Μαγεύοντας Τον Καθηγητή

XXXVI- Στο σπίτι

Στο προηγούμενο: Η Τζούλιετ μόλις επισκέφτηκε μαζί με τον καθηγητή της Καρλ Σπένσερ την εκκλησία του και εκεί γνώρισε τους φίλους του, τον Νταν και την Τζέννη.

Η Τζούλιετ ακολούθησε τον κ. Σπένσερ στο αυτοκίνητό του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε μέσα, φυσικά, αλλά ένιωθε πάρα πολύ άγχος. 

Ο κρύος νυχτερινός αέρας έκανε να τρέμει ακόμα και αφού τύλιξε το παλτό της γύρω από τον εαυτό της, βγαίνοντας από τη φωτεινότητα και τη ζεστασιά της εκκλησίας. 

"Κρυώνεις; Θα ανάψω τη θέρμανση μόλις φτάσουμε στο αυτοκίνητο." Είπε. 

Η Τζούλιετ μπορούσε να σκεφτεί πολλούς τρόπους για να την ζεστάνει ο κ. Σπένσερ, αλλά δεν τολμούσε να του προτείνει κάποιον από αυτούς. Είναι κάπως ειρωνικό που ένιωθε έτσι για εκείνον. Είχε βγει με πολλούς άλλους τύπους και είχε κάνει πολύ πιο έντονα πράγματα από ότι είχε κάνει ποτέ με τον κύριο Σπένσερ. Αλλά με εκείνον ένιωθε διαφορετικά. Ήταν πιο σοβαρά τα συναισθήματά της.

Πέρασαν απέναντι τον δρόμο για να πάνε στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο. Ο κ. Σπένσερ πήγε από την πλευρά του συνοδηγού, της άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε αφού εκείνη μπήκε μέσα και κάθισε. Τα αγόρια της ηλικίας της δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Ενίσχυε τα νεύρα της, το αίσθημα ότι ήταν έξω από τα νερά της.

Όλοι στην εκκλησία έδειχναν μεγαλύτεροί της, δεν υπήρχαν άλλοι έφηβοι, μόνο δύο άνθρωποι που φαίνονταν να πηγαίνουν πανεπιστήμιο. Οι οικογένειες μάλλον θα πήγαιναν στις πρωινές λειτουργίες. 

Η Τζούλιετ δάγκωσε τα χείλη της, καθώς ο κ. Σπένσερ οδηγούσε στο σκοτάδι. Δεν της είπε τίποτα, και εκείνη παρατήρησε ότι θυμόταν τον δρόμο. Κοίταξε μερικές φορές το προφίλ του, αλλά η ματιά του ήταν στον δρόμο. Αναρωτήθηκε τι θα έκανε αν έβαζε το χέρι της πάνω στον μηρό του.

Ο κ. Σπένσερ σταμάτησε στην άκρη του δρόμου, λίγο πιο κάτω απ' το σπίτι της θείας. Οι γείτονες είχαν πάρτι και οι καλεσμένοι τους είχαν παρκάρει έξω από το σπίτι της Τζούλιετ. Οπότε ευτυχώς ο κ. Σπένσερ μπορούσε να παρκάρει μακριά απ' το οπτικό πεδίο της θείας Μαίρη, η οποία μπορεί να έβλεπε πίσω απ' τις κουρτίνες.

 Έβγαλε την ζώνη του και προφανώς θα πήγαινε να ανοίξει την πόρτα της, αλλά εκείνη τον σταμάτησε. "Κύριε Σπένσερ..."  

Εκείνος άφησε την πόρτα και την κοίταξε. Οι γωνίες του προσώπου του έδειχναν άψογες στο ημίφως, το φως ερχόταν μόνο από τις λάμπες του δρόμου. "Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να με φωνάζεις απλά Καρλ, έξω από το σχολείο."