Stray Kids

01

"Net zoals wilde bloemen moet je jezelf toestemming geven te groeien op plekken waarvan anderen nooit gedacht hadden dat je het zou kunnen." het donker harige meisje typt de woorden onder een foto die ze die ochtend had gemaakt toen ze naar school ging en drukt vervolgens op het knopje plaatsen.

Het had afgelopen nacht nogal wat geregend wat voor het mooie regendruppel effect had gezorgd, de paarse bloem, die als enige bloem in de tuin van het oude huis op de hoek van de straat, bloeide viel het meisje meteen op en ze kon het dan ook niet laten er een foto van te maken.
Nadat ze de foto geplaats heeft stopt ze haar telefoon snel weer in haar jaszakje waarna ze haar notieblok en etui uit haar tas haalt en die vervolgens op haar tafeltje neer legt. De brunette kijkt de klas even rond, bijna alle tafeltjes zijn al gevuld met druk pratende kinderen die hun verhalen over hun spannende weekend maar al te graag aan hun klasgenoten willen vertellen.
Een diepe zucht rolt over haar lippen. "Waarom pas ik er niet tussen?" mompelt ze tegen zichzelf, ze bijt zachtjes op haar lip. Het meisje haar ogen blijven hangen bij een groepje jongens die gezellig met elkaar aan het lachen. De meiden die er om heen zitten lachen op een aanstellerige manier mee, maar geen van hen heeft ook maar een idee wat er nu zo grappig is. Het enige waar zij mee bezig zijn is met de gedachte hoe leuk de jongens wel niet zijn, ook al zitten er een paar bij die maar al te goed weten hoe ze harten moeten breken.
"Iedereen stil! Ik wil de les gaan beginnen!" roept de leraar die het lokaal in gelopen komt, met een doffe plof zet hij zijn werktas op het bureau neer dat voor in de klas staat. Hij maakt beide gespen los en haalt er een stapeltje papieren uit. "Ik zal beginnen met jullie toetsen uit te delen." nadat de oudere man dat gezegd heeft vallen alle gesprekken stil en nemen de leerlingen plaats op hun plek. "Dan kunnen jullie wel stil zijn he?" mompelt de docent die hoofdschuddend de eerste papieren begint uit te delen. "Zoals te verwachten, Jeongin." zegt de man als hij een toets papiertje op de jongen zijn tafel neer legt, hij kijkt afkeurend over zijn brilletje heen. "Wat doe jij allemaal in de tijd dat je hier zit? Je hebt werkelijk geen enkele vraag goed beantwoord. Als je zo door gaat moet je nog een jaar over doen, dat lijkt me niet de bedoeling of wel?" vraagt de man. De jongere jongen zucht eens diep maar zegt verder niks.
"Als je de volgende toets net zo slecht maakt kan ik niks anders doen dan maatregelen nemen." zegt de man voordat hij verder gaat met het uitdelen van de overige toetsen.
Als laatste komt hij aan bij het bruin harige meisje die hij met een glimlach begroet.
"Geweldig Mi-so, je hebt jezelf weer eens overtroffen. Ik heb erg genoten bij het nakijken van jou toets, ga zo door." de man legt het papiertje op haar tafel neer en loopt dan naar de voorkant van het klaslokaal. Mi-so pakt het papiertje en bekijkt het cijfer dat de man er met een rode balpen op geschreven had. Een glimlach kan ze niet onderdrukken.
"Zoals altijd heeft ze weer een inmens hoog cijfer. Ik vraag me echt af of ze wel eens wat anders doet dan studeren." hoort ze een van de meisjes achter haar zeggen. "Echt he, wat zal zij een saai leven hebben. Logisch dat ze geen vrienden heeft." merkt een ander meisje op. De glimlach rond Mi-so haar lippen ebt langzaam weg, een zucht rolt over haar lippen terwijl ze het toetspapiertje aan de kant legt.
De man voor in het lokaal begint met een uitleg over de nieuwe theorie die ze dit hoofdstuk gaan behandelen. Mi-so pakt een pen uit haar etui en slaat haar notitieblok open waar ze het een en ander dat op bord wordt geschreven in over schrijft.

"Okay, dat was het voor vandaag. Jullie mogen naar huis gaan!" roept de leraar als het bijna tijd is, dit is iets dat de leerlingen zich geen tweede keer laten zeggen. Ze staan allemaal op en voor Mi-so het door heeft is het lokaal al weer leeg. Het meisje pakt op haar gemak haar spullen in en verlaat als laatste het lokaal.
"Mi-so?" hoort ze de leraar nog zeggen als ze het lokaal uit wil stappen, het meisje draait zich om en schenkt de oudere man een vriendelijke glimlach. "Zeg, als je ergens mee zit kan je altijd bij mij terecht. Dat weet je toch?" vraagt de man die enigszins bezorgd klinkt. Mi-so knikt. "Dat weet ik meneer Park, dank u wel. Als ik ergens mee zit zal ik zeker naar u toe gaan om er over te praten." ze zegt de man gedag en loopt dan het lokaal uit.
"Op naar huis." mompelt het meisje die door de lege school gangen richting de uitgang van het grote gebouw loopt. Als ze buiten staat vallen haar ogen meteen op een oude auto die duidelijk toe is aan vervanging. Het meisje loopt naar de auto en stapt in aan de bijrijderskamt wara ze begroet wordt door de geur van leer gemixed met de frisse geur van kauwgom. "Hallo pap." met een glimlach kijkt ze naar de oudere man.
"Hallo lieverd, hoe was school?"