Tulang walang patutunguhan

Pagmamahal ng isang kaibigan

Abot hanggang mata ang aking ngiti
Sa bawat kausap ang minimithi
Isang samahang puno ng kwentuhan
Matatawa ka nalang sa usapan

Oras ko'y 'di sayang 'pag kayo'y kachat
Minuto ko'y laging siksik sa kasiyahan
Kahit minsan ako ay nilalagnat
Patuloy pa rin tayo sa katarantaduhan

Isang grupong napamahal na sa'kin
Naging kanlungan ng pusong tiisin
Ilaw ng buhay ng nasa madilim
Nagpapasaya sa buhay sa lalim

Hindi ko man lang sila pinapansin
Kahit mahirap, handa kong tanggapin
Mahal ko sila kahit masakit man
Ang ibon ay babalik na sa kanan