Marvel ile hayallerin zirvesi!

peter parker (2)

.

peter ile tuhaf tanışmanızın üzerinden sadece bir gün geçmişti.
o akşam sabaha kadar onu düşünmüştün.
çoğu insanın "dobra"
olarak nitelendirdiği kızlardandın ve bir erkeğin kendini bu kadar koruyamamasına bir anlam veremiyordun. okul dolabının kapağını kapatıp düşünceli bir şekilde sınıfa ilerledin. en arkadaki yerine otururken sağ tarafındaki sırada  peter ın oturduğunu fark etmemiştin.
hoca girdi ve kimya dersi başladı...

hocanın formül yazmasını bitirmesini bekliyordun.
hoca formülü bitirip size dönünce bu işte bir bit yeniği olduğunu fark ettin.

- evet çocuklar.. hanginiz bana bu formüldeki hatayı gösterebilir?

hocanın gözleri herkes de gezinirken sende durdu. yüzündeki şeytani sırıtışı gören tek kişi sen olamazdın değilmi?

- bir gönüllümüz var sanırım?

panikle ellerini salladın.

- hayır hayır. ben gönüllü değilim. parmak kaldıranlardan seçseniz hocam?

hocanın sert bakışlarıyla parmak kaldıran tek kişi olan peter a baktın.
ama o parmağını hızla indirmiş ve defterine birşeyler karalamaya başlamıştı.
yutkunarak formüle baktın. bu konuyu işlemişmiydiniz siz?

- evet.. seni bekliyoruz.

telaşla tekrar etrafına bakındın ve sana bakmayan ama defteri sana dönük peter da gözlerin durdu.
defterde tahtadaki formül büyükçene yazılmıştı ve bir bölüm daire içine alınmıştı. aşşağısındada doğrusunun yazdığını görünce sırıtmana engel olamadın. hızla soruyu cevapladın.
hoca sana şaşkınca bakıp tebrik etti ve derse geri döndü.
sen peter a dönerken yüzündeki gülümsemeyi gizlemeye gerek duymadın. o da sana ufak ve utangaç bir tebessüm gönderdi. sonrasında tahtaya döndü.
bu çocuğa ısınmaya başlamıştın. uyangaç biriydi.. ve şirin.

tenefüste telefonunu çıkartıp kitap okuma uygulamasından rasgele bir kitap okumaya başladın.
kitap güzeldi ama.. yazar biraz fazla egoistti.

(yazar bu şiirinde 'kendi kendime nasıl giydiririm?' temasını işlemiş)

yanındaki hareketlilikle oraya kulak kabarttın. okulun gıcığı liz peter ın masasının yanına gelmişti.

- hey peter. bak eski çantalarımdan birinde ne buldum?

peter ona bakarken yüzündeki şaşkınlığı hissedebiliyordun.
liz devam etti.

- bak bu mektupta ne yazıyor peter?
Bu gün yine seni gördim liz..
ah.. bir bilsen hayallerimde hep beraberiz..
güzelliğin başımı her saniye döndürmekte..
bir bilsen sana olan aşkımı..
sevmezsin biliyorum.. ama ben seni sevmeyi bile seviyorum.
                           peter parker.
cidden fazla komik parker. nasıl seni sevebileceğimi düşünürsün?
üstelik 3 yıl önce yazmışsın.. daha o yıl tanışmıştık.

sözlerini bitirirken gür bir kahkaha attı liz. peter ın kızardığnı gördün.
dikkatle onlara bakarken istemsizce liz i boğmamak için kendini kasıyordun. peter saf bir çocuktu.. ne vardı bunda?
peter gözlerini yumarak başını eğdi.
bir an önce gitmesini bekliyor gibiydi.

- o..o mektubu çöpe atmıştım..
o zamanlar seni tanımıyord-

- kes zırvalamayı parker. herkes bana deli gibi aşık olduğunun farkındaydı.

daha fazla kendini tutamadın ve lizin peterı aşşağılayan suratına sert bir yumruk geçirdin. (oh be)
burnuna atarsan kanardı ve iş ciddileşirdi. o yüzden morardığı belli olmıycak yere.. 40 kat badananın altına atmıştın yumruğunu.
liz korkuyla sana bakarken hırsını alamadın ve fasulye sırığı kızı boğazından kavrayarak duvara yapıştırdın. senden uzundu ama şuan parmak ucunda duruyordu. onun elleri, boğazındaki eline vururken bunun sana hiçbir etkisi olmamıştı.
tıslarcasına konuştun.