ŞEHADET

2. bölüm

Eda'dan

Tonton   amca bir anda ortadan kaybolup gittikten sonra komşumuzun kızı Emine çadırdan çıktı ve yanıma geldi." Eda gitti mi şu yaşlı adam ben çok korkarım böylelerinden. Sen niye gelmedin yanıma da muhattap oluyorsun böyle
insanlarla ."

Ve daha bir sürü saçma sapan şey söylemeye devam ederken ben hala olanların etkisinden çıkamamıştım.
" Kız Eda ne senin bu halin ,yoksa sana birşey mi yaptı o adam ?" Omuzlarımdan tutup beni sarsmaya başladı. Ama ben ona sadece "hayır birşey yapmadı "diye bildim. Aslında çok şey yapmıştı ama onlara söyleyemezdim. Zaten kimse bana inanmazdı kesin .

Babamlar cumadan döndükten sonra benim halimi görüp bayağı endişelendiler. Ama onlara verecek bir cevabım yoktu .Annem suskun ve garip halimi pek umursamayıp beni kendi halime bıraktı . Bu sayede bende kendimle baş başa kalıp düşünme zamanım oldu . İlk işim yaşadıklarımı sindirmeye çalışmak oldu . Ertesi gün evimize geçtiğimizde önce banyo yapıp  kendimi arındırmak , sonrada kendime bir yol haritası belirlemek oldu .

Tayyı zamanda öğrendiğim herşey hafızamdaydı . 11 yaşında yeni ergenliğe girmiş bir genç kız olmak çok garipti. Vücuduma baktıkça sevinçten dans edesim geliyor resmen. Çünkü gelecekte yaşadığım zamanda çok kilolu olmuştum. Arka arkaya çocuk doğurmak ve fütutsuzca yemek yemek beni o hale getirmişti. Şimdi Aynadaki aksime bakıyorumda allahım sen ne büyüsün. 

O nefret ettiğim gıdım yok olmuş ve şekli bozulmuş vücut yerine körpe bir vücudum var. Aynaya bakmayı bırakıp annemin yanına geçtim. Sarma sarıyordu. Daha annem söylemeden ben oturup sarmaya başladım. Annem benim sarma sardığı mı görünce yavaşça yüzünü bana dönüp,  " kızım hayırdır bu aralar sende bir tuhaflık var sanki. Bir den olgunlaştın. Baksana daha ben demeden oturup bana yardım ediyorsun. Hayırdır inşallah"

Annemin söylediklerine gülüp " bravo anne çok iyi gözlemcisin doğrusu, ama merak etme ben iyiyim sadece ergenlikten galiba ?"

"Hadi öyle olsun bakalım. "

Sarmaları bitirdikten sonra ocağa koyup pişmeye bıraktım . Annem hayretle beni izliyordu . Çünkü ben yaprak sarması pişirmeyi bilmiyordum ."Bakma öyle uzaylı görmüş gibi seni izleyerek
öğrendim ." Bir nevi doğruydu ocağın altını kısıp annemin koluna girdim.  "Anne seninle birşey konuşmak istiyorum ."

" Neymiş o ? "

" Şey...anne ben okuluma devam etmek istiyorum. "

"Kızım biliyorsun baban göndermek istemiyor ?"

"Biliyorum ama ben okumak istiyorum anne . Ne olur sen ikna etmeye çalış .Biliyorum sen ne yapar eder babamı yumuşatırsın ."

Biz annemle konuşurken zil çaldı.
" Baban geldi galiba sen birşey söyleme ben bir ağzını arayayım tamam mı? "

" Tamam,  tamam annem "

Koşarak kapıyı açtım ve babamın içeri girmesi için kenara çekildim . Babam içeri girip elindeki ekmek poşeti bana uzattı . Poşeti kaptığım gibi mutfağa gittim . Şimdi bekleyip görecektik neler olacağını. Umarım annem ikna eder yoksa ben konuşmak zorunda kalacaktım . Bunu yapmayı hiç istemiyorum .Neden bilmiyorum ama babamdan oldum olası çok çekiniyorum.

Aradan iki gün geçmesine rağmen annem hala bana birşey söylemedi. Bende daha fazla dayanamayıp,
" anne konuştun mu babamla benim okul mevzusunu ? "

" Geçen gece konuştum ama yok göndermem diyor, başka birşey demiyor . Benim kızım koca kız oldu güvenemiyorum . Ya başına birşey gelirse okulda diye söylendi durdu ."