Μαγεύοντας Τον Καθηγητή

XXVIII- Μονμάρτρη

Στο προηγούμενο: Η Τζούλιετ και η φίλη της η Μάργκοτ έφυγαν από το ξενοδοχείο, για να δουν τα αξιοθέατα του Παρισιού, αλλά ο καθηγητής τους ο Καρλ Σπένσερ μόλις τις έπιασε. 

Η Μάργκοτ ξαφνιάστηκε. "Bonjour, κύριε. Monsieur." Το διόρθωσε. 

" Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να είστε εδώ." είπε ο κ. Σπένσερ. Δεν έδειχνε θυμωμένος, περισσότερο ήθελε να μάθει γιατί έφυγαν. Εκείνος δεν ήθελε να μπλέξουν σε κάποιον μπελά, αλλά ήταν σε δύσκολη θέση, πίστευε η Τζούλιετ. 

Προσπάθησε να του εξηγήσει. "Απλά εμείς δεν θέλαμε να χάσουμε χρόνο. Ξέρω ότι το απόγευμα ήταν για να ξεκουραστούμε, αλλά δεν χρειάζεται μιας και κοιμηθήκαμε στο αεροπλάνο."

Τότε η Τζούλιετ θυμήθηκε πού είχε κοιμηθεί και έπιασε το βλέμμα του να γυαλίζει. Μπορούσε να αισθανθεί την έκπληξη της Μάργκοτ. 

"Κατάλαβα, αλλά πρέπει να ακολουθείτε τις οδηγίες της κ. Μιντ" Τις είπε. "Είναι υπεύθυνη για εσάς και πολύ λίγες απ' εσάς μιλάνε άπταιστα γαλλικά. Αν χαθείτε θα υπάρχει πρόβλημα."

"Εσείς μιλάτε γαλλικά;" Η Μάργκοτ τον ρώτησε, σε μια προσπάθειά της να αλλάξει θέμα συζήτησης. 

"Λίγο." Ο κ. Σπένσερ δεν ήθελε να του αποσπάσουν την προσοχή του. "Θα σας συνοδεύσω μέχρι το ξενοδοχείο και εκεί μπορείτε να περάσετε το απόγευμά σας στο δωμάτιο σας. Θα επισκεφτούμε το Sacré-Cœur κάποιο απόγευμα, οπότε θα ρίξετε αν μπορέσετε μια μεγαλύτερη ματιά στην περιοχή.  Δεν νομίζω να την πειράξει την κ. Μιντ αν υπάρχει χρόνος." 

Η λευκή βασιλική με τρούλο του Sacré-Cœur ήταν το κύριο ορόσημο της περιοχής. Χτισμένο στο πιο ψιλό σημείο του Παρισιού, μπορεί να είναι ορατό από οποιοδήποτε σημείο της περιοχής. Καθώς κατευθυνόταν προς το τελεφερίκ, οι ανοιχτού χρώματος πέτρες του έγιναν ροζ χρυσό στο ηλιοβασίλεμα. Η Τζούλιετ ενθουσιάστηκε πολύ από το θέαμα. 

Ο Καρλ την παρακολουθούσε, έβλεπε την αντανάκλαση του ηλιοβασιλέματος στα μάτια της. Ήλπιζε ότι είχε αντιμετωπίσει την κατάσταση επαρκώς. Δεν ήθελε η Ανν Μιντ να σκεφτεί ότι έδινε στα κορίτσια το ελεύθερο, αλλά επίσης δεν ήθελε να καταστρέψει το ταξίδι τους στο Παρίσι. Εκτός των άλλων, το να πίνεις μια κόκα κόλα έξω από ένα καφέ, δεδομένου ότι και οι δύο ήταν νόμιμοι ενήλικες και δεν ήταν στην πραγματικότητα στο σχολείο, δεν φαινόταν τόσο ως το σοβαρότερο των αδικημάτων.