak een handstand. Daardoor vallen je tranen niet naar beneden.'

Ik kijk hem alleen maar aan en ik zeg niks. Hij blijft op zijn handen staan en geeft mij een klein glimlachje.

Ik leun naar achteren en ik lig op de grond. 'Wat moet ik nu doen?' Vraag ik aan niemand in bijzonder. 'Ik ben alles kwijt. Ik kan nergens heen. Ik blijf echt niet alleen in dat huis.' Ik hoor voetstappen en Monster komt naast mij zitten.

'Cyenne, het spijt me dat je dit mee moet maken.' Zegt hij zuchtend. 'Wij zijn allebei de dupe van de fouten van onze ouders.'

Ik kom overeind. 'Fouten? Welke fouten?'  Zijn ogen worden groot en hij draait zijn hoofd weg van mij. 'Wat verberg je?' Vraag ik, maar hij reageert niet. Hij staat op en steekt zijn hand uit naar mij.

'Wat ben je van plan?' Vraag ik achterdochtig. 'Ik kan je zeggen dat ik niet van plan ben om de hele dag op de grond te zitten.' Hij glimlacht en ik rol mijn ogen. Ik pak zijn hand aan en hij trekt mij overeind.

Hij loopt dan de straat verder uit. 'Waar ga je heen?' Roep ik vragend. 'Volgens mij hebben wij een missie.' Antwoord hij. Hij draait zich om en doet zijn handen in zijn zakken. 'Wacht, eerst mijn pistool!' Roept hij en hij rent terug mijn huis in.

Ik volg hem langzaam,  bang om weer naar binnen te gaan. Toch zet ik een stap over de drempel. Ik loop langzaam de gang door en dan zie ik het dode lichaam van Enrico liggen. Monster staat voor mij en pakt zijn pistool op die hij liet vallen toen hij mij ging los maken.

Aan de muur hangen schilderijen van mij moeder, die ze gemaakt heeft. Ik glimlacht zacht en er valt opnieuw een traan. Ik veeg hem snel weg en ik ren naar mijn kamer. 'Ik ben zo terug!' Roep ik.

Als ik mijn kamer deur open doe, ren ik naar mijn nachtkastje. Op mijn nachtkastje staat een sneeuwbol.  Ik pak hem en ik doe hem in een doos en ik doe de doos in een tas.

Toen ik klein was, heb ik dit voor mijn verjaardag van mijn moeder gekregen. Ze zei dat ze dit van mijn vader kreeg en dat ze hierdoor verbonden was met hem. Dat is de reden waarom ik hem mocht. Zodat ik iets van mijn vader en moeder had. Ik kan dit niet achterlaten.

'Cyenne!' Monster Roept naar boven. 'We moeten weg! Nu meteen!'

Ik ren snel naar beneden. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik bezorgd. 'De mannen hebben versterking gestuurd. Ze komen nu achter jou aan. We moeten weg hier!'

Hij pakt mijn pols vast en trekt mij mee uit mijn huis. Als we buiten staan, horen we iets aan komen scheuren. Het gebrul van de motor is duidelijk te horen.

Ik kijk naar het einde van de straat. Iets komt de hoek omgevlogen. En dan hoor ik luid getoeter. Als het dichterbij komt, zie ik dat het een zwarte sedan is. Een auto.

'Zijn dat ze?' Vraag ik bang. Ik voel de hand van Monster naar beneden glijden en hij pakt mijn hand nu vast en knijpt er zachtjes in.

De auto remt heel hard voor ons. Ik voel dat mijn hart tekeer gaat. Zouden ze mij nu al hebben gevonden? Ik slik een wrok van angst weg en ik ga moedig naast Monster staan.

Hij kijkt mij aan en schudt glimlachend zijn hoofd. 'Relax.' Zegt hij. Ik wil net vragen wat er aan de hand is, als de raam van de bestuurderskant word geopend.

'Snel! Stap in!' Schreeuwt de bestuurder. Monster rent naar de passagiers kant en stapt in. Ik kijk naar de bestuurder. Ik zie een jongen zitten met ren zwarte zonnebril en een zwarte muts. Is dit een gangster?

'Cyenne! Nu graag!' Roept hij geïriteerd. Hoe kent de gangster mijn naam? Zijn hand rijkt naar zijn zonnebril en hij duwt hem naar beneden.

'Waar wacht je op? Ze komen eraan!' Dan zie ik wie het is. 'Chaos?' Vraag ik verbaasd. Ik hoor hem grommen. Snel stap in de achterbank en hij drukt op het gaspedaal.

'Eindelijk.' Hoor ik hem nog een keer grommen.